Γιατί ο Μητσοτάκης ηττήθηκε από τον Τσίπρα στη Βουλή – Το «μυστικό» για τον Λιγνάδη και άλλα κουφά    

«Τα λουλούδια στον Κυριάκο από εμένα – Υπογραφή: Αλέξης Τσίπρας». Δεν ξέρουμε αν πράγματι έφτασε στο μέγαρο Μαξίμου ανθοδέσμη για τον Πρωθυπουργό -από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Για το δώρο που του έκανε ο Κυριάκος το μεσημέρι της Πέμπτης στη Βουλή.

Λίγο χλωμό. Στην Κουμουνδούρου δεν πολυδίνουν σημασία στο σαβουάρ βιβρ της πολιτικής.

Άλλωστε γιατί να ξοδευτούν; Οσάκις ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βρίσκει μπροστά του τον Μητσοτάκη κλέβει εκκλησία.

Αυτή τη φορά παρά ήταν εύκολο. Επειδή ο Πρωθυπουργός προκάλεσε μια αναμέτρηση για λάθος θέμα.

Αυτό που απασχολεί την κοινωνία – και τη Δικαιοσύνη πλέον- είναι οι καταγγελίες για τον, προφυλακισμένο ήδη , πρώην καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού θεάτρου. Παρεμπιπτόντως ετέθη το πολιτικό θέμα των χειρισμών της υπουργού Πολιτισμού.

Θεωρητικά ήταν εύκολο να απεμπλακεί ο Πρωθυπουργός- ζητώντας εξηγήσεις από την υπουργό του. Αλλά προτίμησε να αλλάξει γήπεδο: συγκάλεσε το Κοινοβούλιό για να καταγγείλει τον… Πολάκη και να ζητήσει από τον Τσίπρα να αποδοκιμάσει «τις χυδαιότητες» που δέχεται από περιθωριακούς στο Διαδίκτυο. Ο Φάντης μπλέχτηκε με το ρετσινόλαδο.

Ως αντιπερισπασμός δεν βγήκε. Όλοι έβλεπαν ότι κατεβαίνει στο γήπεδο που διάλεξε ο ίδιος με δυο γκολ σε βάρος του από τα αποδυτήρια.

Το ένα ήταν η Μενδώνη. Εκτός από τις γάτες, έχουν βγει στα κεραμίδια και δικοί του βουλευτές και της ζητούν να αναλάβει την πολιτική ευθύνη της παραιτούμενη. Που κολλάνε τα «τρολ του ΣΥΡΙΖΑ»;

Ο Πρωθυπουργός το πήρε επάνω του και της έδωσε και παράσημα. Μέσα σε ένα χαρμάνι επαίνων που είχε από το χειρισμό του «θέματος Λιγνάδη» μέχρι το τσιμέντο που έκανε την Ακρόπολη από Ιερό Βράχο κάτι σαν το ρέμα του Ποδονίφτη: πλημυρίζει όταν βρέχει.

Αν από μόνη της δεν πήγε στη Βουλή, για μια συζήτηση που την αφορούσε άμεσα, ή αν ήταν μέρος του «πακέτου» μεταξύ τους, δεν θα το μάθουμε ποτέ.

Το δεύτερο γκολ ήταν τα …πληκτρολόγια. Για ένα περίεργο λόγο ο Πρωθυπουργός όταν άκουσε τον Τσίπρα να μιλάει για «πληκτρολόγια», κατάλαβε το εξάρτημα που λέμε «κλαβιέ».

Ευκαιρία να κολλήσει στον τοίχο το αντίπαλό του, με τη φοβερή αποκάλυψη ότι «τα πληκτρολόγια τα χειρίζονται άνθρωποι». Με ύφος απένειμε στον Τσίπρα «δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για μη επανδρωμένο πληκτρολόγιο». Στιγμές απείρου κάλλους.

Κάποιοι θυμήθηκαν κι ένα παλιότερο ευφυές χτύπημά του στον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ.

Μιλώντας για τις αφίξεις μεταναστών στο Αιγαίο ο Τσίπρας, είχε πει ότι «στη θάλασσα δεν υπάρχουν σύνορα»-με την έννοια ότι δεν υπάρχουν φράχτες και τείχη να τους εμποδίσουν.

Δεν είχαν ανακαλυφθεί ακόμη τα «πλωτά φράγματα» του στρατηγού Στεφανή – που ως πατέντα δεν του πολυφτούρισε.

Ο Μητσοτάκης άλλο κατάλαβε: ο Τσίπρας νομίζει ότι στο Αιγαίο δεν υπάρχει συνοριακή γραμμή με την Τουρκία . Και του την έπεσε θριαμβευτικά. Κουφό; .

Να επανέλθουμε στη Βουλή. Το 2-0 δεν θα ήταν και άσχημο σκορ αν λάβουμε υπόψη τη διαφορά κλάσης στη δημόσια παρουσία των δύο ανδρών.

Αλλά ο Πρωθυπουργός, φρόντισε να δεχθεί και δύο αυτό-γκολ. Ο Τσίπρας απλώς του έκανε πάσες κι αυτός σούταρε με αυτοπεποίθηση στο τέρμα της κυβέρνησης.

Το ένα σχετίζεται με την –«συμπαθή» όπως την είδε ο Τσίπρας-Ειρήνη Αγαπηδάκη. Ειδική γραμματέας ασυνόδευτων ανηλίκων, σήμερα . Ασχημονεί γι αυτήν κατά καιρούς ο, συνήθως ύποπτος, Πολάκης. Αλλά πρώτη τον λίθο έβαλε η ίδια, με αθλιότητες κατά Τσίπρα.

Όταν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έδειξε τις αναρτήσεις της στον Μητσοτάκη, αυτός πήρε φόρα και τίναξε τα δίχτα της κυβέρνησής τους : «όταν τα έγραφε δεν είχε δημόσιο αξίωμα- άλλο ο πολίτης και άλλο ο πολιτικός», υποστήριξε με στόμφο.
Μεγαλείο. Αν τον πάρουμε τοις μετρητοίς , ο αθλιοδέστερος των αθλίων του Διαδικτύου μπαίνοντας στην πολιτική μπαίνει στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ.

Εδώ που τα λέμε: ο Μητσοτάκης το πιστευτεί, αν κρίνουμε από όσους έχει ξεπλύνει ως τώρα κατ αυτόν τον τρόπο.

Το τέταρτο γκολ έκανε τα νεύρα των κυβερνητικών κουρέλια. Ο Πρωθυπουργός έπιασε τη μπάλα με τα χέρια στη μικρή περιοχή- και δεν κατάλαβε καν ότι κάνει πέναλτι:
Προκάλεσε τον Τσιπρα να του πει «ποιο είναι το μυστικό» που του αποδίδει πως τον συνδέει με την υπουργό Πολιτισμού.

Απλούστατο. Κάποιος αποφάσισε το διορισμό του Λιγνάδη στο Εθνικό Θέατρο. Δεν ήξερε ασφαλώς όσα του καταλογίζουν τώρα. Αλλά κάποιος είπε: «αυτόν θα βάλλουμε».
Μόνο δυο άνθρωποι μπορούσαν να το κάνουν. Είτε, κατ αρμοδιότητα, η υπουργός Πολιτισμού, είτε της το επέβαλε ο Πρωθυπουργός. Πως ακριβώς έγινε, το κρατούν ακόμη ως μεγάλο μυστικό -στη σχέση τους.

Αυτό προφανώς περίμενε ο Τσίπρας, στη συγκεκριμένη κοινοβουλευτική μάχη : όταν ο άλλος ρωτάει εσένα για τα μυστικά του, ενώ κρατάει κλεισμένα τα χαρτιά που τα τυλίγουν, παραδέχεται ότι υπάρχουν. Τα υπόλοιπα παραλείπονται-ως ευκόλως εννοούμενα .

Γιώργος Λακόπουλος 

ieidiseis.gr