Δεν πάνε πολλά χρόνια, όταν δέχτηκα τηλεφώνημα από τον Δημήτρη Μάλαμα, ο οποίος μου ζήτησε συνάντηση στα γραφεία της εταιρείας του. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Στη συνάντηση αυτή με ρώτησε εάν ο τάδε αξιωματικός της ασφάλειας είναι φίλος μου. Η απάντηση μου ήταν πως το έχω σε πολύ υψηλό επίπεδο εκτίμησης.

Μου είπε πες του να προσέχει, γιατί μέσα από την αστυνομία “τον βρομίζουν” όπως μου είπε χαρακτηριστικά, ως διεφθαρμένο και ως επικεφαλής ομάδας που στήνουν δικογραφίες, μαζί με στενό συνεργάτη του.

Του απάντησα πως και πάλι θεωρώ αδιανόητο να συμβαίνει κάτι σχετικό από τους δύο συγκεκριμένους, και πως όσοι διαστείνοται το αντίθετο, ας έφερναν μία δικογραφία τους που ν΄ αποδεικνύει το αντίθετο.

Σε πρώτο χρόνο, όπως μου είπε, επιθυμούν την αντικατάσταση του -όπερ κι εγένετο σε ανύποπτο χρόνο- ενώ ο συνεργάτης του, κάποια στιγμή αποχώρησε (άγνωστο εάν έγινε οικειοθελώς ή με εντολή της διοίκησης) προς άλλες αστυνομικές πολιτείες. Από πλευράς μου, υπήρξε ενημέρωση του αξιωματικού, ο οποίος δήλωσε απόλυτα γνώστης του παρασκηνίου.

Γνώριζε επίσης, κάτι που μου επιβεβαίωσε ο Μάλαμας σε επόμενη συνάντηση, πως τον “βρομίζουν” διοχετεύοντας μέσα από την αστυνομία, πως η ομάδα του παρακολουθεί τον δείνα και τον τάδε, χωρίς να υπάρχει καθ’ ύλην αρμοδιότητα. Μόνο που ο δείνα και ο τάδε, είχαν πανίσχυρες προσβάσεις στην πολιτική αλλά και στη φυσική ηγεσία, με αποτέλεσμα να αποτελεί γι αυτούς παιχνιδάκι η απομάκρυνση τους, με ή άνευ στοιχειωδώς προσχημάτων.

Στο ενδιάμεσο της μετατόπισης του, πάλι ο Δημήτρης Μάλαμας, μου είπε πως είχε κάνει τη δική του έρευνα και πως η άποψη του πλέον για το συγκεκριμένο αξιωματικό, συγκλίνει εν πολλοίς με τη δική μου. Τότε ήταν που μου συνέστησε για δεύτερη φορά να του επιστήσω την προσοχή, όχι όμως αυτή την φορά για την θέση του, αλλά την ίδια τη ζωή του. “Υπάρχει απ’ όσα ξέρω” μου είπε, συμβόλαιο θανάτου σε βάρος του.

Όπως όφειλα (ή μάλλον δεν όφειλα σε κανέναν και τίποτα;) ενημέρωσα τον αξιωματικό, ο οποίος μου τόνισε πως και γι αυτό ήταν ενήμερος, λαμβάνει μέτρα προστασίας, αλλά φοβόταν μήπως κάποιος αντ’ αυτού, έστρεφε την κάνη κατά αστυνομικού της υπηρεσίας του. Με ενημέρωσε και για την … “κοιτίδα” εκπόρευσης της πολύ σοβαρής απειλής.

Κατόπιν όλων αυτών, επιδίωξα και πέτυχα συνάντηση με την καρδιά της κοιτίδας, άτομο από το οποίο πολύ πρόσφατα είχα δεχτεί τηλεφωνικά έμμεσες προειδοποιήσεις απειλητικού περιεχόμενου, αναφορικά με τα δημοσιεύματα για τη διαπλοκή του Παπαχρήστου με όλο το επιφανές συνονθύλευμα για το οποίο πολλάκις έχουμε γράψει. Ανοίγουμε παρένθεση για να διευκρινίσω πως στην πρώτη τηλεφωνική επικοινωνία, τον είχα ενημερώσει και για τη διεύθυνση της κατοικίας μου, προκειμένου να μην χάσουν χρόνο, αλλά κυρίως, για να μην … κουράζονται. Κάπου στα κιτάπια της ΚΥΠ θα είναι καταγεγραμμένη κι αυτή η συνομιλία, δεδομένου πως η από μέρους χρήση του viber γινόταν σχεδόν αποκλειστικά με επικοινωνίες ενημέρωσης από αξιωματικούς της ΕΛΑΣ!!! Αυτοί είχαν μεγαλύτερο φόβο -συνεπώς και γνώσεις- για τη διασπορά των καλωδιώσεων. Ακόμα και τις πιο ασήμαντες συνομιλίες (βλέπε προβατίνα).

Στη συνάντηση μου με την καρδιά της κοιτίδας, σε παραλιακό καφέ κοντά στο σπίτι μου, μου είπε πως το θέμα εν ολίγοις έχει διευθετηθεί, μου επιβεβαίωσε ότι υπάρχει συμβόλαιο θανάτου, αλλά μάλλον βαίνει προς ακύρωση, καθώς είχε γίνει κοινωνός των συνομιλιών μου, της θέσης μου, τις οποίες φρόντισε έγκαιρα (πριν από τη συνάντηση μας) να διασταυρώσει, διατηρώντας μόνο μία μικρή επιφύλαξη για τα συμβαίνοντα σε υπόθεση που δεν είχε δει το φως της δημοσιότητας.

Για την … “επαφή” ενημέρωσα και πάλι τον αξιωματικό.

Το προτιμότερο σε μία βάση εντελώς πραγματολογική και ιδιοτελώς ρεαλιστική μετά από μία ανασκόπηση των τελευταίων γεγονότων, θα ήταν ν’ αδιαφορήσω πλήρως για όλους και για όλα, και με το πλήρωμα του χρόνου να έγραφα ένα … περινούστατο ρεπορτάζ. Ακόμη κι έτσι όμως, στο όνομα της συνείδησης μου πάλι τα ίδια θα έκανα. Κι ας την πληρώσουν στο τέλος και τα πίτουρα και οι κότες. Ποιος θα μπορούσε να σηκώσει το βάρος της απώλειας μιας ανθρώπινης ζωής, ή της σκύλευσης της στο βωμό της σκοπιμότητας;

Δυστυχώς για εμένα, ποτέ δεν υπήρξα της αντίληψης “ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδίζουν…”. Ήταν κάτι που δεν το άντεχε η συνείδηση μου. Τα ίδια έπραξα ως διαμεσολαβητής του κ. Φραγκίσκο Ραγκούση προς τον κ. Τόσκα (με τον οποίο δεν είχαμε ποτέ τις καλύτερες σχέσεις ελέω κριτικής) τρεις συνολικά φορές. Οι δύο με αφορμή προσωπικές υποθέσεις της Πόλας Ρούπα και η μία για τον ΗΝίκο Ρωμανό, όταν εξ’ αυτής της διαμεσολάβησης και της εξεύρεσης εναλλακτικής λύσης που δεν έθιγε το Κράτος Δικαίου (το αντίθετο μάλιστα καθώς έδειξε το ανθρώπινο πρόσωπο του), και δεν κάηκε στο παρά πέντε η Αθήνα.

Την παραπάνω ιστορία την αναφέρουμε για δύο λόγους. Για τον τρόπο που η ΚΥΠ και η παρααστυνομία “βρομίζει” αξιωματικούς κι αφού το κάνει για αξιωματικούς για πιο λόγο να μην το επαναλάβει για πολίτες που δεν συμμορφώνονται προς τας υποδείξεις, αλλά και με πόσο μεγάλη ευκολία αυτή η παρααστυνομία ρυθμίζει τα του οίκου της ΕΛΑΣ σε προαγωγές, αποστρατείες, μεταθέσεις, μετακινήσεις κοκ.

Τέλος, να θυμίσουμε άλλη μία προφητική “απόφανση” του Δημήτρη Μάλαμα. “Αποχωρώ, πρώτον γιατί μεγάλωσαν τα παιδιά μου και δεύτερον επειδή στήνεται ένα νέο σύστημα”. Το σύστημα με τη μία ή την άλλη μορφή, δυστυχώς για την υγιή εκδοχή της αστυνομίας ήταν, είναι και θα είναι πάντα εδώ.

Και πως να γίνει διαφορετικά, όταν αυτό το σύστημα κατευθύνει τη ροή του μαύρου χρήματος, την ξεπλένει κι εν τέλει κυβερνά.

του Γιώργου Καραϊβάζ

bloko.gr