Kείμενο των 8 για την επίθεση στον πρύτανη της ΑΣΟΕΕ

ΕΛΑΣ: ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΣΤΗΜΕΝΩΝ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΩΝ

Στις 23 και 24 Δεκεμβρίου λάβαμε κλήσεις για να παρουσιαστούμε στον ανακριτή στις 30/12, με τις εξής κατηγορίες: σύσταση και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, αρπαγή από κοινού με βία και απειλή βίας, παράνομη κατακράτηση, παράνομη βία, φθορά ξένης περιουσίας και διατάραξη λειτουργίας δημόσιας υπηρεσίας. Στις κλήσεις δεν υπήρχε καμία πληροφορία σχετικά με το περιστατικό στο οποίο αφορούσαν οι παραπάνω κατηγορίες. Αφού παραλάβαμε την δικογραφία αντιληφθήκαμε ότι η κρατική ασφάλεια με τα πιο χυδαία μέσα και με ένα κατασκευασμένο κατηγορητήριο επιχειρούσε να μας συνδέσει με το περιστατικό που έλαβε χώρα στο γραφείο του πρύτανη της ΑΣΟΕΕ στις 29/10 από την ομάδα ” Πρωτοβουλία Μαχητικής Αλληλεγγύης”, γεγονός με το οποίο δεν έχουμε καμία σχέση, όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω.

Ως αφετηρία για την “εξιχνίαση” του περιστατικού χρησιμοποιείται η -κατά την κρατική- αδικαιολόγητη παρουσία φοιτητών εντός της σχολής. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ξετυλίγεται, λοιπόν, ο παραλογισμός, στον οποίον η προφανής απάντηση μας είναι πως η ΑΣΟΕΕ την εν λόγω περίοδο ήταν ανοιχτή και λειτουργούσε κανονικά (γραμματείες και η σίτιση),για το λόγο αυτό δικαιολογείται και η παρουσία στη σχολή, όσων από μας βρεθήκαμε κάποια στιγμή εκείνη την ημέρα στην ΑΣΟΕΕ, όπως αναλυτικά καταθέσαμε και στην απολογία μας . Ωστόσο η ουσία της δικής μας απάντησης βρίσκεται στην άρνηση μας να απολογηθούμε για την παρουσία μας και οποιουδήποτε άλλου φοιτητή στην ΑΣΟΕΕ. Δεν χρειαζόμαστε δικαιολογίες για να κινούμαστε στις σχολές μας. Αντιτάσσουμε στην λογική που θέλει τα πανεπιστήμια να έχουν αμιγώς ακαδημαϊκά χαρακτηριστικά, την συλλογική και κοινωνική ανάγκη να βρισκόμαστε εκεί, να αναπτύσσουμε τις κοινωνικές μας σχέσεις και να πολιτικοποιούμαστε. Αποτελούν, εν ολίγοις, δημόσια πεδία προσβάσιμα σε όλους, πεδία φοιτητικών και κοινωνικών αγώνων. Ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο δεν απολογούμαστε για κεκτημένα αγώνα ούτε θα επιτρέψουμε να ποινικοποιηθούν και να χαθούν. Συν τοις άλλοις, από τις πρώτες κιόλας μέρες που το συγκεκριμένο περιστατικό έγινε πρώτο θέμα στα καθεστωτικά, αντιληφθήκαμε την άμεση πρόθεση της ηγεσίας του υπουργείου Δημοσίας Τάξης, και πιο συγκεκριμένα του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, να στοχοποιήσει το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι της ΑΣΟΕΕ, μέσω διαρροών και ασαφών υπαινιγμών προκειμένου να το εμπλέξει με την υπόθεση. Οι διαρροές και οι εκτιμήσεις της κρατικής ασφάλειας παρουσιάστηκαν ως βεβαιότητα στην δικογραφία, κυρίως όμως βασίστηκαν σε μια μαρτυρία φάρσα. Πρόκειται για μαρτυρία φύλακα της ΑΣΟΕΕ ο οποίος αναφέρει ότι διαπίστωσε ΑΠΛΩΣ την παρουσία μελών του στεκιού στο χώρο του πανεπιστημίου κάποια στιγμή μέσα στην ημέρα, καθώς και ότι θυμάται με ακρίβεια σχεδόν δύο μήνες μετά το συμβάν, όταν και έδωσε την τελική του κατάθεση, όλα τα άτομα που πέρασαν από την είσοδο του, τα βιομετρικά τους στοιχεία, τον ρουχισμό τους ακόμα και την κινησιολογία τους. Βέβαια, ο συγκεκριμένος μάρτυρας -και θαύμα της φύσης- για τον κατηγορούμενο που αναγνωρίζει υποστηρίζει πως έτρεχε, την στιγμή που ο σύντροφος την περίοδο εκείνη έκανε φυσικοθεραπείες εξαιτίας διαστρέμματος στον αστράγαλο, ενώ την προηγούμενη μέρα είχε τρακάρει εν ώρα εργασίας ως τροφοδιανομέας με αποτέλεσμα να έχει επιβαρύνει περαιτέρω το πόδι του. Ωστόσο, η γελοιότητα της κατάθεσης δεν σταματά εκεί καθώς πέφτει τελείως έξω στην αναγνώριση των βιομετρικών στοιχείων σε σύγκριση με αυτά του συντρόφου,ο οποίος έχει και καθημερινή παρουσία στο πανεπιστήμιο.

Στο ίδιο κλίμα και στην ίδια λογική κινείται και η δεύτερη μαρτυρία, διοικητικού στελέχους. Σε ένα ακαδημαϊκό ίδρυμα που προφανώς εργάζονται μόνο άτομα με ιδιαίτερα χαρισματική μνήμη, ο εν λόγω μάρτυρας αναγνωρίζει -επίσης δύο μήνες μετά- με “μεγάλη βεβαιότητα” συντρόφισσα, με μοναδικά χαρακτηριστικά ως σημεία σύγκρισης το περιθώριο πάνω από τη μύτη έως τα φρύδια και ένα μήκος μαλλιού μιας γυναίκας που καμία σχέση δεν έχει με αυτό της συντρόφισσας.

Θεωρούμε πως περισσότερα λόγια για τις μαρτυρίες και την σαθρότητα τους περισσεύουν. Βέβαια, καμία εντύπωση δεν μας έκανε όταν διαβάζοντας την δικογραφία διαπιστώσαμε μέσω σχετικού εγγράφου, πως ο ένας μάρτυρας(διοικητικός) είχε εγκρίνει την περίοδο της προανάκρισης και των καταθέσεων την μόνιμη πρόσληψη του φύλακα(προαναφερόμενος μάρτυρας) στην σχολή ως ένα μικρό αντάλλαγμα για τη συνεισφορά του. Άλλωστε και ελάχιστη γνώση για την ιστορία της χώρας να έχει κανείς, γνωρίζει πως υπάρχει βαθιά παράδοση τόσο στους καταδότες -ακόμη και σε σκευωρίες- όσο και στην ανέλιξη τους οικονομική ή πολιτική. Η στόχευση της φαρσοκωμωδίας που έχει στήσει η ΕΛΑΣ είναι ξεκάθαρη και το μένος συγκεκριμένα της κρατικής ασφάλειας δεν κρύφτηκε ούτε στα ανακριτικά και εισαγγελικά γραφεία, με την έντονη παρουσία της και τις παρεμβάσεις ασφαλίτη στην εισαγγελέα πριν την λήψη της απόφασης. Σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο επιδιώκεται η προφυλάκιση όλων των κατηγορουμένων και η εργαλειοποίηση του όρου της εγκληματικής οργάνωσης για την παρουσίαση του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού της ΑΣΟΕΕ ως τέτοιας. Εν προκειμένω τσουβαλιάζονται μέλη της δομής, σύντροφοι αλλά και φοιτητές ως μέλη μιας εγκληματικής οργάνωσης βγαλμένη από την αρρωστημένη φαντασία της κρατικής ασφάλειας. Απώτερη ωστόσο βλέψη για την ηγεσία της, είναι το κατασκεύασμα αυτό να λειτουργήσει δικονομικά αλλά και πολιτικά ως πολιορκητικός κλοιός, ώστε να εγκληματικοποιηθεί οποιοδήποτε κομμάτι του ανταγωνιστικού κινήματος δραστηριοποιείται στα πανεπιστήμια.

Η σαθρότητα και η χυδαιότητα της δικογραφίας το καθιστά ξεκάθαρο: η υπόθεση του πρύτανη είναι απλώς η πρόφαση. Το πραγματικό επίδικο είναι η διάλυση των αντιστάσεων στα πανεπιστήμια, η επιβολή στους ακαδημαϊκούς χώρους του δόγματος “μηδενικής ανοχής” και η μετατροπή τους σε πλήρως αποστειρωμένους χώρους παραγωγής φτηνών και αναλώσιμων εργαζομένων για την αδηφάγα αγορά εργασίας. Πρόκειται για μια κομβική κυβερνητική επιλογή για την καταστολή -άλλωστε η δεξιά παράταξη χρόνια αναπαράγει αφηγήσεις στον δημόσιο διάλογο για ανομία στα πανεπιστήμια ακόμα και για ηγεμονία της αριστεράς σ’ αυτά- καθώς σημαντικό κομμάτι της μαχητικότητας των κοινωνικών αγώνων σε οξυμένες συγκυρίες ξεπηδούσε διαχρονικά μέσα από τις σχολές και τις συλλογικές φοιτητικές αντιστάσεις.

Από τη μεριά μας δεν πρόκειται να απολογηθούμε ούτε για την όποια συμβολή μας στους φοιτητικούς και κοινωνικούς αγώνες ούτε για τα φρονήματα μας. Άλλωστε η στοιχειοθέτηση τέτοιων δικογραφιών φαίνεται πως λειτουργεί τιμωρητικά και με σκοπό την εξουθένωση, μέσω των διώξεων αλλά και των όποιων συνεπειών τους, αγωνιζόμενων ατόμων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί μέλος του στεκιού, επίσης κατηγορούμενος , ο οποίος κατά τον χρόνο του συμβάντος εργαζόταν, αλλά και ακόμα ένας σύντροφος, κάτοικος Εξαρχείων, με μοναδικό επιβαρυντικό στοιχείο μια κλήση που πραγματοποίησε από τον τόπο κατοικίας του προς συντρόφισσα και επίσης κατηγορούμενη λίγη ώρα μετά την παρέμβαση. Μάλλον για τον Χρυσοχοΐδη και την κρατική ασφάλεια η περιοχή των Εξαρχείων αρκεί για να ορίσει κάποιον ως κατηγορούμενο για μέλος εγκληματικής οργάνωσης εφόσον φυσικά το επιτρέπει η συγκυρία. Φυσικά, το στίγμα των τηλεφώνων μας που εντοπίστηκε από τις κεραίες, πριν μετά και κατά την διάρκεια του περιστατικού,- γύρω από την ΑΣΟΕΕ και όχι μέσα! ή ακόμα και στα Εξάρχεια- παρουσιάζεται σαν αδιάσειστο στοιχείο. Ωστόσο μέσα από τον εντοπισμό των μεταξύ μας τηλεφωνημάτων εκείνη την ημέρα, οι κεραίες που τόσο διατυμπανίζουν, αποδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο από αυτό που διαλαλούσαν: ότι την χρονική στιγμή για την οποία δηλαδή κατηγορούμαστε κανένα από τα τηλέφωνα δεν έδινε στίγμα στην ΑΣΟΕΕ!

Προκειμένου όμως να κατασκευαστεί όλο αυτό το πανηγύρι και να εμπλουτιστεί η δικογραφία με εκατοντάδες σελίδες, ελπίζοντας έτσι από μεριάς της κρατικής ασφάλειας πως αυτό θα σταθεί σύμμαχος στο στήσιμο της υπόθεσης, επιστρατεύθηκαν ακόμα και οι συντροφικές ή φιλικές μεταξύ μας σχέσεις. Αυτό ήταν και εκ του αποτελέσματος το μοναδικό στοιχείο για την αναγωγή μας σε εγκληματική οργάνωση. Μέσα ένα κυνικό πλαίσιο ποινικοποίησης των προσωπικών μας σχέσεων, διαβάσαμε μέσα στη δικογραφία, από τις παρακολουθήσεις των τηλέφωνων μας, αποσπάσματα από προσωπικές μας συνομιλίες με μηδενικό ποινικό ενδιαφέρον και με καμία νύξη περί του συμβάντος. Ακόμα και τη συνομιλία φοιτητή της ΑΣΟΕΕ με τη μητέρα του στην οποία εκείνη του εκφράζει την αγωνία της να μην τον εμπλέξουν με την υπόθεση του πρύτανη -ξαναθυμίζουμε ότι τις μέρες μετά την παρέμβαση παρακολουθήσαμε στα ΜΜΕ ένα επικοινωνιακό κρεσέντο στοχοποίησης κάθε φοιτητή σχολής και όχι μόνο, ο οποίος είχε και την παραμικρή επαφή με το στέκι- την χρησιμοποίησαν χωρίς καμιά ντροπή ως υποτιθέμενο αποδεικτικό στοιχείο. Είδαμε τις φωτογραφίες που κάποιοι από μας είμαστε παρέα για και τις οποίες πήραν από facebook και viber ως “κομβικό” αποδεικτικό στοιχείο για να αποδείξουν πως είμαστε εγκληματική οργάνωση. Παράλληλα τους τελευταίους περίπου δύο μήνες, σύμφωνα και με την δικογραφία, μας παρακολουθούσαν να βγαίνουμε και να μπαίνουμε στα σπίτια μας- μέσω και κρυφών καμερών έξω από αυτά- αλλά και σε κάθε άλλη πτυχή της καθημερινότητας μας, ακόμη και στις πιο απλές και ασήμαντες δραστηριότητες.

Σε μια κατάσταση, μάλλον, απελπισίας για να εφεύρει ενόχους στο σωρό, η κρατική επιστράτευσε όλα της τα μέσα για τη διεύρυνση του φάσματος των κατηγορούμενων, διεξάγοντας ακόμη και γραφολογική εξέταση -κάτι πρωτοφανές μέχρι τώρα σε δικογραφίες τέτοιου τύπου- μεταξύ της ταμπέλας που χρησιμοποιήθηκε στον Πρύτανη και ενός πανό στην Πανεπιστημιούπολη με υπογραφή δημόσιας δομής. Η πρωτοφανώς γελοία αυτή επιδίωξη πέραν του ότι απέβλεπε στην μελλοντική προσθήκη και άλλων ‘’μελών ‘’στην εγκληματική οργάνωση, αφού πρόκειται για ανοιχτή δικογραφία, επιπλέον όμως επιχειρεί να δημιουργήσει και το απαιτούμενο δικονομικά χρονικό πλαίσιο διάρκειας και συνέχειας μέσω διάφορων ‘’δράσεων’’ που απαιτούνται, για την στοιχειοθέτηση της κατηγορίας περί εγκληματικής οργάνωσης-λες και η ανάρτηση πανό είναι χαρακτηριστικό δείγμα δράσης μιας τέτοιας οργάνωσης- απαραίτητο για να υποστηρίξει το εν λόγω μύθευμα της .

Τελευταίο κομμάτι στο μωσαϊκό όλου αυτού του παραλογισμού δεν θα μπορούσε να λείπει το αγαπημένο για την ΕΛΑΣ, ανώνυμο τηλεφώνημα, στο οποίο υποδεικνύεται φοιτητής της ΑΣΟΕΕ ως δράστης της επίθεσης, αλλά και μιας άλλης επίθεσης στο Α.Τ. Ζωγράφου μαζί με φίλου του και επίσης κατηγορούμενο. Ενώ, λοιπόν, ήταν σε ισχύ επικήρυξη ύψους 100.00 ευρώ το άτομο που καλεί την ΕΛΑΣ – δεν θα βάλουμε καν εισαγωγικά, άλλωστε η γελοιότητα της υποτιθέμενης κλήσης φαίνεται από μόνη της- για να επιτελέσει το ψευτοκαταδοτικό του καθήκον δεν λαμβάνει καν την αμοιβή της επικήρυξης. Να λοιπόν και κάτι που μας έκανε εντύπωση στην φαντασία της ΕΛΑΣ και στα μυθεύματα της: ανιδιοτελής ρουφιάνος. Τα συμπεράσματα μπορεί ο καθένας να τα εξάγει μόνος του.

Αποτέλεσμα όλης αυτής της χυδαίας δίωξης ήταν να παρουσιαστούμε στις 8/1 σε εισαγγελέα και ανακριτή για να απαντήσουμε και να αντικρούσουμε το αισχρό αυτό κατασκεύασμα. Εκείνοι έκριναν τους 4 από μας μη προφυλακισθέντες χωρίς κανέναν περιοριστικό όρο, ενώ στους υπόλοιπους τέθηκαν ως όροι η μία φορά τον μήνα παρουσία στο τοπικό ΑΤ και εγγύηση 3000 ευρώ έκαστος. Η εγγύηση θα πρέπει να καταβληθεί έως τις 19/1. Από τη μεριά μας δεν αντιλαμβανόμαστε την εγγύηση ως “χάδι” η ευνοϊκή εξέλιξη. Επί της ουσίας έχουν βάλει σε “υποθήκη” την ελευθέρια 4 αγωνιζόμενων φοιτητών, οι οποίοι εργάζονται για να συντηρηθούν, και επιδιώκουν πέραν όλων των άλλων που έχουμε αναφέρει παραπάνω και την οικονομική τους εξόντωση. Η πιο κομβική, όμως, απόφαση ανακριτικών και εισαγγελικών αρχών ήταν αναγκαστική λήψη DNA και αποτυπωμάτων και από τους 8 μέχρι τις 11/1. Δεν πρόκειται για μια αθώα και τυχαία απόφαση. Αρχικά αυτό επιβεβαιώνεται από το γεγονός πως η απόφαση πάρθηκε για μία δικογραφία στην οποία δεν έχουν βρεθεί καν ολόκληρα αποτυπώματα, μόνο τμήματα αλλά και ένα δείγμα DNA το οποίο δε μπορεί να ταυτοποιηθεί, αφού αποτελεί μίγμα DNA. Μάλιστα το μίγμα παραπέμπει σε συνδυασμό ανδρικών χρωμοσωμάτων XY, αλλά παρόλα αυτά ζητήθηκε και για τη συντρόφισσα η εξαναγκαστική λήψη DNA. Γι’ αυτό το λόγο και δεν αναγνωρίζουμε καλές προθέσεις στην απόφαση ανακριτή/εισαγγελέα. Για μας είναι αποτέλεσμα πολιτικών πιέσεων και μιας ευρύτερης στρατηγικής ελέγχου και χαρτογράφησης όσων αντιστέκονται. Όχι απλά αποτελεί ένα χρησιμότατο στα χέρια του κράτους εργαλείο επιτήρησης, αλλά δίνει ταυτόχρονα την δυνατότητα στις αστυνομικές αρχές να κατασκευάσουν σκευωρίες κατά το δοκούν, όπως μας έχει συνηθίσει και στο παρελθόν με τις υποθέσεις των Θεοφίλου και Ηριάννας. Επιδιώκουν επί της ουσίας να τοποθετήσουν μια δαμόκλειο σπάθη πάνω από τα κεφάλια μας με την κρατική ασφάλεια και τις ορέξεις της να είναι κάτοχος και χειριστής της. Πλέον οι πολιτικές επιδιώξεις της κυβέρνησης και οι ποινικές απολήξεις τους έχουν ξεγυμνωθεί.

Πρώτο τους μέλημα είναι η πολιτική απενεργοποίηση αγωνιζόμενων φοιτητών αλλά και όσων μοιάζουν “επικίνδυνοι” να ενταχθούν εν δυνάμει στην πολιτική ζύμωση στα πανεπιστήμια, στους φοιτητικούς αγώνες και στην κινηματική δράση. Από τη μεριά μας τους απαντάμε ότι δεν θα γίνουμε έρμαια των ορέξεων τους.

Η πολιτική αυτή δίωξη θα απαντηθεί δημόσια μαζικά και κινηματικά. Καλούμε κι εμείς με τη σειρά μας στη συνέλευση στη ΦΕΠΑ την Τρίτη 12/1 στις 16:30 για την περαιτέρω ενημέρωση πορείας της υπόθεσης αλλά και σχετικά με την αναγκαστική απόφαση της λήψης DNA και αποτυπωμάτων.

Eνάντια στην ποινικοποίηση των συντροφικών και κοινωνικών μας σχέσεων

Να σταθούμε αναχώμα στις μεθοδεύσεις κράτους και αστυνομίας για θέσπιση αστυνομικού σώματος στις σχολές μας

Η κυβερνητική τρομοκρατία στις σχολές μας δε θα περάσει

Κανένας/καμία μόνη απέναντι στο μένος του Χρυσοχοϊδη και της κρατικής

Ενάντια στη βιοπολιτική της χαρτογράφισης αγωνιστών με προσχηματικές δικογραφίες-

Άρση όλων των περιοριστικών όρων-αναίρεση της διάταξης για την εξαναγκαστική λήψη DNA και αποτυπωμάτων-άμεση απόσυρση όλων των ασταθών κατηγοριών!

Οι 8 διωκόμενοι για την υπόθεση στην πρυτανεία της ΑΣΟΕΕ

photo:protothema.gr