Λουκέτο στις διευθύνσεις του υπουργείου Εξωτερικών για την Τουρκία και την Κύπρο

Αλλαγές, οι οποίες θα έχουν σοβαρές συνέπειες στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής και των εθνικών θεμάτων -πολύ πιθανόν, αρνητικές- μεθοδεύονται από την ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών, στο πλαίσιο της δημιουργίας του νέου Οργανισμού του υπουργείου.

Συζήτηση και ενημέρωση για τον νέο Οργανισμό υποτίθεται ότι έγινε σήμερα κατά τη συνάντηση των εκπροσώπων των πολιτικών κομμάτων, στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΣΕΠ) στο υπουργείο Εξωτερικών.

Είναι εντυπωσιακό, αλλά, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, προωθείται η κατάργηση των υπαρχουσών Διευθύνσεων στο υπουργείο Εξωτερικών για την Κύπρο και την Τουρκία. Αντί αυτών των ξεχωριστών Διευθύνσεων που υπάρχουν έως σήμερα, στον νέο Οργανισμό προβλέπεται η ενοποίησή τους και η σύσταση μιας “Διεύθυνσης – μαμούθ” με συνολική αρμοδιότητα: Στη Μέση Ανατολή και τον Αραβικό Κόσμο, τις τουρκικές υποθέσεις και την Κύπρο.

Όπως, κατά πληροφορίες, αναφέρεται στο άρθρο 34 του νέου Οργανισμού περί νέας διάρθρωσης, ενοποιούνται σε μια οι Α2 (Διεύθυνση Κύπρου), Α4 (Διεύθυνση Τουρκίας) και Α6 (Διεύθυνση αραβικών χωρών – Μέσης Ανατολής).

Δεδομένης της ύψιστης προτεραιότητας που έχει το Κυπριακό για την Ελλάδα, η κατάργηση της συγκεκριμένης Διεύθυνσης του υπουργείου Εξωτερικών θεωρείται αμφίβολο κατά πόσον είναι πρέπουσα και θα συμβάλλει στην προώθηση του Κυπριακού.

Διπλωματικοί κύκλοι, πάντως, ερμηνεύουν αυτή την κίνηση ως μια ακόμη “ένδειξη” της τακτικής αποστάσεως που έχει επιλέξει να κρατάει η κυβέρνηση συνολικότερα, και ειδικότερα η ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών, σε σχέση με τη Μεγαλόνησο, από πέρυσι κιόλας, οπότε η ΝΔ αναδείχτηκε κυβέρνηση. Εξαιτίας αυτού, κατά καιρούς η Λευκωσία φέρεται να έχει εκφράσει τη δυσαρέσκειά της στην Αθήνα, ενώ συχνά επικρατεί ακόμα και ψυχρότητα μεταξύ των δυο πρωτευουσών.

Ακόμα, όμως, και στην περίπτωση που η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να καταργήσει την αρμόδια Διεύθυνση για την Κύπρο, η επιβεβλημένη λύση θα ήταν η ενοποίηση των Διευθύνσεων της Τουρκίας και της Κύπρου μαζί, και όχι η ενοποίησή των δυο Διευθύνσεων με την αρμόδια Διεύθυνση για τη Μέση Ανατολή – Αραβικό Κόσμο.

Κατά πληροφορίες, ακόμα και στο τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, οι ελληνικές και κυπριακές υποθέσεις, για ευνόητους λόγους, είναι ενοποιημένες σε μια Διεύθυνση, και οι αραβικές και μεσανατολικές υποθέσεις είναι σε διαφορετική.

Ο έντονος προβληματισμός και οι μεγάλες επιφυλάξεις έναντι μιας ενοποίησης αυτών των τριών Διευθύνσεων σε μια γεννάται προφανώς εκ του γεγονότος ότι οι τουρκικές και κυπριακές υποθέσεις είναι μείζονος προτεραιότητας για την ελληνική Διπλωματία και την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση. Πόσο μάλλον, το αντικείμενο είναι απολύτως παρεμφερές.

Από την άλλη πλευρά, οι μεσανατολικές υποθέσεις, παρά την “γειτνίασή” τους και το άμεσο ενδιαφέρον που επιβάλλεται να έχει η Ελλάδα γι’ αυτές (κάτι που δεν κάνει, ωστόσο), δεν παύει να είναι ένα αντικείμενο που διαφέρει σε πάρα πολλά σημεία από τα ελληνοτουρκικά και τα ελληνοκυπριακά, τα οποία είναι συνδεδεμένα μεταξύ τους, με ομφάλιο λώρο.

Ακόμα, όμως, και στην περίπτωση που δημιουργηθεί εν τέλει αυτή η “Διεύθυνση – μαμούθ”, η οποία εκτιμάται ότι, εκτός των άλλων θα είναι τρομερά δυσκίνητη, εξαιτίας των ευρύτατων, και σε πολλές περιπτώσεις ασύμβατων αντικειμένων της, ουδεμία πρόνοια έχει ληφθεί για την ενίσχυση νευραλγικών τομέων του υπουργείου Εξωτερικών, ειδικά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Χαρακτηριστικά, δεν προβλέπεται ούτε καν ενίσχυσή τους με ορισμένους ειδικούς, τους οποίους έχει ανάγκη αυτός ο τομέας.

Είναι άγνωστο ποιος ήταν ο εισηγητής αυτής της φαεινής ιδέας περί ενοποίησης αυτών των τριών Διευθύνσεων, αν και, κατά πληροφορίες, πρόκειται για διπλωμάτη, ο οποίος εδώ και χρόνια δραστηριοποιείται παρασκηνιακά στο υπουργείο Εξωτερικών, κατασκευάζοντας διάφορα σενάρια δήθεν αναμόρφωσης του υπουργείου.

Το ερώτημα είναι πως ο επικεφαλής του υπουργείου Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, αποφάσισε να δεχτεί κάτι τέτοιο, το οποίο, πολύ πιθανώς, εκτός των άλλων, θα προκαλέσει νέες “αναταράξεις” στις σχέσεις μεταξύ Αθήνας και Λευκωσίας.

Ανεξαρτήτως των παραπάνω, με αυτού του είδους τις μεθοδεύσεις, η ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών ρισκάρει να προκαλέσει μεγαλύτερες περιπλοκές στην άσκηση της εξωτερικής πολιτικής στο μείζον “μέτωπο” των ελληνοτουρκικών – Κύπρου, από το να λύσει προβλήματα.

πηγή:antinews.gr