Χρυσοφόρα εξοπλιστικά συμβόλαια Γαλλίας-Τουρκίας με στόχο τα ελληνικά υποβρύχια (ΦΩΤΟ)

Μόλις χτες η Τουρκία ανακοίνωσε πανηγυρικά ότι στο Πολεμικό Ναυτικό της εντάσσει ένα αεροσκάφος επιτήρησης.

Πρόκειται, ουσιαστικά, για αεροσκάφος έρευνας και αντιμετώπισης υποβρυχίων. Και, ως γνωστόν, προς το παρόν, ένας από τους μεγάλους «πονοκέφαλους» των Ενόπλων Δυνάμεων της γείτονος, είναι τα ελληνικά -ονομαζόμενα- «αόρατα» υποβρύχια.

Πρόκειται για τα γερμανικής κατασκευής υποβρύχια 214, τα οποία χάρις σε ειδικά κατασκευαστικά και τεχνικά χαρακτηριστικά, είναι δύσκολα ανιχνεύσιμα.

Να σημειωθεί ότι έξι υποβρύχια ιδίου τύπου με τα ελληνικά, αν και με διαφορές, κατασκευάζονται από την γερμανική εταιρεία – κολοσσό, ThyssenKrupp, σε συνεργασία με τουρκικές εταιρείες.

Ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα, το οποίο η Αθήνα ζητάει από το Βερολίνο να «μπλοκαριστεί», δίχως όμως, έως τώρα, αποτέλεσμα.

Γαλλία – Ιταλία

Είναι, όμως, μόνο η Γερμανία που έχει χρυσοφόρα συμβόλαια, ύψους πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ, με την Τουρκία;

Το αεροσκάφος που ανακοίνωσε χτες η Τουρκία ότι παρέλαβε, έχει ορισμένες ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες:

Είναι ένα εξοπλιστικό συμβόλαιο της Τουρκίας με την ιταλική εταιρεία, Alenia Aermacchi/Leonardo Company, με έδρα το Τορίνο.

Ωστόσο, η «καρδιά» και το «μυαλό» του, δηλαδή το ραντάρ του, είναι συμβόλαιο της Τουρκίας με την Γαλλία. Και ειδικότερα την εταιρεία – κολοσσό της Γαλλίας, Thales.

Το ραντάρ, βέβαια, που «φοράει» το ιταλικό αεροσκάφος, τύπου ATR-72/600, είναι το AMASCOS-300, και αποτελεί το πλέον ακριβοπληρωμένο κομμάτι του αεροσκάφους ανθυποβρυχιακού πολέμου.

Συνολικά, σύμφωνα με το εξοπλιστικό πρόγραμμα, «Meltem ΙΙΙ», στο οποίο συμμετέχουν και τουρκικές εταιρείες, η Τουρκία σχεδιάζει να αποκτήσει έξι τέτοια αεροσκάφη. Έτσι, με την ολοκλήρωση του προγράμματος, μόνο η γαλλική εταιρεία, θα έχει έσοδα ύψους αρκετών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ.

Το πρόγραμμα «Meltem ΙΙΙ» ξεκίνησε χρόνια πριν, αλλά εξαιτίας διαφόρων προβλημάτων, καθυστερούσε η παραλαβή των συστημάτων.

Να σημειωθεί ότι τους προηγούμενους μήνες, καθ’ όλο το διάστημα των επιθετικών ενεργειών της Άγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο, με τον τουρκικό πολεμικό στόλο να συνοδεύει το ερευνητικό σκάφος, Oruc Reis, το ATR δοκιμαζόταν σε πραγματικές πολεμικές συνθήκες.

Κάθε τόσο, μάλιστα, έκανε έρευνες ανάμεσα στα ελληνικά νησιά και τις τουρκικές ακτές, προκειμένου να βρει κάποιο ελληνικό υποβρύχιο, όπως άλλωστε αποτυπώνεται σε πάμπολες ιστοσελίδες διεθνώς που ειδικεύονται σε θέματα αεροπλοΐας.

Μετά και από αυτές τις δοκιμές, τώρα, το πρώτο P-72 αεροσκάφος του προγράμματος εντάχθηκε στη δύναμη του τουρκικού ΠΝ. Κι’ αυτό, τη στιγμή που επικρατεί «σιγή ασυρμάτου» για την τύχη του ελληνικού προγράμματος των P3 Orion.

Τα λόγια και τα έργα

Βεβαίως, στο συγκεκριμένο εξοπλιστικό πρόγραμμα δεν μετείχαν μόνον η Γαλλία και η Ιταλία, αλλά και άλλες Δυτικές κατασκευαστικές εταιρείες, ακόμα και καναδικές. Να σημειωθεί πως ο Καναδάς πρόσφατα ανακοίνωσε απαγόρευση στις πωλήσεις οπλικών συστημάτων προς την Τουρκία.

Ωστόσο, «κτυπάει στο μάτι» ιδιαίτερα η συμμετοχή της Γαλλίας και της Ιταλίας. Πόσο μάλλον που το Παρίσι εξαπολύει πύρινους λόγους κατά της Αγκυρας, η οποία με τη σειρά της σπεύδει να ανταπαντήσει ενώ ο πρόεδρος της Τουρκίας αποκαλεί τον πρόεδρο της Γαλλίας ακόμα και με υβριστικούς χαρακτηρισμούς.

Επιπλέον, η Ιταλία «χτυπάει στο μάτι» διότι μόλις προ μηνών Αθήνα και Ρώμη υπέγραψαν συμφωνία οριοθέτησης της ελληνο-ιταλικής ΑΟΖ στο Ιόνιο, από την οποία η ιταλική πλευρά απέσπασε υπερβολικά πολλά οφέλη, εις βάρος της ελληνικής, τα οποία δεν τα δικαιούτο.

Και όμως, κατά την τελευταία Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, στις 10 και 11 Δεκεμβρίου, η Ρώμη ουδόλως στήριξε την Αθήνα.

Τα παχυλά εξοπλιστικά συμβόλαια των δύο χωρών είναι φυσικό να προκαλούν ενόχληση, διότι, αν και η Ελλάδα ζητούσε -υποτίθεται- την επιβολή απαγόρευσης στις πωλήσεις όπλων προς την Τουρκία, άπαντες οι μεγάλοι Ευρωπαίοι εταίροι, των οποίων οι εταιρείες έχουν εξοπλιστικές μπίζνες με την Αγκυρα, σφύριζαν αδιάφορα τόσο κατά την Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, όσο πριν και μετά.

Ως γνωστόν, η Αθήνα -ανεπιτυχώς- ζητούσε από τη Γερμανία να παγώσει τις προωθήσεις γερμανικού εξοπλισμού για τα υποβρύχια 214. Το ίδιο και από την Ισπανία, όπου κατασκευάζεται το τουρκικό ελικοπτεροφόρο, «Αναντολού».

Κανονικά, αντίστοιχα αιτήματα θα έπρεπε να είχαν υποβληθεί και προς τη Γαλλία και την Ιταλία. Ιδιαίτερα προς τη Γαλλία, η οποία εμφανίζεται να έχει αυτή την περίοδο ανοικτή «κόντρα» με την Τουρκία.

Το «μοντέλο» που προέβαλε η Αθήνα ήταν το προηγούμενο της απαγόρευσης των πωλήσεων γαλλικών οπλικών συστημάτων στη Ρωσία, και ειδικά των δύο ελικοπτεροφόρων, Mistral, λόγω της Ουκρανίας και της Κριμαίας. Αν και η Μόσχα είχε καταβάλει τα σχετικά ποσά, μάλιστα, τελικά τα οπλικά συστήματα πουλήθηκαν στην Αίγυπτο (!).

Τα γαλλικά αεροσκάφη Rafale

Πολύ περισσότερο, προκαλεί εντύπωση, τη στιγμή που η Ελλάδα δηλώνει αποφασισμένη να αποκτήσει τα γαλλικά μαχητικά αεροσκάφη, τύπου Rafale (ορισμένα εξ’ αυτών μεταχειρισμένα!), και, μάλιστα, όπως είπε ο υπουργός Άμυνας, Ν.Παναγιωτόπουλος, οσονούπω η υπόθεση της αγοράς θα κατατεθεί στη Βουλή για να εγκριθεί.

Μια αγορά, για την οποία, πάντως, έχουν εκφραστεί επιφυλάξεις. Κι’ αυτό διότι θεωρείται ότι άμεσης προτεραιότητας ανάγκες για εξοπλισμούς είχε το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό και όχι η Πολεμική Αεροπορία.

Πόσο μάλλον, εφόσον έχει δρομολογηθεί το πρόγραμμα του εκσυγχρονισμού των F-16 σε Viper. Το πρωτότυπο αεροσκάφος, μάλιστα, σύμφωνα τουλάχιστον με τις διαβεβαιώσεις της αμερικανικής εταιρείας – κολοσσού, Lockheed Martin, θα είναι έτοιμο τώρα, στο τέλος του έτους.

Οι «απορίες» σχετικά με την γαλλική τακτική εντείνονται, όταν μάλιστα βλέπει κανείς και τα υπόλοιπα χρυσοφόρα συμβόλαια που έχουν κλείσει γαλλικές εταιρείες με την Τουρκία.

Για παράδειγμα, η γαλλική Thales δεν έχει ντηλ μόνο στα εξοπλιστικά, αλλά και σε σειρά άλλους άκρως νευραλγικούς τομείς στην Τουρκία, όπως στο Μετρό της Κωνσταντινούπολης, τους διαρκώς αναπτυσσόμενους τουρκικούς Σιδηροδρόμους, τις τηλεπικοινωνίες, κ.λ.π.

Τελικώς, το τελευταίο διάστημα, όλο το «ανάθεμα» για την ήξεις αφήξεις στάση της ΕΕ απέναντι στη Τουρκία, κατευθύνθηκε στη Γερμανία. Και ορθώς, ως όλα έδειξαν.

Με τη διαφορά ότι το Βερολίνο δεν έκανε -και δεν κάνει- κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνουν άλλοι Ευρωπαίοι εταίροι σε σχέση με την Τουρκία. Απλά είπε δημόσια πράγματα, τα οποία οι υπόλοιποι δεν λένε!