Μια απορία για την «πορεία» ή αλλιώς «Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν» του Ανδρέα Λοβέρδου

Ένα είναι το ερώτημα που προέκυψε μέσα από το μακελειό των πολιτικών παρατάξεων της χώρας (ευτυχώς και προς τιμήν μας του Κινήματος Αλλαγής εξαιρουμένου) σχετικά με τον εορτασμό και την πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου: Οι πολιτικοί έχουνε πάρει διαζύγιο με την κοινωνία και την κοινή λογική;

Πρόκειται για μία απορία που γεννιέται σε κάθε ορθολογιστή πολίτη όταν εν μέσω πανδημίας και τη στιγμή που πεθαίνει ένας, τουλάχιστον, συμπολίτης μας ανά δεκαπέντε λεπτά της ώρας παρακολουθεί τους εκπροσώπους των κομμάτων και μάλιστα σε επίπεδο αρχηγών να τσακώνονται ενώπιον της εθνικής αντιπροσωπείας για το ποιος διαθέτει περισσότερες δημοκρατικές περγαμηνές και για το ποιοι συμμετείχαν και ποιοι απείχαν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Ως πολίτης εκείνη την ημέρα σήκωσα τα χέρια ψηλά και ως μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου ντράπηκα. Είναι αδιανόητο, με αφορμή την προστασία της δημόσιας υγείας, ο δημόσιος διάλογος μεταξύ εκείνων που έχουν κυρίαρχο και επιτελικό ρόλο στη διασφάλισή της να κατρακυλά σε τέτοια απύθμενα βάραθρα. Δεν θα πω περισσότερα γιατί εκτιμώ οτι περιττεύουν. Όλοι τιμούμε την ηρωική εξέγερση του Πολυτεχνείου και η παράταξή μας στέκεται με σεβασμό απέναντι σε αυτή την ιστορική επαίτειο της Δημοκρατίας. Όμως είναι σαφές οτι λάθος στιγμή διάλεξαν η Νέα Δημοκρατία από τη μια και ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και το Μέρα25 από την άλλη να κάνουν ξεκαθάρισμα ιδεολογικών λογαριασμών.

«Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν» είχε απολύτως εύστοχα παρατηρήσει, με βάση τον μύθο του Αισώπου, ο Θουκυδίδης και ας μην μπορούσε, προφανώς, τότε να έχει κατά νου ούτε την ομάδα των τριών που απαιτούσαν συμμετοχή στον εορτασμό περισσότερη από εκείνη που επιτρέπουν οι επιταγές των ειδικών και των ιατρικών πρωτοκόλλων ούτε τον Πρωθυπουργό που καταχειροκροτούμενος από ορθίους μάλιστα Βουλευτές διακήρυττε το «τέλος των ιδεολογικών αβάτων». Εκείνο όμως που είχε κατά νου ο Θουκυδίδης ήταν η αδυναμία της Αθηναϊκής Πολιτείας να αντιληφθεί τον κίνδυνο. Αυτό ακριβώς είναι που συνέβη το τελευταίο δεκαήμερο στην ελληνική πολιτική σκηνή: αδυναμία των περισσότερων πολιτικών δυνάμεων να αντιληφθούν τον πραγματικό κίνδυνο και τα πραγματικά προβλήματα των συμπολιτών μας. Κι αυτό είναι τόσο απογοητευτικό όσο κι επικίνδυνο.

ΥΓ: Πάντοτε περιμένω με αληθινό ενδιαφέρον τις θέσεις σας, αλλά σήμερα μιας και μιλώ και από την πλευρά του πολίτη έχω μια προσμονή μεγαλύτερη.