Το σωτήριον έτος… 1989 για το Πολεμικό Ναυτικό

Δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Έχουν περάσει 31 ολόκληρα χρόνια από το 1989. Ήταν το έτος που αποφασίστηκε ότι η χώρα πρέπει να προχωρήσει στην ναυπήγηση τεσσάρων νέων φρεγατών αλλά και την προμήθεια ελικοπτέρων. Από τότε είχε αποφασιστεί ότι τα ΑΒ-212, επιχειρούσαν από τις φρεγάτες κλάσης S, έπρεπε να μπουν σε διαδικασία σταδιακής απόσυρσης. Έτσι, αποφασίστηκε η προμήθεια των ελικοπτέρων Aegean Hawk (προπομπών των Romeo), με τα πρώτα να παραλαμβάνονται το 1995. Το 1992 παρελήφθη η πρώτη ΜΕΚΟ 200ΗΝ, με την ονομασία ΥΔΡΑ με την τελευταία (ΣΑΛΑΜΙΣ) να παραδίδεται το 1999.

Ποιος θα το έλεγε, τότε… Φτάσαμε στο 2020 ασθμαίνοντας για να γίνει η προμήθεια μόλις τεσσάρων υπερσύγχρονων ελικοπτέρων MH-60R, γνωστά κι ως Romeo, με το πρόγραμμα να ξεκολλάει, όπως αποκαλύψαμε στο enikos.gr, με προσωπικές ενέργειες του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, Στρατηγού Κωνσταντίνου Φλώρου. Παρόλα αυτά, ακόμη θα μείνουν κάποια Augusta Bell να επιχειρούν ενώ υπάρχουν – ευτυχώς λίγες – φωνές που υποστηρίζουν ότι η αγορά των ελικοπτέρων ήταν μάλλον αχρείαστη.

Τι γίνεται, όμως, με τις φρεγάτες; Εδώ και 31 χρόνια η Ελλάδα έχει χάσει απίστευτες ευκαιρίες. Ποτέ δεν έγινε ένας σοβαρός προγραμματισμός, με αποτέλεσμα να έχουμε φτάσει στο +5 και να τρέχουμε να προλάβουμε να προμηθευτούμε, ότι μπορούμε πιο γρήγορα, αλλά χωρίς χρήματα!

Στα τέλη της δεκαετίας του ‘90 η τότε κυβέρνηση έφτασε κοντά στην συμφωνία παραλαβής καταδρομικών Kidd από το Αμερικανικό ΠΝ. Έτσι, η απόσυρση των Adams θα έφερνε νέο αίμα στο Αιγαίο, πολύ πιο αποτελεσματικό στις επιχειρήσεις του. Ταυτόχρονα, υπήρχε νωρίτερα το παράθυρο προμήθειας φρεγατών O.H. Perry. Ναι, είναι αυτές που τότε δεν μας έκαναν και την τελευταία διετία μπήκαν στην ατζέντα των συζητήσεων απόκτησης κάποιων μεταχειρισμένων που αποσύρονταν για την αντικατάσταση των γηρασμένων πλέον S. Τελικά, τα Kidd δεν ήρθαν ποτέ γιατί κάποιος που είχε λόγο στα εξοπλιστικά είχε πει, τότε, «δεν θα αφήσω να αμερικανοποιηθεί ο Στόλος» ενώ οι Perry ως… άχρηστες κατέληξαν στην Τουρκία. Λάθη επί λαθών και αναβλητικότητα.

Κάπως έτσι φτάσαμε στο 2020. Η αναβάθμιση των ΜΕΚΟ φαίνεται ότι έχει μπει σε ένα καλούπι, όμως οι ανάγκες απόκτησης νέων μονάδων επείγει όσο ποτέ άλλωστε, με το Πολεμικό Ναυτικό ακόμη να μην μπορεί να βρίσκεται σε θέση προγραμματισμού των μελλοντικών αναγκών. Οι δύο Belharra δεν πρόκειται να φέρουν την άνοιξη. Και η απόκτηση τεσσάρων είναι όνειρο απατηλό. Για να ακριβολογούμε, όσο περνούν οι ημέρες, τόσο πιο θολή στο τοπίο μοιάζει η πρόσκτηση αυτών των πλοίων στην δυναμική του ΠΝ. Το ερώτημα που γεννάται, όμως, είναι θα αφήσουμε και πάλι άλλες ευκαιρίες να γλιστρήσουν;

Του Χρήστου Μαζανίτη

πηγή:enikos.gr