Αποστάσεις Τσακαλώτου από Τσίπρα: Να είμαστε εξαιρετικά φειδωλοί όταν αποκαλούμε τους αντιπάλους μας απατεώνες

Σαφείς αιχμές κατά της επιλογής του Αλέξη Τσίπρα να κατηγορήσει τον πρωθυπουργό για πολιτική απάτη αφήνει με άρθρο του ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, σε άρθρο του στο tvxs.gr, υποστηρίζει ότι «πρέπει να είμαστε εξαιρετικά φειδωλοί όταν αποκαλούμε τους αντιπάλους μας απατεώνες». Εξηγώντας τη θέση του, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος υποστηρίζει ότι αυτό το είδος πολιτικής αντιπαράθεσης αποξενώνει μεγάλο μέρος των πολιτών και ιδιαίτερα τους νέους και τις νέες, και προσθέτει ότι πολλοί ταυτίζουν την πολιτική με αυτό το είδος αντιπαράθεσης και όχι με μια εν δυνάμει δραστηριότητα χειραφέτησης. «Από την άλλη, ακριβώς γιατί όλοι οι αντίπαλοί μας δεν είναι, και δεν θα μπορούσαν να είναι, απατεώνες, αυτή η τακτική υποτιμάει τον αντίπαλο -πάντα επικίνδυνο πράγμα σε όλων των ειδών διαμαχών- και δεν είναι πειστική».

Δύο φορές το τελευταίο διάστημα ο Τσίπρας αποκάλεσε απατεώνα τον Μητσοτάκη

Οι συγκεκριμένες αναφορές αποτελούν σαφέστατη διαφοροποίηση του Ευκλείδη Τσακαλώτου από την τακτική που αναπτύσσει το τελευταίο διάστημα ο Αλέξης Τσίπρας ο οποίος τόσο από το βήμα της Βουλής όσο και από τη Θεσσαλονίκη χαρακτήρισε τον Κυριάκο Μητσοτάκη «πολιτικό απατεώνα». Την πρώτη φορά, στις 7 Σεπτεμβρίου, κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην Ολομέλεια, για τις επιπτώσεις της πανδημίας, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε: «Ο μεγαλύτερος πολιτικός απατεώνας που έχει περάσει στη χώρα είστε εσείς που υποσχεθήκατε στον ελληνικό λαό ανάπτυξη ισχυρή και φέρατε υπανάπτυξη 15% στο δεύτερο τρίμηνο του 2020. Να τελειώνουν τα αστεία, να τελειώνει αυτό το παραμύθι».

Την ίδια κατηγορία επανέλαβε ο Αλέξης Τσίπρας και στη συνέντευξη Τύπου από τη Θεσσαλονίκη την Κυριακή: «Ο χαρακτηρισμός της πολιτικής απάτης για τον Κυριάκο Μητσοτάκη στοιχειοθετείται, από την πολιτική του» δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας απαντώντας σε σχετική ερώτηση και εξήγησε ότι «δεν είναι μόνο η Συμφωνία Πρεσπών. Ο άνθρωπος, και το ξέρουμε, δεν είχε ουσιαστική διαφωνία με την Συμφωνία των Πρεσπών, επέλεξε να διχάσει την κοινωνία για να κερδίσει ψήφους. Τώρα δίνει και μάχες υπέρ της Βόρειας Μακεδονίας. Στο οικονομικό πεδίο, έταξε προεκλογικά ανάπτυξη και περισσότερες δουλειές και πριν έλθει η πανδημία, από το πρώτο τρίμηνο του 2020 είχαμε ύφεση. Και στην πανδημία λέει ότι έχει δώσει 24 δισ ευρώ και έχει δώσει μόνο 4,6 δισ σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους», ήταν η σχετική του αναφορά.

Σε σχετική ερώτηση στη συνέντευξή Τύπου πάντως. ο Αλέξης Τσίπρας υποστήριξε ότι ο εσωτερικός ανασχηματισμός δεν συνιστούσε «κόντεμα» του πρώην υπουργού Οικονομικών και διαβεβαίωσε ότι οι σχέσεις των δύο παραμένουν άριστες. «Το να είναι κανείς πρώτος κυβερνητικός εκπρόσωπος και συντονιστή του οικονομικού κύκλου, είναι πολύ σημαντική θέση. Είναι άριστη η σχέση μου τον Ευκλείδη. Στην Αριστερά οι διαφωνίες δεν είναι τρικλοποδιές. Ο Ευκλείδης είναι βασικός συνεργάτης μου στην οικονομία. Η ανανέωση στελεχών είναι προτεραιότητα για μας», σημείωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Το απόσπασμα του άρθρου του Ευκλείδη Τσακαλώτου

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι για τα τελευταία τριάντα χρόνια νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι, πολιτικοί, στοχαστές, τραπεζίτες και άλλοι πολλοί υπόσχονται ότι το πρόγραμμα τους – φιλελευθεροποίηση και απορρύθμιση των αγορών, χειραφέτηση της επιχειρηματικότητας, μικρότερο κράτος κλπ – θα οδηγήσει σε ευημερία για όλους, αν και όχι στο ίδιο βαθμό για όλους. Και συνεχώς διαψεύδονται οι προσδοκίες με όρους ανάπτυξης και κοινωνικής ευημερίας για τους πολλούς, την ίδια στιγμή που ενισχύεται η θέση των πιο ισχυρών οικονομικών παραγόντων.

Μετά από τόσες διαψεύσεις μπορούμε να μιλάμε για απάτη από τη μεριά των υποστηρικτών του όλου εγχειρήματος; Ίσως. Μπορούμε να μιλάμε για απατεώνες; Πιο δύσκολη ερώτηση.

Παλαιότερα αριστεροί και αριστερές στοχαστές ισχυριζόταν ότι ο βασικός ρόλος της εκκλησίας και της θρησκείας είναι να συμφιλιώσει τα λαϊκά στρώματα με τη μοίρα τους – να ελπίζουν για βελτίωση όχι σε αυτή τη ζωή, αλλά στην άλλη. Με λίγα λόγια η θρησκεία δούλευε λειτουργικά για το σύστημα. Δε αμφιβάλλω ότι υπάρχει και αυτή η πτυχή, αλλά η όλη προσέγγιση χωλαίνει για τον ίδιο λόγο που έχουν πρόβλημα πολλές εξηγήσεις του λειτουργισμού (functionalism). Μια εκκλησία που απαρτιζόταν από κυνικούς κληρικούς που δεν πίστευαν στη θρησκεία τους, και είχαν πλήρη επίγνωση ότι εξυπηρετούν άλλους σκοπούς, δε θα μπορούσε να παίξει το ρόλο υποστήριξης του συστήματος. Για να είναι πειστική η θρησκεία χρειάζεται ανθρώπους – ίσως όχι όλους, αλλά τουλάχιστον μια κρίσιμη μάζα – που είναι ειλικρινείς για το ρόλο που εξυπηρετούν.

Το ίδιο, εικάζω, ισχύει και με τους νεοφιλελεύθερους. Βεβαίως πολλοί θα είναι κυνικοί και ξέρουν ακριβώς τι θα είναι τα αποτελέσματα των πολιτικών τους και πόσο τους ευνοεί τους ίδιους. Αλλά δεν μπορεί αυτό να αποτελεί το όλον. Μια κρίσιμη μάζα νεοφιλελεύθερων κοινωνικών επιστημόνων πραγματικά πιστεύουν στις θεωρίες τους – βέβαια άλλοι είναι πιο κυνικοί ή απλώς πάνε με το ρεύμα για να βολευτούν επαγγελματικά. Το ίδιο ισχύει με τους πολιτικούς.

Με αυτή την έννοια πρέπει να είμαστε εξαιρετικά φειδωλοί όταν αποκαλούμε τους αντιπάλους μας απατεώνες. Από τη μια μεριά, αυτό το είδος πολιτικής αντιπαράθεσης αποξενώνει μεγάλο μέρος των πολιτών, και ιδιαίτερα τους νέους και τις νέες. Και κάτι χειρότερο: πολλοί ταυτίζουν την πολιτική με αυτό το είδος αντιπαράθεσης και όχι με μια εν δυνάμει δραστηριότητα χειραφέτησης. Από την άλλη, ακριβώς γιατί όλοι οι αντίπαλοι μας δεν είναι, και δε θα μπορούσαν να είναι απατεώνες, αυτή η τακτική υποτιμάει τον αντίπαλο – πάντα επικίνδυνο πράγμα σε όλων των ειδών διαμαχών – και δεν είναι πειστική.

Οι θεσμοί του καπιταλιστικού συστήματος εξουσίας, συμπεριλαμβανομένων της εκκλησίας και των πολιτικών κόμματων, αποτελούν πολύ σκληρά καρύδια και χρήζουν σοβαρής αντιμετώπισης.

Πηγή: iefimerida.gr – https://www.iefimerida.gr/politiki/apostaseis-tsakalotoy-apo-tsipra-apateones

Φωτογραφία: EUROKINISSI/ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ