Όλα μπορούμε να τα περιμένουμε πια… αλλά δεν θέλουμε (#2 Ροζ πρόβατα και κοκκινόγκριζοι λύκοι)

Oruc Reis ημέρα 31η…

Ενώ παρακολουθούσα ανάμεσα σε δύο τηλεοράσεις και τρεις οθόνες tablets τις εξελίξεις στο Αιγαίο και διόρθωνα τα «Πρόβατα #1» έκανα ένα σύντομο break και κατέβηκα στη Χώρα του Νησιού για να δω μια πολυσυζητημένη ταινία (μεταξύ των σινεφίλ φίλων μου –μην φανταστείτε πως όλη η Ελλάδα συζητάει εν μέσω covid για κινηματογράφο). [Το όνομά αυτής «ΤΕΝΕΤ». Ο τίτλος διαβάζεται και αντίστροφα, είναι δηλαδή Άννα και Σάββας μια «παλίνδρομη» λέξη όπως τα ελληνικά τα οποία ονομάζονται και «καρκινικά». Πιο «καρκινοφόρα» απ’ όλες είναι το «αλλά» (οι αγγλικές Nic, man) που εκφράζει τη διαφοροποίηση ή την αντίθετη άποψη, στάσεις που έχουν δαιμονοποιηθεί εσχάτως στη Χώρα μας. Όποιος λέει κάτι εκτός «γραμμής» –ακόμη και υπουργός της κυβέρνησης να είναι, αυτομάτως ψαλιδίζεται ή λοιδορείται… (Βλ. πρώην Πρόεδρο Δημοκρατίας, Γιάννη Βαληνάκη πρ. Υφυπουργό Εξωτερικών κ.ά.).

Πίσω στην ταινία όμως. Το πρόβλημα είναι ακριβώς το ίδιο με τον γρίφο των καρκινικών λέξεων: πως –μάλλον (και λέω «μάλλον» γιατί κατά διαστήματα τα μάτια μου έκλειναν) –πρέπει να τη δει κανείς από το τέλος προς την αρχή και να τη «διαβάσει» από μέσα προς τα έξω…

“It sounds complicated” (ακούγεται σύνθετο) “and indeed it is” (και όντως είναι), θα έλεγε με την οξφορδιανή προφορά του αν την έβλεπε δίπλα μας ο James Bond ή ο Dr. Watson του Σέρλοκ Χολμς.

Παρεμπιπτόντως πιστεύω ακράδαντα πως ο αιρετικός σκηνοθέτης του ΤΕΝΕΤ Christofer Nolan, αν ήθελε τρεις άνθρωποι να δουν την ταινία του, αυτοί θα ήταν ο 007 (όποιος από τους ενσαρκωτές του ήρωα), ο δημιουργός του, ο Ian Flemming και ο εξίσου αιρετικός σκηνοθέτης του TWIN PEAKS David Lynch, με τον οποίο φαίνεται να βρίσκεται σε ένα άτυπο ανταγωνισμό για το ποιος θα παράξει την πιο δυσανάγνωστη ταινία.

Στο Tenet, ένας Τζεϊμσμποντικός μυστικός πράκτορας (Τζον Ντέϊβιντ Γουάσινγκτον) αναλαμβάνει στη διάρκεια του Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου να σώσει τον πλανήτη (και βέβαια τίποτα λιγότερο…) από την «αντιστροφή της εντροπίας των αντικειμένων»…!!! Ναι! Αυτή είναι η αποστολή!!! [Πολλά αποσιωπητικά και πολλά θαυμαστικά μαζί].

Και επειδή το slogan μας «όποιος κατάλαβε κατάλαβε» δεν ισχύει μόνο στο σινεμά, βλέποντας την ταινία έκανα έναν συνειρμό με την επικαιρότητα.

Θυμήθηκα ότι σε μια πηγή (όχι μιντιακή, πραγματική νερού) -όχι τυχαία και όχι καθόλου συμπτωματικά- στη χειμαζόμενη Βασιλεύουσα την Κωνσταντινούπολη, υπάρχει ένας σπάνιος καρκινικός γρίφος «Νίψον ανομήματα μη μόναν όψιν» (πλύνε τις αμαρτίες σου, όχι μόνο το πρόσωπό σου).

Όπως ο μέσος θεατής προσπαθεί στη διάρκεια των 153 λεπτών της ταινίας να λύσει το γρίφο -αφορά ένα ακόμη mission impossible: να αντιμετωπίσει σκοτεινές δυνάμεις που έχουν εφεύρει τον τρόπο να γυρίζουν το χρόνο πίσω, φέρνοντας τα πάνω-κάτω στο χωροχρόνο, έτσι και στην επικαιρότητα ο μέσος Έλλην πολίτης (θα έπρεπε) να διακατέχεται από ιστορίες.

Αν το καταφέρουν αυτό π.χ. με μια σφαίρα τότε μπορούν να το πετύχουν και στην κοινωνική/οικονομική και την πολιτική ζωή! Φανταστείτε λοιπόν τη δύναμη που θα αποκτήσουν ανατρέποντας τη φορά του χρόνου και κατ’ επέκταση των γεγονότων…

Αν μια σφαίρα επιστρέφει στη θαλάμη της, τότε μπορούν να «επιστρέψουν» τα πάντα. Η άρση ή η αναίρεση ενός θανατηφόρου χτυπήματος, δίνει στο φορέα της δύναμης απεριόριστη εξουσία, αφού δεν έχει μόνο τη δυνατότητα να παίρνει μια ζωή (κάτι που κάνουν όλοι οι κακοί του σινεμά και οι μισοί «κακοί» της πραγματικής ζωής), αλλά και να τη δίνει ή καλύτερα να τη «χαρίζει». Αυτό το δίδυμο rewind και fast forward μαζί, συμβολίζει την απόλυτη εξουσία. Τη διαχείριση του αδάμαστου χρόνου την αντιστροφή της σχέσης αιτίας-αιτιατού. Τότε μπορείς να γίνεις Darth Vader και Τζεντάι Luke Skywalker μαζί! Σάουρον / Σάρουμαν και Γκάνταλφ μαζί. Ντράκο και Ρόκυ μαζί! Τραμπ και Ομπάμα μαζί!

Η διαχείριση ενός τόσο σύνθετου προβλήματος που είναι σχεδόν αδύνατο να περιγραφεί, επομένως είναι ακόμη πιο δύσκολο να εξηγηθεί, και πόσο μάλλον να ερμηνευτεί και υποκριτικά και να αποτυπωθεί πειστικά στην οθόνη, παρά την υπερβολικά μεγάλη διάρκεια της ταινίας.

Όπως σημειώνει και ένας από τους πιο έγκριτους Έλληνες κριτικούς, «από κάποια στιγμή και μετά νοιώθεις ότι βρίσκεσαι σε μια ταινία που ακυρώνει κάθε έννοια της έκπληξης, αφού εδώ τα πάντα μπορούν να συμβούν» (Γιάννης Ζουμπουλάκης στα ΝΕΑ).

Αν λοιπόν έχει ακυρωθεί το στοιχείο της έκπληξης σε μια sci-fi περιπέτεια , τί απομένει; Η δράση;

Για να βγεις και ξύπνιος και με σώας τας φρένας από τον κινηματογραφικό λαβύρινθο του μεγάλου Acuteur πρέπει να βρίσκεσαι διαρκώς σε διανοητική εγρήγορση. Πώς; Μα κάνοντας παράλληλες σκέψεις και συνειρμούς. Με ένα ιδιότυπο και δημιουργικό ADS (Attention Disorder Symptom)

Πού σε οδηγούν «αυτές» οι σκέψεις και «αυτοί» οι συνειρμοί; Τί ιδέες σου βάζουν;

Μα πού αλλού παρά στο Αιγαίο και στις «σιωπηρές ναυμαχίες» που διεξάγονται εδώ και 40 ημέρες δίπλα μας, χωρίς δυστυχώς –ή τουλάχιστον μέχρι στιγμής- να έχει εμφανιστεί ένας υπερήρωας τύπου Tenet να μας απαλλάξει από τους κακούς κοκκινόγκριζους λύκους. Και μπράβο στο παλληκάρι και στο πλήρωμά του, ήταν ο «μάγκας» κυβερνήτης της Φρεγάτας ΛΗΜΝΟΣ, ο Αντιπλοίαρχος Μάξιμος Ι. Σαλιάρης. (Και αν δεν ήταν Αρχηγός ΓΕΕΘΑ ο Στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος θα τον είχαν αποτάξει κάποιοι φυτευτοί νεοφιλελεύθεροι νενέκοι που μάθανε εξωτερική πολιτική διαβάζοντας τη Συμφωνία της Μαδρίτης και όχι την Συνθήκη της Λωζάνης).

Τί μπορούμε να διδαχθούμε από την ταινία ως παράδειγμα για να ξυπνήσουμε από τον άνωθεν επιβαλλόμενο λήθαργο στα ελληνοτουρκικά;

«Η άγνοια είναι το μεγαλύτερο όπλο». Όπως και ο Tenet, έτσι και οι θεατές/πολίτες, βομβαρδιζόμαστε με απανωτές επιστημονικές /διεθνολογικές πληροφορίες και αναλύσεις (οι περισσότερες εκ των οποίων είναι τόσο δυσεξήγητες που καθιστούν την αποκωδικοποίηση αδύνατη. (Βλέπε Πρόβατα #1).

Οι «κακοί» στο έργο είναι «απρόβλεπτοι», όπως και οι Τούρκοι, οι λύκοι που απειλούν παντοιοτρόπως την εθνική μας ακεραιότητα. Σημειώστε μάλιστα πως είναι το είδος του «κακού» με τον οποίο δεν «καθαρίζεις μια και έξω» (one – off). Είναι επίμονοι και «τρέφονται» από τις ήττες τους. Θα χρειαστούν πολλαπλές «επακουμβήσεις» για «να πάρουν χαμπάρι».

Όπως και στα ελληνοτουρκικά (που δεν είναι διμερής διαφορά, αλλά πολυμερής κρίση) οι θεατές/πολίτες δεν θα βρουν εύκολες απαντήσεις στο τι συμβαίνει.

Τα κενά στην ιστορία που γράφεται στις θάλασσές μας είναι περισσότερα και από τα κενά στην άμυνα της Barcelona στον πρόσφατο ημιτελικό του Champions League με την Bayern Μονάχου(2-8!). Και δυστυχώς, και εδώ οι Γερμανοί παίζουν διαχρονικά με τον αντίπαλο.

Ακόμη και τα συνήθως φιλόξενα νερά του Αιγαίου, μετατρέπουν από μεγάλο ύψος σε πρόσκρουση την πτώση με θανατηφόρο αγκαλιά.

Κάποια στιγμή ο ήρωας του έργου λέει: «όλα τα περιμένω πια».

Το ερώτημα είναι απλό: Εμείς ως Έλληνες πολίτες τί να περιμένουμε;

Για ποιες καταστάσεις να είμαστε προετοιμασμένοι;

Δεν ξέρουμε τι σκέφτεται ο ήρωας καπετάνιος, ούτε οι πιλότοι των F16 μας.

Η πολιτική μας ηγεσία τί περιμένει; Ξέρει κάτι και δεν μας το λέει;

Αν προετοιμάζεται κάτι «κακό», δεν θα έπρεπε να προετοιμάσει την κοινή γνώμη εγκαίρως, αντί να την αφήνει να τυρβάζει ημιαμέριμνη αυτοπεριφρουρούμενη από τον Covid και όχι από τα Τουρκιά F-16.

Ο Νόλαν έγινε γνωστός από το «Momento», ένα θρίλερ που ήταν γυρισμένο ανάποδα. Εκεί άφηνε πάλι τον θεατή έρμαιο ενός σεναριακού κυκλώνα και του εναπόθετε εκείνου ως ένα είδος ατομικής ευθύνης να βρει την άκρη του με την ταινία.

Ο σημερινός Πρωθυπουργός έβαλε την υποθήκη του για Πρωθυπουργός, όταν ψήφισε «ανάποδα» στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου.

Με την προσωπική του επιλογή στο πρόσωπο της «άφαντης» (αξιοπερίεργο το γεγονός ότι δεν έχει κάνει ούτε ένα ταξίδι στο εξωτερικό για να στηρίξει την εθνική προσπάθεια η κατά τα άλλα συμπαθής μεγαλοδικαστίνα κυρία Αικατερίνη Σακελλαροπούλου). Τόσο πολύ φοβάται τα αεροπλάνα και τον Covid; Δεν της διαθέτουν Προεδρικό Falcon; Ή δεν την έχουν ενημερώσει ακόμη για τη χρήση του; Ο Πρωθυπουργός επέλεξε να «πάρει πάνω του» τη χάραξη και τη διαχείριση της εξωτερικής μας πολιτικής στην πιο κρίσιμη φάση του 21^ου αιώνα. Φαίνεται να έχει διαμορφώσει κάποιες νέες πολιτικές που μένει να φανεί αν συνιστούν «Νέα Εθνική Στρατηγική», ή απλούς «επικοινωνιακούς τακτικισμούς», όπως τον κατηγορούν άσπονδοι φίλοι και αντίπαλοι.

Όσοι παρακολουθούμε από κοντά τις εξελίξεις νοιώθουμε πως ως νέος Νόλαν, ο νέος Πρωθυπουργός σκηνοθετεί/σχοινοβατεί σε τεντωμένο σχοινί, χωρίς το δίχτυ ασφαλείας των Συμμάχων μας, χωρίς την κάλυψη της κοινής γνώμης (που ακόμη με ευθύνη των πολιτικών ηγεσιών και των ασπόνδυλων ΜΜΕ βρίσκεται σε θερινή Covidοραστώνη), με κίνδυνο είτε το σχοινί να μην αντέξει υπό το βάρος των εξελίξεων, είτε οι λύκοι να καταφέρουν –δια «ατυχήματος» να το κόψουν ή το χειρότερο να στραβοπατήσει και … να πέσει…

Να πέσει από τεράστιο ύψος…

Και αν πέσει…;;;

«Όλα να τα περιμένετε πια»…

Νίκος Καραχάλιος

Πρόεδρος FORUM 2020.GR

πηγή:antinews.gr   http://www.antinews.gr/action.read/politiki/ola-mporoume-na-ta-perimenoume-pia-alla-den-theloume-2-roz-probata-kai-kokkinogkrizoi-lukoi/2.146900

Φωτο: ΑΠΕ – ΜΠΕ