Το Μεταναστευτικό ως «εργαλείο» προώθησης ιμπεριαλιστικών στόχων της Τουρκίας

«Ο νεο-Οθωμανισμός, τον οποίο διακηρύσσει η τουρκική κυβέρνηση υπό τον Ταγίπ Ερντογάν, έχει πάψει εδώ και πολύ καιρό να είναι απλώς ρητορικός. Η Τουρκία είναι και πάλι, περισσότερο ή λιγότερο, άμεσα παρούσα σε πολλές από τις περιοχές της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, την οποία η τουρκική κυβέρνηση δοξάζει ανατρέχοντας στην εποχή των Σελτζούκων».

Αυτό σημειώνει σε κείμενό του, με τίτλο «Οι ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες της Τουρκίας», στην γερμανική εφημερίδα, die Tageszeitung, ο ιστορικός, δημοσιογράφος και συγγραφέας, Joseph Croitoru, ο οποίος τονίζει ότι, πλέον, η Τουρκία εγείρει στα σοβαρά αξιώσεις σε πρώην περιοχές της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας», καθώς και ότι αυτό «το όραμα της μεγάλης δύναμης είναι ιδιαίτερα εμφανές στην Βόρεια Συρία».

Προσφυγικό έναντι Β.Συρίας

Το θέμα έχει ιδιαίτερη σημασία, δεδομένου ότι η Άγκυρα «παζαρεύει» με την ΕΕ το Μεταναστευτικό έναντι της Βόρειας Συρίας. Κάτι που αφορά άμεσα την Ελλάδα, αλλά και συνολικότερη την εγγύς γειτονιά μας.

Ειδικότερα, προβάλλει ως «λύση» για το Μεταναστευτικό, και ειδικότερα την ανακοπή των ροών προς την ΕΕ, τη μετατροπή των εδαφών που, με στρατιωτικό τρόπο, έχει καταλάβει στη Βόρεια Συρία, σε μια ζώνη μετακίνησης των Σύρων προσφύγων που ζουν στην Τουρκία.

Μια ζώνη, όμως, η οποία θα είναι προτεκτοράτο της Άγκυρας, ελεγχόμενη είτε αμέσως με τουρκικά στρατεύματα, είτε δια των «πληρεξουσίων» της οργανώσεων της ονομαζόμενης συριακής αντιπολίτευσης που μάχεται τον Άσσαντ.

Εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι ότι η Άγκυρα «απαιτεί» από την ΕΕ να χρηματοδοτήσει αυτό το τουρκικό σχέδιο, δήθεν ως «λύση» για το Προσφυγικό. Ως εκ τούτου, άλλωστε, η Τουρκία συχνά διαμαρτύρεται διότι η ΕΕ δεν εκπληρώνει τις υποσχέσεις της. Και γι’ αυτό, άλλωστε, προκειμένου να πιέσει τις Βρυξέλλες, χρησιμοποιεί ως το «βαρύ πυροβολικό» της, το Μεταναστευτικό – Προσφυγικό.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, όμως, πρόκειται ουσιαστικά για ένα σχέδιο προσάρτησης των εδαφών της Βόρειας Συρίας. Κάτι που ξεκίνησε λίγο πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με την απαράδεκτη «δωρεά» της Αλεξανδρέττας εκ μέρους του γαλλικού παράγοντα προς την Τουρκία.

Τώρα, λοιπόν, η Άγκυρα θεωρεί ότι έχει την ευκαιρία ευκαιρία να υλοποιήσει το «όνειρό» της για περαιτέρω προσαρτήσεις. Ειδικότερα των επαρχιών Ιντλίμπ και Αφρίν, αλλά και της «ζώνης» στην βορειοανατολική Συρία. Να σημειωθεί ότι αυτά τα «όνειρα» είχε ο τουρκικός παράγων ήδη από τη δεκαετία του 1920. Ως εκ τούτου, και οι αμφισβητήσεις περί της Συνθήκης της Λωζάννης.

Κατεχόμενα Κύπρου – Βόρεια Συρία

Μάλιστα ο Joseph Croitoru παραλληλίζει τις περιπτώσεις των κατεχομένων εδαφών της Κύπρου, στον Βορρά, και της Βόρειας Συρίας.

Σημειώνει, δε, ότι μετά την εισβολή του 1974, και την ανακήρυξη «του διεθνώς μη αναγνωρισμένου κράτους-μαριονέτα «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου», τώρα ο Ερντογάν δηλώνει ότι η επανένωση του διχασμένου νησιού δεν αποτελεί πλέον επιλογή.

Προτεκτοράτο

Στη Βόρεια Συρία, συνεχίζει ο ίδιος, επίσης πρώην οθωμανική περιοχή, οι τουρκικές αξιώσεις προωθούνται ακόμη πιο επιθετικά.

Ειδικότερα:

-Από το 2016 η Άγκυρα έχει αποσπάσει, μετά από στρατιωτικές επιχειρήσεις της, περιοχές από το Ισλαμικό Κράτος και, κυρίως, από τις κουρδικές αυτόνομες περιοχές, όπου και εγκατέστησε Σύρους «υποτελείς» της από τις τάξεις των ανταρτών που μάχονται τον Άσσαντ.

-Τον Μάρτιο του 2013, η «Μεταβατική Κυβέρνηση της Συρίας» (SIG) συγκροτήθηκε από αντιπολιτευόμενες -στον Άσσαντ- οργανώσεις στην Κωνσταντινούπολη. Είχε την έδρα της στην τουρκική πόλη, Γκαζιαντέπ, στη Νότια Τουρκία, προτού «μετακομίσει» στην πόλη της Βόρειας Συρίας, Αζάζ.

Κατά τις επίσημες ανακοινώσεις της, η «Μεταβατική Κυβέρνηση της Συρίας» κυβερνά (!) το δικό της κράτος, την «Αραβική Δημοκρατία της Συρίας». Και μόνο η επιλογή αυτής της ονομασίας δείχνει ότι διατυπώνονται σαφείς εδαφικές αξιώσεις επί της Συρίας.

-Η «Μεταβατική Κυβέρνηση της Συρίας» αποτελεί δημιούργημα της Τουρκίας. Είναι ενδεικτικό ότι παντού χρησιμοποιείται τόσο η αραβική όσο και η τουρκική γλώσσες, ενώ στα Δημαρχεία συχνά είναι αναρτημένες η τουρκική σημαία και η σημαία του SIG. Επίσης, παντού υπάρχουν πινακίδες στα αραβικά και στα τουρκικά (δημόσια κτίρια, σχολεία κ.ο.κ.). Ακόμα, τα δελτία ταυτότητας που εκδίδονται είναι κι’ αυτά δίγλωσσα.

-Το ηλεκτρικό, οι τηλεπικοινωνίες, το νόμισμα καθώς και το τραπεζικό και ταχυδρομικό σύστημα στις περιοχές της SIG, τα πάντα βρίσκονται υπό την άμεση εξάρτηση της Τουρκίας. Τα, δε, έργα υποδομών, όπως είναι αναμενόμενο, έχουν αναλάβει τουρκικές κατασκευαστικές εταιρείες.

-Ολοένα περισσότερα τζαμιά αποκαθίστανται ή χτίζονται στις περιοχές της SIG, με άμεση τουρκική στήριξη και χρηματοδότηση.

-Τα θρησκευτικά ιδρύματα χρηματοδοτούνται από την τουρκική, Diyanet (Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων), και, όπως και στην Τουρκία, παρέχουν θρησκευτική εκπαίδευση.

-Ο στρατιωτικός βραχίονας του SIG, ο αυτοαποκαλούμενος «Εθνικός Στρατός της Συρίας» (SNA), βρίσκεται υπό τουρκική εξάρτηση και γαλουχείται στο πνεύμα του ισλαμισμού και του νεο-Οθωμανισμού.

Ο SNA αποτελείται από τον κάποτε κοσμικό και αργότερα ισλαμικό «Ελεύθερο Στρατό της Συρίας» και το «Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο» που σχηματίστηκε το 2018 στην Βόρεια Συρία από ομοϊδεάτες πολιτοφύλακες. Τα τελευταία χρόνια έχουν προστεθεί πολλές νέες μονάδες, οι οποίες συχνά φέρουν ονομασίες Σελτζούκων και Οθωμανών ηγετών, όπως ο Σουλτάνος Μεχμέτ ο Β’, ο κατακτητής της Κωνσταντινούπολης.

Ο SNA επιδιώκει την «απελευθέρωση» της υπόλοιπης Συρίας από τους «εχθρούς του Αλλάχ», και βέβαια κύριοι εχθροί του είναι οι Κούρδοι και ο Άσσαντ.

Ιδεολογικός «καθοδηγητής» του SNA, που ηγείται της υπηρεσίας με τίτλο «Διεύθυνση Ηθικής Ηγεσίας», είναι ο Χασσάν Αλ Νταγκίμ (Hassan al-Daghim).

Στις ομιλίες του προς τους στρατιώτες, παραλληλίζει τον πόλεμο στη Συρία με τους κατακτητικούς πολέμους των μουσουλμάνων ηγετών. Από τους συνοδοιπόρους του Μωάμεθ και τους Άραβες χαλίφηδες έως τους Σελτζούκους και τους Οθωμανούς σουλτάνους. Επίσης, συχνότατες είναι οι αναφορές του για την «επί αιώνες κατοχή ευρωπαϊκού έδαφος» από τους Άραβες.

Γεννημένος στην Βόρεια Συρία το 1976, σπούδασε το νόμο της Σαρία στο Σουδάν και την Δαμασκό και εργάστηκε ως ιμάμης πριν ενταχθεί στους ισλαμιστές Σύρους αντάρτες και συμβάλλει στη δημιουργία δικαστηρίων της Σαρία σε περιοχές της Βόρειας Συρίας. Είναι επίσης μέλος του αντιπολιτευόμενου «Ισλαμικού Συμβουλίου της Συρίας» που ιδρύθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 2014.

Εποικισμός

Διακηρυγμένος στόχος της Άγκυρας, γράφει ο ο Joseph Croitoru, είναι να μετεγκατασταθούν σε αυτές τις κατεχόμενες παραμεθόριες περιοχές πρόσφυγες. Ειδικά Άραβες-Σουνίτες Σύροι. Ταυτόχρονα, να εκδιωχθεί το κουρδικό στοιχείο και οι Γεζίντι.

Αυτοί που θα εγκατασταθούν εκεί, θα είναι ευθυγραμμισμένοι με την Τουρκία. Πολύ περισσότερο, με θρησκευτική πολιτική της κυβέρνησης του AKP.

Φυσικά, γράφει ο ίδιος, μπορεί κανείς να διαφωνήσει εάν το «κράτος» του SIG είναι ένα μεταμφιεσμένο τουρκικό προτεκτοράτο, ένα «ήπιο» αποικιακό μοντέλο ή απλά μία μαριονέτα της Τουρκίας.

Όπως και να’ χει, καταλήγει, συχνά στα δυτικά ΜΜΕ ο νεο-Οθωμανισμός του Ερντογάν διακωμωδείται ως έκφραση των τουρκικών μεγαλοϊδεατικών φαντασιώσεων που εξαντλείται στην νοσταλγία των Σουλτάνων και στις μεταμφιέσεις με παραδοσιακές στολές.

Ωστόσο, η υλοποίησή της στο γεωπολιτικό περιβάλλον έχει κιόλας αρχίσει εδώ και καιρό. Και, επιτέλους, αυτό πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψιν. Οι, δε, Ευρωπαίοι ειδικά έχουν καθυστερήσει αρκετά να θέσουν επικριτικά και «ενοχλητικά» ερωτήματα προς την Άγκυρα.