Ενόχληση στο Μαξίμου για την «Καθημερινή»

Οι σχέσεις του μεγάρου Μαξίμου με την ιστορική εφημερίδα της αστικής παράταξης βρίσκονται στο χειρότερο δυνατό σημείο. Για την ακρίβεια, εδώ και μήνες υπάρχουν τριβές τόσο στο προσκήνιο όσο και στο παρασκήνιο για την γραμμή της εφημερίδας η οποία πολλές φορές έχει προβεί σε σκληρή κριτική κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Κάποιες από αυτές τις τριβές προέρχονται από μαχαιρώματα «τρίτων» που έχοντας αποκτήσει δύναμη στον χώρο των μέσων, θεωρούν ότι θα πρέπει να έχουν και τον πρώτο λόγο σε ένα πλέγμα ενεργειών ακόμα και στον επιχειρηματικό χώρο και θεωρούν την Καθημερινή αλλά και κορυφαίους συντελεστές της ως «ανταγωνιστές». Θεωρούν ότι η λυσσαλέα και προκλητική στήριξη που παρέχουν στην κυβέρνηση και προσωπικά στον πρωθυπουργό τους καθιστά απαραίτητους και πολύ πιο δυνατούς, για να ανέχονται άλλους στα πόδια τους. Διατυμπανίζουν μάλιστα σε κάθε ευκαιρία ότι «εμείς και όχι η Καθημερινή κάναμε τον Μητσοτάκη πρωθυπουργό».

Υπάρχουν όμως και πιο βαθιά πολιτικά θέματα που ευθύνονται κυρίως για την ενόχλησή του μεγάρου Μαξίμου απέναντι στην εφημερίδα. Τελευταίο παράδειγμα που έχει ενοχλήσει σφόδρα το πρωθυπουργικό περιβάλλον, είναι η αναφορά της εφημερίδας στον Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, που τον ταυτίζει κυριολεκτικά με τον ιδρυτή της παράταξης, Κωνσταντίνο Καραμανλή. Την ώρα που το μέγαρο Μαξίμου και προσωπικά ο πρωθυπουργός προσπαθεί να διαγράψει οτιδήποτε σχετίζεται με τον Καραμανλή αναφορικά με τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και την ίδια την δημοκρατία!

Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη και μετά τον θάνατο του Γάλλου ηγέτη, ότι «με το αεροπλάνο του ήρθε η δημοκρατία στην Ελλάδα»! Φυσικά, καμιά δημοκρατία δεν ήρθε στην Ελλάδα με το αεροπλάνο του Γάλλου προέδρου. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήρθε και επανέφερε την δημοκρατία στην χώρα μας μετά την προδοτική χούντα.

Αυτή ακριβώς η επισήμανση στο πρόσφατο αφιέρωμα της Καθημερινής, έκανε έξω φρενών τους παροικούντες στο πρωθυπουργικό γραφείο που θέλουν να μετατρέψουν την Νέα Δημοκρατία σε προσωπικό μαγαζί του Κυριάκου Μητσοτάκη. Και για να το καταφέρουν αυτό πρέπει οπωσδήποτε να διαγράψουν καθετί καραμανλικό. Κάποια στιγμή πάντως θα πρέπει να κατανοήσουν πως η αυτονόητη ιστορική αλήθεια και η παράθεση της, δεν αποτελεί κάποιο εσωκομματικό μαχαίρωμα. Αντίθετα, είναι δημοσιογραφική υποχρέωση, ιερή υποχρέωση απέναντι στην ιστορία, την οποία ουδείς δικαιούται να παραφράζει επειδή βρέθηκε ξαφνικά με δύναμη επί του παρόντος.