Οι δύο δρόμοι του Τσίπρα: Ο κανονικός και οι “πολακισμοί”…

Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε απότομα και πολύ γρήγορα κόμμα εξουσίας. Μέσα σε τρία χρόνια έγινε αξιωματική αντιπολίτευση (4,6% το 2009, 27% το 2012) και μέσα σε πέντε χρόνια έγινε κυβέρνηση (36% το 2015). Η εκρηκτική αυτή άνοδος, η οποία μόνο με την αντίστοιχη του ΠΑΣΟΚ την περίοδο 1974-1981 μπορεί να συγκριθεί, μαζί με την παντελή έλλειψη εμπειρίας από διαχείριση και, φυσικά, το βουνό της χρεοκοπίας που είχε και προηγηθεί και το φορτώθηκε μόνος και αφελώς, είναι οι αιτίες για την αντιπολιτευτική καχεξία του.

Παρά την ασφυκτική πίεση, με την οποία κυβέρνησε επί τεσσεράμισι χρόνια και το πλήθος των λαθών του, οι πολίτες τού έδωσαν τα ανέλπιστο 32% το 2019, το μεγαλύτερο ποσοστό που έχει πάρει κόμμα που ηττήθηκε στη μνημονιακή εποχή. Η ήττα ήταν προδιαγεγραμμένη και αναπόφευκτη, καθώς ο Αλέξης Τσίπρας επέτρεψε, με δικά του ολέθρια λάθη, στον Κυριάκο Μητσοτάκη να οικοδομήσει ένα συμπαγές αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, το οποίο του έδωσε το 40% και την αυτοδυναμία.

Δυο είναι οι βασικές αιτίες γι’ αυτό. Πρώτον, η συγκυβέρνηση με τον δεξιό λαϊκιστή Πάνο Καμμένο και, δεύτερον, ανοίκειες συμπεριφορές κυβερνητικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, με πρώτο βιολί τον Παύλο Πολάκη. Επίσης, ανερμάτιστες επιλογές στον τομέα των μέσων ενημέρωσης έστρεψαν σχεδόν το σύνολό τους εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ και υπέρ του κ. Μητσοτάκη.

Ο εκτεταμένος αυτός πρόλογος μπορεί να έχει σχέση με το παρελθόν, αλλά αφορά το παρόν και το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή του μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης, το οποίο εν δυνάμει αποτελεί μέχρι αυτή τη στιγμή την εναλλακτική κυβερνητική λύση.

Εχει ελπίδες ο ΣΥΡΙΖΑ να ξαναγίνει κυβέρνηση; Με βάση τα σημερινά δεδομένα, από ελάχιστες έως λίγες. Επειδή, όμως, στην πολιτική τίποτα δεν είναι στατικό, μπορεί να επέλθουν γεγονότα που θα κλονίσουν τη διαφαινόμενη σήμερα κυριαρχία της ΝΔ του νεότερου Μητσοτάκη. Για να γίνει, όμως, αυτό, πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα να κάνει δύο πράγματα:

Πρώτον, να θεραπεύσει τις πληγές του παρελθόντος, αποκηρύσσοντας πρόσωπα και επιλογές που του προκάλεσαν μεγάλη ζημιά.

Και δεύτερον, ο κ. Τσίπρας να παραμερίσει τα εκτεθειμένα πρόσωπα και καταστήσει σαφή τον τρόπο της αντιπολίτευσης που θα κάνει. Δυστυχώς, άφησε να περάσουν δύο χρόνια χωρίς να κάνει τίποτα από τα δύο. Και ευτυχώς γι’ αυτόν που η πανδημία εμπόδισε τον Μητσοτάκη να κάνει πρόωρες εκλογές.

Ο κ. Τσίπρας έχει μπροστά του ακόμα από δέκα έως δώδεκα μήνες για να κάνει ό,τι δεν έκανε έως τώρα (οι εκλογές θα γίνουν πιθανότατα τον Μάιο-Ιούνιο ή Σεπτέμβριο-Οκτώβριο του 2022). Και, κυρίως να διαλέξει αν θα κάνει κανονική αντιπολίτευση ή αντιπολίτευση τύπου Πολάκη. Κανονική αντιπολίτευση σημαίνει ότι ξετινάζει, με στοιχεία και επιχειρήματα, την πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία δίνει πλέον αρκετές αφορμές γι’ αυτό. Φυσικά, η αντιπολίτευση αυτή πρέπει να είναι δυναμική, αλλά όχι μηδενιστική και να την φέρνουν σε πέρας πρόσωπα αξιόπιστα και όχι εκτεθειμένα από το κυβερνητικό παρελθόν τους ή τις απαράδεκτες μέχρι σήμερα συμπεριφορές τους.

Η άλλη αντιπολίτευση είναι αυτή που κάνει ο Παύλος Πολάκης, με κουτσαβακισμούς και (ψευτο)μαγκιές, που «θάβουν» και ορισμένα εύστοχα που καμιά φορά λέει. Είναι απορίας άξιον πώς ο κ. Τσίπρας άφηνε επί μήνες τον πρώην αναπληρωτή υπουργό Υγείας να εκθέτει το κόμμα του στο θέμα των εμβολιασμών, ταυτιζόμενος με αρνητές και ψεκασμένους. Η δε τελευταία εικόνα, με τον Πολάκη να φωτογραφίζεται εμβολιαζόμενος, ήταν η αποθέωση του δικού του οπορτουνισμού και μάλλον εξέθεσε παρά βοήθησε τον κ. Τσίπρα.

Σε λίγες μέρες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα έχει την ευκαιρία να ξεδιπλώσει την αντιπολιτευτική του τακτική (στρατηγική δεν φαίνεται να έχει ακόμα), με την παρουσία του στη Θεσσαλονίκη. Εκεί μπορεί να φανεί ποιον αντιπολιτευτικό δρόμο έχει αποφασίσει να ακολουθήσει. Με την κανονική αντιπολίτευση μπορεί να σπάσει εντελώς το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, τώρα που ο κ. Μητσοτάκης έχει στρίψει το τιμόνι εντελώς δεξιά, όπως έδειξε ο ανασχηματισμός.

Η κυβέρνηση έχει υποστεί ήδη φθορά. Για να αλλάξουν, όμως, οι συσχετισμοί δυνάμεων, πρέπει η αντιπολίτευση συνολικά, με πρώτον τον ΣΥΡΙΖΑ, να αποσπάσουν από τη ΝΔ του κ. Μητσοτάκη ένα κομμάτι, μικρό έστω, από τους κεντρογενείς ψηφοφόρους, που του έδωσαν την αυτοδυναμία το 2019. Και αυτό θα γίνει μόνο αν ο ΣΥΡΙΖΑ δείξει ότι γίνεται σύγχρονο κόμμα της ευρωπαϊκής Αριστεράς και Κεντροαριστεράς, στο οποίο δεν έχουν θέση οι «πολακισμοί».

Φυσικά, ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ (προσ)εύχονται μέρα νύχτα ο κ . Τσίπρας να επιλέξει τον δεύτερο δρόμο. Πριν τους κάνει τέτοια χάρη-και τέτοιο ολέθριο λάθος- ας προσέξει πώς το έχει πει ο Ναπολέων: «Ποτέ μη σταματάς τον εχθρό σου, όταν κάνει λάθος»…

Γιώργος Καρελιάς

news247.gr