Το ΚΚΕ Μαγνησίας αποχαιρετά τον αντάρτη Πολύβιο Γκέλη

Απεβίωσε χθες το απόγευμα πλήρης ημερών, το στέλεχος του ΚΚΕ, Πολύβιος Γκέλης.

Τον Πολύβιο Γκέλη αποχαιρετά το ΚΚΕ Μαγνησίας, που εξέδωσε σχετική ανακοίνωση:

Ο Πολύβιος γεννήθηκε στο Φανάρι Καρδίτσας στις 27 Μάρτη του 1920. Ήταν το ένα από τα έξι παιδιά της οικογένειας και ο τρίτος κατά σειρά. Η καταγωγή της οικογένειας κρατούσε από την περιοχή της Κόνιτσας. Ο πατέρας του ήταν μάστορας της πέτρας, τέχνη που μετέδωσε και στα παιδιά του. Ο Πολύβιος τελειώνοντας το δημοτικό σχολείο πέρασε στο Γυμνάσιο και γράφτηκε στο Σχολαρχείο της Καρδίτσας. Τα καλοκαίρια γυρνούσε στο χωριό του για να δουλέψει χτίστης και να βοηθήσει οικονομικά την οικογένειά του.

Το 1936 με την επιβολή της δικτατορίας του Μεταξά, ο Πολύβιος αρνήθηκε να εγγραφεί στην ΕΟΝ, τη νεολαία του Μεταξά και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αποβληθεί από το Σχολαρχείο. Εκείνη την εποχή μετά από πρόταση συμμαθητή του γίνεται μέλος της ΟΚΝΕ και με ένα πολύγραφο που είχαν έβγαζαν ανακοινώσεις της Οργάνωσης και της μοίραζαν κρυφά. Το 1938 γίνεται μέλος του ΚΚΕ και κάτω από καθεστώς παρανομίας διένειμε τον κομματικό τύπο της εποχής.

Στις 16 του Οκτώβρη παρουσιάσθηκε κληρωτός στον Ελληνικό στρατό. Ο διοικητής του Συντάγματος, Καβράκος (είναι αυτός που παρέδωσε την Αθήνα στους Γερμανούς Ναζί τον Απρίλιο του 1941)  τον έδιωξε μαζί με άλλα 47 άτομα λόγω των πολιτικών τους απόψεων.

Με την κατάρρευση του μετώπου ο σύντροφος Πολύβιος μαζί με άλλους κομμουνιστές οργάνωσαν τη συγκέντρωση των όπλων των στρατιωτών που επέστρεψαν στην περιοχή της Καρδίτσας. Αυτά τα όπλα θα είναι τα πρώτα που θα αξιοποιήσουν οι πρώτες αντάρτικες ομάδες ενάντια στους κατακτητές.

Ήδη από τον Μάη του 1941 ο σύντροφος Πολύβιος ανήκει στο πρώτο τμήμα ανταρτών, δύναμης 57 ανδρών, υπό τον Καρδιτσιώτη αγωνιστή Γιώργο Καφαντάρη. Από τότε παίρνει μέρος σε δεκάδες μάχες και αργότερα στις επιχειρήσεις του ΕΛΑΣ στην περιοχή της Θεσσαλίας.

Μετά την απελευθέρωση εγκαθίσταται στο Βόλο και παντρεύεται. Είναι η εποχή της τρομοκρατίας και των σκληρών διώξεων αγωνιστών και των μαχητών του ΕΛΑΣ από το μεταβαρκιζιανό κράτος. Συλλαμβάνεται και εξορίζεται σε διάφορα νησιά μαζί με άλλες χιλιάδες αγωνιστές της Εθνικής αντίστασης. Απολύεται από την εξορία στα 1955.

Τότε πιάνει εργασία σε νταμάρι του Βόλου και μάλιστα αναδεικνύεται και πρόεδρος του σωματείου λατόμων και παίρνει μέρος μαζί με άλλα σωματεία στη μάχη για τον εκδημοκρατισμό του συνδικαλιστικού κινήματος της εποχής. Η δράση αυτή έχει και ως αποτέλεσμα την διαγραφή του σωματείου του όπως και των Οικοδόμων και των Μηχανοσιδηρουργών από την δύναμη του ΕΚΒ με απόφαση της πλειοψηφίας της διοίκησής του τότε εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Συλλαμβάνεται ξανά στη χούντα και στέλνεται στην εξορία. Μετά τη μεταπολίτευση αναλαμβάνει πρόεδρος του Δ.Σ. του Συλλόγου Συνταξιούχων ΙΚΑ και αργότερα πρόεδρος του Παραρτήματος Βόλου της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ.

Το σύντροφο Πολύβιο τιμήσαμε σε ειδική εκδήλωση στα πλαίσια των εορτασμών των 100 χρόνων του Κόμματός μας, μαζί με άλλους συντρόφους αγωνιστές του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ.

Θα τον θυμόμαστε πάντα για τη μαχητική του στάση μέχρι το τέλος της ζωής του και για την αισιοδοξία που ενέπνεε. Δεν χαλούσε το χατίρι προς τους νεώτερους συντρόφους προκειμένου να επαναλάβει τις αμέτρητες ιστορίες από τη δράση του Κόμματος και τη δική του συμβολή και παρουσία σε αυτή. Και το έκανε πάντα με τρόπο σεμνό, μετρημένο, χωρίς κομπασμούς.Η

Παρόλη την ηρωική πορεία της ζωής του, την τεράστια προσωπική του πείρα, συνυφασμένη με την πορεία του ΚΚΕ, αφού μέλος του υπήρξε για 84 χρόνια, είχε τη δυνατότητα να συζητά με τους πιο νέους συντρόφους ισότιμα, «κομμουνιστικά, με τον τρόπο που πρέπει» όπως έλεγε ο ίδιος.

Δεν έκρυβε την αποστροφή του για τους διάφορους γυρολόγους που εκμεταλλεύονται την ιστορία του ΚΚΕ και τους αγώνες του λαού, αν και έχουν πάρει διαζύγιο από αυτούς εδώ και χρόνια. Πάντα είχε μέτωπο στην προσπάθεια οικειοποίησής της ιστορίας της Αντίστασης και του ΔΣΕ, παλιότερα από το ΠΑΣΟΚ και τώρα από το ΣΥΡΙΖΑ.

Ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές που πέρασε με τα προβλήματα υγείας ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, ποτέ δεν σταμάτησε να είναι συνδρομητής και να μελετά τον καθημερινό «Ρ». Ο περιορισμός στο σπίτι εξαιτίας της επιδείνωσης της υγείας του και την καραντίνα δεν είχε κανένα αντίκτυπο στο να γνωρίζει τις θέσεις του Κόμματος για όλα τα ζητήματα και τις καθημερινές εξελίξεις. Η έγνοια του το τελευταίο διάστημα ήταν να είναι οικονομικά τακτοποιημένος με τις συνδρομές του και την Οικονομική Εξόρμηση γιατί «το Κόμμα έχει ανάγκες» όπως είπε μέσα στις γιορτές όταν τον επισκέφτηκε αντιπροσωπεία της Τ.Ε. για να του ευχηθεί.

Στο πρόσωπο του συντρόφου Πολύβιου, όλοι βλέπαμε ζωντανή την ιστορία του Κόμματός μας, την ηρωική ιστορία της εργατικής τάξης και της επαναστατικής της πάλης. Όταν έβλεπε την επίθεση απέναντι στο Κόμμα, που ιδιαίτερα τα τελευταία 30 χρόνια εκφράζεται ιδιαίτερα με το «τίποτα δεν αλλάζει, η ιστορία τελείωσε» πάντα θυμόταν τις παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το σχολείο του, τη νεολαία της εποχής του, που επίσης την είχαν ξεγραμμένη, «όλοι εκτός από το ΚΚΕ και την ΟΚΝΕ» όπως μας έλεγε. Και συνέχιζε «Και αυτή η νεολαία, αυτός ο λαός, μέσα σε λίγα χρόνια, με μπροστάρη το ΚΚΕ, έδειξε τα δόντια του και έστω για λίγο έγινε αφέντης στον τόπο του. Έτσι και θα ξαναγίνει. Αυτή τη φορά όμως όχι για λίγο, αλλά μια καλή». Με αυτά τα λόγια του θα τον θυμόμαστε πάντα.

akroama.gr