Αποζημίωση άνω των 150.000 σε συγγενείς 57χρονου που σκοτώθηκε από πτώση κλαδιού

Οι δήμοι και οι κοινότητες οφείλουν να λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα συντήρησης των δένδρων που βρίσκονται στους κοινόχρηστους και λοιπούς χώρους και να διενεργούν τακτικούς ελέγχους, καθώς σε περίπτωση ατυχήματος ή θανάτου από πτώση μεγάλων κλαδιών, κ.λπ., οι ΟΤΑ υποχρεούνται να καταβάλουν αποζημίωση στους ίδιους τους τραυματίες και του συγγενείς τους, σύμφωνα με το Συμβούλιο της Επικρατείας.

Έτσι, δήμος της Ανατολικής Μακεδονίας υποχρεώθηκε από τα Διοικητικά Δικαστήρια να καταβάλλει αποζημίωση στους συγγενείς 57χρόνου υπαίθριου μικροπωλητή, ο οποίος βρήκε το θάνατο όταν σε υπαίθρια εκδήλωση ένα μεγάλο κλαδί δένδρου αποκόπηκε και από ύψος 20 μέτρων κατέπεσε στο κεφάλι του με αποτέλεσμα να βρει το θάνατο.

Ειδικότερα, ο 57χρόνος βιοπαλαιστής το 2009 μαζί με την γυναίκα του είχαν στήσει πάγκο μέσα στο χώρο του δημοτικού πάρκου καθώς ήταν ημέρα υπαίθριας λαογραφικής εορτής. Όμως, ξαφνικά ένα κλαδί από λεύκη, μήκους14 μέτρων κατέπεσε από ύψος 20 μέτρων περίπου, στο κεφάλι του. Μεταφέρθηκε στο κρατικό νοσοκομείο της περιοχής, όπου διαγνώστηκε κρανιοεγκεφαλική κάκωση και αποφασίστηκε να γίνει η διακομιδή του σε κρατικό νοσοκομείο γειτονικής πόλης, προκειμένου να εξεταστεί από ειδικό νευροχειρούργο. Όμως, κατά τη διακομιδή του απεβίωσε.

Η σύζυγός του, τότε 52 ετών, η οποία δεν είχε εισόδημα καθώς είχε την φροντίδα μόνο της οικογένειας και τα δύο ενήλικα παιδία του, διεκδίκησαν από τον δήμο αποζημίωση μέσω των Διοικητικών Δικαστηρίων.

Υποστήριξαν οι συγγενείς ότι θάνατος του συζύγου και πατέρα οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα του δήμου, καθώς δεν έλαβε τα αναγκαία μέτρα συντήρησης των δένδρων, ούτε έκοψε τα επικίνδυνα κλαδιά τους, ενώ παρέλειψε, μέσω των υπαλλήλων του, να διενεργήσει έλεγχο εάν ορισμένα δένδρα και μάλιστα σε χώρο δημοτικού πάρκου, είχαν καταστεί επικίνδυνα και επιρρεπή για σπάσιμο των κλαδιών τους, λόγω σαθρότητας.

Το Εφετείο έκρινε και το ΣτΕ επικύρωσε, ότι η αποκοπή του κλαδιού δεν οφειλόταν σε δυσμενείς καιρικές συνθήκες (ισχυροί άνεμοι), αλλά «αποκλειστικά στην παράλειψη των αρμοδίων οργάνων του Δήμου να προβούν στην συντήρηση του χώρου» του πάρκου που υπήρχε το επίμαχο δένδρο και «την λήψη των απαραίτητων μέτρων για την αποτροπή ενδεχόμενης πτώσης του δένδρου, ιδίως σε περίπτωση δυσμενών καιρικών συνθηκών».

Από την πλευρά του, ο δήμος υποστήριξε ότι την ημέρα του θανατηφόρου ατυχήματος επικρατούσαν δυσμενείς καιρικές συνθήκες, ισχυρισμό τον οποίο όμως οι εφέτες απέρριψαν.

Έτσι, κατόπιν αυτών, το Διοικητικό Εφετείο Κομοτηνής επιδίκασε ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ψυχικής οδύνης, στη σύζυγο 60.000 ευρώ και από 30.000 ευρώ σε κάθε ένα από τα δύο παιδιά του θανόντα, ενώ επιπρόσθετα επιδίκασε στην σύζυγο το ποσό των 44.280 ευρώ, ως αποζημίωση λόγω στέρησης διατροφής (σύνολο 164.280 ευρώ). Σε όλα τα επιδικασθέντα ποσά προστίθενται ο νόμιμος τόκος από την ημέρα κατάθεσης της αγωγής.

Παράλληλα, από το Τριμελές Εφετείο Θράκης ο αντιδήμαρχος και υπεύθυνος της διεύθυνσης περιβάλλοντος του Δήμου και η αντιδήμαρχος υπεύθυνη της διεύθυνσης πρασίνου, κρίθηκαν ένοχοι για ανθρωποκτονία από συγκλίνουσα αμέλεια και τους επιβλήθηκε αφενός στον πρώτο φυλάκιση 18 μηνών, με τριετή αναστολή, αφετέρου στον δεύτερο φυλάκισης 15 μηνών με τριετή αναστολή.