Νάντια Γιαννακοπούλου:Πολιτική και κοινωνική συνεννόηση για την αντιμετώπιση της πανδημίας

Είναι δύσκολες οι καταστάσεις που ζούμε και το πολύμηνο lockdown, πέραν όλων των άλλων, έχει θέσει σε δοκιμασία τους πάντες. Υπάρχει μια διάχυτη κόπωση όσων εμπλέκονται: από την Κυβέρνηση και την Επιτροπή των Επιστημόνων, μέχρι τους Επιχειρηματίες, ιδιαίτερα κλάδων που έχουν υποστεί σημαντικά πλήγματα ή που στο επόμενο διάστημα κρίνεται η πορεία τους, μέχρι τους νέους ανθρώπους. Υπάρχει κόπωση σε όσους έχουν τηρήσει τα μέτρα, αλλά την επικαλούνται και όσοι ποτέ δεν τα τήρησαν. Ωστόσο, πόσο βοηθάει αυτή η συζήτηση άραγε; Καταλαβαίνω τον εντοπισμό του προβλήματος, αρχίζω όμως και προβληματίζομαι, όταν κάποιοι επικαλούνται την κόπωση ως άλλοθι. Ανησυχώ όταν αυτή η συζήτηση λειτουργεί ως ώθηση για μεγαλύτερη ανυπακοή, που με την σειρά της οδηγεί σε χιλιάδες νέα κρούσματα και αναζωπυρώσεις της διάδοσης του κορωνοϊού.

Κι όμως, οδεύουμε προς το τέλος. Έχουμε ένα μεγάλο όπλο, το εμβόλιο. Ήδη έχουν εμβολιαστεί έστω με μία δόση περίπου δύο εκατομμύρια Έλληνες. Ο ανακοινωθείς Προγραμματισμός προβλέπει άλλους 1,5 εκατομμύρια εμβολιασμούς μέχρι τέλη Απριλίου και άλλους τόσους μέχρι τέλη Μαΐου. Επομένως, οι επόμενες μέρες θα είναι και κρίσιμες, αλλά και ελπιδοφόρες ταυτόχρονα. Παράλληλα τα self tests είναι ένα ιδιαίτερα χρήσιμο εργαλείο για να προστατεύονται, έστω μερικώς,κάποιοι ευαίσθητοι χώροι. Ε, ας μη χύσουμε το γάλα από την καρδάρα λοιπόν!

Αυτήν ακριβώς τη στιγμή Κυβέρνηση και Επιτροπή Επιστημόνων πρέπει να εκπέμψουν ένα ισχυρό μήνυμα ανασύνταξης. Το ίδιο και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Μόνο μ’ αυτή την προϋπόθεση είναι δυνατό να πείθεις την κοινή γνώμη. Εδώ, όμως, υπάρχουν προβλήματα. Η Επιτροπή θα πρέπει να εκπέμπει ένα και μοναδικό μήνυμα και τα μέλη της δεν είναι ανάγκη να συναγωνίζονται τους πολιτικούς σε τηλεοπτικές εμφανίσεις. Θα πρέπει να αποφασίζουν τις προτάσεις τους με υγειονομικά και μόνο κριτήρια και από κει και πέρα θα πρέπει να αποφεύγουν τις παλινωδίες και να μη θολώνουν από μόνοι τους το μήνυμα. Αυτό που συνέβη για τη λειτουργία του λιανεμπορίου σε Θεσσαλονίκη, Αχαΐα και Κοζάνη με την αλλαγή απόφασης μέσα σε δύο μέρες ήταν απερίγραπτο ουσιαστικό και επικοινωνιακό λάθος. Η Κυβέρνηση είναι υπεύθυνη για τις τελικές αποφάσεις συσταθμίζοντας τις προτάσεις των Επιστημόνων, αλλά και τις οικονομικές και κοινωνικές επιδράσεις τους. Οφείλει να παίρνει την πλήρη ευθύνη των τελικών αποφάσεων, χωρίς να κρύβεται. Οφείλει να δείχνει ότι έχει μία συγκεκριμένη στρατηγική που ξεδιπλώνει και δεν πορεύεται υπό την πίεση των καταστάσεων. Δεν μπορώ να κατανοήσω γιατί χρειάζονταν περίπου δέκα μήνες για να μπουν στον στόλο της ΟΣΥ άλλα 300 λεωφορεία, ούτε γιατί αφούχρειάζονταν επιπλέον  γιατροί δεν προχώρησε πιο γρήγορα στις αναγκαίες προσλήψεις συμβασιούχων ιατρών. Δεν κατάλαβα γιατί λειτουργεί με διαρροές, ούτε γιατί δεν έκανε πιο νωρίς τον διαγωνισμό των self tests. Από την πλευρά τους κόμματα της αντιπολίτευσης δεν μπορεί –γιατί ισοδυναμεί με υπονόμευση – να ενθαρρύνουν συγκεντρώσεις, να τάσσονται υπέρ ανοίγματος, όταν υπάρχει lock down και υπέρκλεισίματος, όταν έχουμε μερικό άνοιγμα. Δεν μπορεί να είναι με όλους και με όλα, χαϊδεύοντας αυτιά.

Έτσι μόνο, μπορείς να μιλήσεις διαφορετικά με την κοινωνία. Να της πεις ότι πρέπει να δείξει υπευθυνότητα, ότι δεν μπορεί οι νέοι να κάνουν πάρτι τα βράδια και το πρωί οι γονείς τους να φωνάζουν για την πανδημία. Ότι δεν μπορεί να πετροβολούν αστυνομικούς, όταν πηγαίνουν να ελέγξουν πάρτι και μαζώξεις εκατοντάδων ανθρώπων σε πλατείες. Να πεις σε κάθε πολίτη ότι πρέπει με κουράγιο και ελπίδα να αυτοπροστατευθεί, να φοράει μάσκα, να κάνει self tests και να εμβολιαστεί όταν θα έρθει η ώρα του. Ότι έχει καθήκον να προστατεύσει τους γονείς του και τους φίλους τους. Να φωνάξεις ότι όλοι μαζί μπορούμε να τα καταφέρουμε, ενώ αν κάνει ο καθένας το δικό του, η συνέχεια μπορεί να είναι πολύ οδυνηρή υγειονομικά, οικονομικά και κοινωνικά, ανατροφοδοτώντας διαρκώς έναν φαύλο κύκλο.