Οι στραγγαλισμοί στις ΗΠΑ από αστυνομικούς: Μια φρικιαστική «παράδοση»

Ο Τζορτζ Φλόιντ δεν ήταν ο πρώτος μαύρος Αμερικανός πολίτης που στραγγαλίστηκε από αστυνομικό. Η βαρβαρότητα και ο ρατσισμός, αναμεμιγμένος με την καθαρό κρετινισμό των οργάνων της τάξης, έχει τη δική της φρικιαστική παράδοση στις ΗΠΑ. Αρκεί να ληφθεί υπόψιν ότι μόνο στην περιοχή ευθύνης της αστυνομίας του Λος Άντζελες, στην Καλιφόρνια, και μόνο για την πενταετία 1975-1980, έχουν καταγραφεί τουλάχιστον 975 συλλήψεις υπόπτων και ακινητοποίησή τους με τη μέθοδο του κεφαλοκλειδώματος.

Κάποια από τα θύματα της απάνθρωπης αστυνομικής βίας επέζησαν. Ένα εξ αυτών, ο επίσης Αφροαμερικανός («μαύρος» όπως θα ήταν η ακριβής, αλλά απαράδεκτη σαν μη πολιτικώς ορθή έκφραση) Άντολφ Λάιονς, αφού γλίτωσε από τον μαρτυρικό θάνατο δια πνιγμού, κίνησε δικαστικό αγώνα ενάντια στην αστυνομία του Λος Άντζελες και το αμερικανικό κράτος.

Το ζητούμενο για τον Λάιονς ήταν, αφ’ ενός να του καταβληθεί αποζημίωση για την ανεπανόρθωτη βλάβη που υπέστη στον λάρυγγά του, για την ψυχική οδύνη κ.λπ. Αφ’ ετέρου όμως, ο Άντολφ Λάιονς απαιτούσε να του επιδικαστούν ασφαλιστικά μέτρα, έτσι ώστε να δημιουργηθεί νομικό προηγούμενο και να αποτραπούν μελλοντικά κρούσματα αστυνομικής βίας. Ο Λάιονς είχε συλληφθεί το 1976 επειδή οδηγούσε όχημα με το ένα πίσω φωτιστικό σώμα πορείας κατεστραμμένο. Οι αστυνομικοί που τον συνέλαβαν, παρόλον ότι ο ίδιος δεν προέβαλε αντίσταση, τον ακινητοποίησαν με μια λαβή παρόμοια με αυτήν που, 44 χρόνια αργότερα, στη Μινεάπολη, εφαρμόστηκε στον άτυχο Τζορτζ Φλόιντ.

Ο δικαστικός αγώνας του Λάιονς δεν δικαιώθηκε. Η υπόθεση παρέμενε ανοιχτή επί χρόνια, εν τέλει όμως το 1983 το δικαστήριο αποφάνθηκε αρνητικά. Ο δικαστής ο οποίος σφράγισε με την υπογραφή του την ετυμηγορία, έγραψε στο κείμενο της απόφασης ότι «η πολιτεία της Καλιφόρνιας θεωρεί ότι η χρήση του κεφαλοκλειδώματος από αστυνομικούς δεν αποτελεί χρήση θανάσιμα επικίνδυνης βίας. Παρόλ’ αυτά, είναι γεγονός ότι εξαιτίας της χρήσης αυτής της μεθόδου έχουν αποβιώσει 16 άτομα στην περιοχή του Λος Άντζελες». Τα 12 από αυτά τα θύματα ήταν μαύροι.

Το σκεπτικό της απορριπτικής απόφασης για τα ασφαλιστικά μέτρα που διεκδικούσε ο Άντολφ Λάιονς, ήταν ότι «σύμφωνα με τα στοιχεία τα οποία προσκομίστηκαν στο δικαστήριο, πιστοποιήθηκε ότι επί μακρόν ήταν επίσημη πολιτική των τοπικών αρχών να επιτρέπουν στους αστυνομικούς να εφαρμόζουν κεφαλοκλείδωμα, σε μια ποικιλία καταστάσεων, ακόμη και εάν δεν υπήρχε απειλή χρήσης βίας εις βάρος των οργάνων της τάξης».

Εάν η αμερικανική δικαιοσύνη είχε κάνει δεκτά τα αιτήματα του Άντολφ Λάιονς, σήμερα ίσως ο Τζορτζ Φλόιντ να ήταν ζωντανός, οι αστυνομικοί να μην επιτρεπόταν να στραγγαλίζουν κατά το δοκούν αθώους -και, βέβαια, οι ΗΠΑ δεν θα συνταράσσονταν από τη σχεδόν πάνδημη έκρηξη της δίκαιης οργής.