Αποδιοπομπαίος τράγος για την κακή οικονομική κατάσταση στην Τουρκία ο γαμπρός του Ερντογάν;

Παρά τις συντεταγμένες, πλην όμως σπασμωδικές προσπάθειες, να διαψευσθεί προχθές η παραίτηση του υπουργού Οικονομικών και γαμπρού του Ταγίπ Ερντογάν, Μπεράτ Αλμπαϊράκ, χθες τελικώς η παραίτησή του έγινε αποδεκτή από τον Τούρκο πρόεδρο.

Τα ενδο-οικογενειακά «καυγαδάκια», όπως όλα δείχνουν, αποδεικνύονται πολύ σοβαρότερα από την παραπλανητική καθησυχαστική εικόνα που προσπάθησε εναγωνίως να καλλιεργήσει το προεδρικό περιβάλλον.

Πολύ περισσότερο, δείχνουν ότι στο όνομα της διατήρησης της εξουσίας, ο Τούρκος πρόεδρος δεν διστάζει να πάρει αποφάσεις ακόμα και σε βάρος προσώπων του στενού οικογενειακού περιβάλλοντός του.

Πόσο μάλλον να τα μετατρέψει σε αποδιοπομπαίους τράγους, όπως εκτιμάται, είτε λόγω της κακής κατάστασης της τουρκικής οικονομίας, είτε για λόγους που έχουν να κάνουν με τις αμερικανικές εκλογές.

Άξιον προσοχής είναι, πάντως, ότι, προτού γίνει γνωστή η αποδοχή της «παραίτησης» του Αλμπαϊράκ, η τουρκική λίρα κατέγραψε τη μεγαλύτερη άνοδο της τελευταίας διετίας, σε ποσοστό 5% έναντι του αμερικανικού δολαρίου (!).

Ο πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας και σήμερα νυν του κόμματος, Future Party, Αχμέτ Νταβούτογλου, σε ανάρτησή του στο twitter, ανέφερε ότι όλα όσα συνέβησαν μετά την ανακοίνωση της παραίτησης του Αλμπαϊράκ, δείχνουν ότι το νέο προεδρικό σύστημα, το οποίο μετέτρεψε το πολιτικό σκηνικό της Τουρκίας σε μια «κάστα φυλάρχων», πρέπει να αλλάξει.

Η «παραίτηση» του Αλμπαϊράκ συνοδεύτηκε από πολλά ευτράπελα. Αρχικά, ο ίδιος έκανε γνωστή την πρόθεση παραίτησής του στο Instagram, για λόγους υγείας και για να αφοσιωθεί στην οικογένειά του. Κατόπιν, κυκλοφόρησαν φήμες περί «κυβερνοεπίθεσης» στον λογαριασμό, που και αυτές, όμως, διαψεύστηκαν λίγο αργότερα.

Σύμφωνα, πάντως, με πηγές που πρόσκεινται στο κυβερνών κόμμα, AKP, η κίνηση Αλμπαϊράκ δεν αποκλείεται να οφείλεται στην αντικατάσταση του Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Τουρκίας, και στην τοποθέτηση του προκατόχου του στο υπουργείο Οικονομικών, Νασί Αγκμπάλ (Naci Agbal), στη θέση αυτή.

Λέγεται, μάλιστα, πως αυτή η προεδρική απόφαση ελήφθη ερήμην του. Κάτι, ωστόσο, που δύσκολα μπορεί να γίνει πιστευτό, δεδομένου ότι ο Αλμπαϊράκ θεωρείτο άνθρωπος της απόλυτης εμπιστοσύνης Ερντογάν, ο οποίος χειρίστηκε άκρως ευαίσθητες υποθέσεις.

Ενδιαφέρον, επίσης, παρουσιάζουν δημοσιεύματα του φιλοκυβερνητικού Τύπου, σύμφωνα με τα οποία, μετά την παραίτηση του υπουργού Οικονομικών, αναμένονται μαζικές «εκκαθαρίσεις» και ευρύς ανασχηματισμός.

Προηγουμένως, με προεδρικό διάταγμα, απομακρύνθηκε από διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Τουρκίας, Μουράτ Γιουσάλ (Murat Uysal), και αντικαταστάθηκε από τον Νασί Αγκμπάλ, ο οποίος, μέχρι πρότινος, ήταν επικεφαλής της «Διεύθυνσης Στρατηγικής και Προϋπολογισμού» της τουρκικής προεδρίας.

Ο Αγκμπάλ ήταν επικεφαλής του υπουργείου Οικονομικών το 2015-2018, οπότε παραχώρησε τη θέση του στον Αλμπαϊράκ.

Το 2019, επίσης, απομακρύνθηκε ο τότε διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας της Τουρκίας, Μουράτ Σετινκαγιά (Murat Cetinkaya), επειδή διαφωνούσε στην πολιτική μείωσης των επιτοκίων. Στη θέση του τοποθετήθηκε ο Μ.Γιουσάλ.

Τώρα, σύμφωνα με δηλώσεις υψηλόβαθμου τούρκου αξιωματούχου στο ειδησεογραφικό πρακτορείο, Reuters, ο Τ.Ερντογάν τον απομάκρυνε και αυτόν, εξαιτίας της θεαματικής και ταχείας πτώσης της τουρκικής λίρας.

Πάντως, μερίδα του τουρκικού Τύπου, σχολιάζοντας την απομάκρυνση του διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας, υποστηρίζει ότι απολύθηκε επειδή έφερε αντιρρήσεις απέναντι στην επιμονή του Τ.Ερντογάν για χαμηλά επιτόκια.

Μερίδα του αντιπολιτευτικού Τύπου επικρίνει τον Ερντογάν, σημειώνοντας ότι, αντί να αλλάξει η οικονομική πολιτική, αντικαθιστά τον διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας, η οποία έχει καταστεί ένας αναποτελεσματικός μηχανισμός.

Πολύ περισσότερο, τονίζουν πως παρ’ ότι η κυβέρνηση αλλάζει συνεχώς τους διοικητές, τα αποτελέσματα παραμένουν τα ίδια: Υψηλά επιτόκια, υψηλό ποσοστό πληθωρισμού και υψηλή συναλλαγματική ισοτιμία.

Δεν λείπουν, τέλος, σχολιασμοί, σύμφωνα με τους οποίους ο διορισμός ενός κομματικού αξιωματούχου καταργεί την ανεξαρτησία της Κεντρικής Τράπεζας ως θεσμικού οργάνου και θα προκαλέσει απώλεια αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης.