Παραιτήθηκε από πρόεδρος της Ένωσης Στρατιωτικών Περιφερειακής Ενότητας Βόλου ο Δ. Κουντούρης

Tην παραίτησή του από πρόεδρος και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Στρατιωτικών Περιφερειακής Ενότητας Βόλου-Μαγνησίας υπέβαλε ο Δημήτρης Κουντούρης. Με επιστολή προς τους συναδέλφους του εξηγεί τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτή την απόφαση.

Η επιστολή του κ. Κουντούρη:

Νοιώθω την ανάγκη, με όλους εσάς, που μέσα από την διαχρονική στήριξη σας πιστέψατε στις πρωτοβουλίες μου και στις δράσεις μου, να μοιραστώ κάποιες σκέψεις και αποφάσεις μου.
Το 2017 έλαβα την απόφαση, για πρώτη φορά, να δραστηριοποιηθώ, με τον στρατιωτικό συνδικαλισμό. Την απόφαση αυτή, την έλαβα, γιατί πίστεψα και πιστεύω, ότι ο Στρατιωτικός, εκτός από στρατιώτης, πιστός στις αξίες και στα ιδανικά της Στρατιωτικής ζωής, είναι ταυτόχρονα και ενεργός πολίτης με κοινωνική δραστηριότητα, επαγγελματικά δικαιώματα, αλλά και υπηρεσιακά προβλήματα, όπως όλοι οι υπόλοιποι πολίτες αυτού του Κράτους.

Θεωρώ λοιπόν, ότι ο στρατιωτικός έχει κάθε δικαίωμα, να συνδικαλίζεται και να διεκδικεί την επίλυση των προβλημάτων του, τόσο υπηρεσιακών, όσο ατομικών και οικογενειακών.
Στην τριετή πορεία μου, αντιμετώπισα, συναδέλφους να μηνύουν ο ένας τον άλλο χωρίζοντας και διασπώντας το στρατιωτικό συνδικαλισμό στα δυο.

Ευτυχώς, όμως, το σύνολο των συναδέλφων που ασχολούνται με τον συνδικαλισμό, έχουν επιδείξει ειλικρινή διάθεση για πραγματική συνδικαλιστική δράση, σε τέτοιο βαθμό που πολλές φορές αναρτώμαι μήπως είναι επιδίωξη των λίγων να δημιουργούν συνδικαλιστική «αναστάτωση» .
Η δημόσια φωνή μου και προτροπή εδώ και τρία χρόνια είναι πώς ο συνδικαλισμός πρέπει μόνο να μας ενώσει και όχι να μας χωρίζει μέσα από διαπληκτισμούς και εντάσεις. Άλλωστε, μόνο ενωμένοι μπορούμε να διεκδικήσουμε ένα ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΥΡΙΟ.

Μια άλλη επίσης διαπίστωση μου είναι, ότι υπάρχει μια μερίδα συνδικαλιστών που ηθελημένα προσπαθούν να χρωματίσουν τους συναδέλφους σε μπλε και κόκκινους ανάλογα με την ομοσπονδία που ανήκουν. Αλήθεια ποιους εξυπηρετεί αυτό; Γιατί οι συνάδελφοι δεν απαιτούμε την απομόνωση και τον τερματισμό τέτοιων πρακτικών; Γιατί δεν γινόμαστε συνειδητά μέλη, ώστε να πάρουμε το τιμόνι της τύχης στα χέρια μας;

Τον Αύγουστο του 2020 μετά την ψήφο εμπιστοσύνης του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΣΠΕΕΒ-Μαγνησίας, ανέλαβα την προεδρία του πρωτοβάθμιου οργάνου μας. Γεμάτος όρεξη για δουλειά, θέλησα να δώσω ένα διαφορετικό αέρα στην ένωση μας, ώστε να εμπνεύσουμε τα μέλη μας να μας εμπιστευτούνε και όλοι μαζί να βαδίσουμε προς ένα καλύτερο μέλλον. Ξεκινήσαμε λοιπόν να συνεργαζόμαστε με τοπικούς οργανισμούς, Βουλευτές, παράγοντες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, διάφορους τοπικούς θεσμούς, ιδιώτες και μέλη των ΜΜΕ. Στόχος όλης αυτής της προσπάθειας ήταν η ανάδειξη των προβλημάτων των στελεχών μας αλλά και για να πετύχουμε ακόμη περισσότερα επιτεύγματα για τα μέλη μας, ώστε αυτά να μας εμπιστευτούν και να τα γίνουν πιο ενεργά. Δυστυχώς όμως ανέλαβα στο τέλος της τριετής θητείας του Δ.Σ. και σύντομα, περί το Μάρτιο του 2021, πρέπει ΄σύμφωνα με το καταστατικό μας να προχωρήσουμε σε εκλογές για το νέο Δ.Σ. από τα μέλη μας.

Σε αυτή την καθημερινή προσπάθεια λοιπόν, διάφορα «Κέντρα» των Αθηνών, θέλησαν και απαίτησαν, το ανεξάρτητο πρωτοβάθμιο όργανο μας, να ενταχθεί, άμεσα σε συγκεκριμένη ομοσπονδία. Οι πιέσεις ήταν πάρα πολλές, μάλιστα για να πετύχουν τον στόχο τους, δεν δίστασαν να εμπλέξουν απόστρατο συνάδελφο με κύρος στο στράτευμα, πολιτικό γραφείο, και άλλους. Όλα γινόταν με άνωθεν εντολές όπως ισχυρίζονται , και το χειρότερο με διχαστικούς διαχωρισμούς των συναδέλφων σε αεροπόρους και στρατού ξηράς. Αυτά που σας περιγράφω διαδραματίζονταν σε τέσσερις τοίχους γραφείων με παρεμβάσεις ακόμα ίσως και υπαινιγμούς για πόλεμο.

Τολμώ να σας εξομολογηθώ, πώς λύγισα για ένα βράδυ. Έκανα διαπραγματεύσεις αρκετές και ίσως ακόμα χειρότερα, κάπου χάθηκα και μέσα στις εντάσεις και τις πιέσεις, κατάφερα να βρω και λύση, για να χρυσώσω το «χάπι» της αναγκαστικής κωλοτούμπας μου, όπου θα οδηγούσε το πρωτοβάθμιο όργανο που έχω την τιμή να προεδρεύω, σε συγκεκριμένη ομοσπονδία. Μάλιστα όλα θα γινόταν, σύμφωνα με τα λεγόμενα των γνωστών άγνωστων με εξασφαλίσεις, άμεσες, ακόμη και με αποφάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου και φυσικά τα οφέλη μου, από μια τέτοια απόφαση έφταναν ακόμη και στην επανεκλογή μου.

Ήρθε όμως το ξημέρωμα, σιχάθηκα τον εαυτό μου, όλο το βράδυ δεν μπόρεσα να κοιμηθώ, και είπα «όχι Δημήτρη θα κοιτάς στα μάτια τους συναδέλφους και θα πας σπίτι σου».
Μετά λοιπόν από τη μικρή αυτή εξομολόγηση, αποστέλλω επιστολή παραιτήσεως στο διοικητικό συμβούλιο από Πρόεδρος και μέλος του Δ.Σ.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους συνεργάτες μου του διοικητικού συμβουλίου που με τίμησαν με την στήριξη τους , καθώς και τα μέλη της ενώσεως μου.

Με την παραίτηση μου ελπίζω να ανοίξει ο δρόμος, ώστε να οδηγηθούμε σε εκλογές ελεύθερες, τα μέλη μας να εκφράσουν απερίσπαστα τη βούληση τους, χωρίς παρεμβάσεις.

Θέλω να ελπίζω, ακόμα και την ύστατη αυτή στιγμή, ότι η ανώτερη κίνηση μου μπορεί να συμβάλει στην κινητοποίηση, τόσο των συναδέλφων, όσο και της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, ώστε αντί κηρυγμάτων διχασμού, να διαμορφωθεί το απαραίτητο νομοθετικό και πραγματικό πλαίσιο για την ανόθευτη εκλογή και άσκηση των καθηκόντων των μελών όλων των πρωτοβάθμιων ενώσεων στρατιωτικών.

Τελευταία παράκληση προς το διοικητικό συμβούλιο της ΕΣΠΕΕΒ-Μαγνησίας θα ήθελα, ένας ηλεκτροκαρδιογράφος και ένας απινιδωτής που βρίσκονται στην κατοχή της ενώσεως κατόπιν προσωπικών ενεργειών μου να δοθούν στους συναδέλφους των σχηματισμών της 111Π.Μ και της 1η ΤΑΞΑΣ.
Δηλώνω παρών ως στρατιωτικός και ως ενεργός πολίτης.

e-thessalia