Κυριάκος Μητσοτάκης: Παραχάραξη

Στην πολιτική η ιστορία είναι κριτής. Συχνά ανελέητος. Γι’ αυτό και οι πολιτικοί που σέβονται το ρόλο τους, σέβονται και την Ιστορία.

Την αφήνουν να κοσκινίσει τα γεγονότα και να αξιολογήσει πρόσωπα και συμπεριφορές με απόσταση χρόνου.

Ο στόχος των ιστορικών είναι παραδώσουν στον μέλλον ότι συνέβη στο παρελθόν χωρίς τις προσμίξεις που το διαμόρφωσαν για χρήση του παρόντος.

Η Ιστορία ενοχλεί την οικογένεια Μητσοτάκη παλαιόθεν. Παράδειγμα όσα έχουν ζήσει οι σύγχρονοι του Κώστα Μητσοτάκη.

Πόσες φορές επιχείρησε να αλλοιώσει την Ιστορία σε ότι αφορά το 1965 και το ρόλο του στην Αποστασία;

Πόσες φορές ευτέλισε την Ιστορία αναφερόμενος- ακόμη και μετά θάνατον-στη σχέση του με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου-τους οποίους επιχείρησε εκ τους ασφαλούς, να μειώσει ως …κατωτέρους του;

Δεν ήταν επίθεση στην Ιστορία όταν προσπάθησε να αμφισβητήσει το Δημοψήφισμα έξωσης των Γκλίξμουργκ, ως «άδικο» για τον συμπαίκτη του στο παρασκήνιο του 1965;

Το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά και ο γιος του συνεχίζει την παραχάραξη.

Ρίγησαν και τα έδρανα της Βουλής όταν εκστόμισε ότι στην Εθνική Αντίσταση πήραν μέρος «όλοι οι Έλληνες».

Συγχωροχάρτι στους δωσίλογους και τους συνεργάτες των Ναζί-που ενσωμάτωσε η Δεξιά εν συνεχεία.

Ανακάλυψε ότι στην εξέγερση του Πολυτεχνείου «μετείχαν και Δεξιοί».

Από τη Βουλή πάλι κατάργησε την τρέχουσα Ιστορία, λέγοντας ότι στο Μνημόνιο έβαλε την Ελλάδα ο Τσίπρας.

Στο Ίδρυμα Καραμανλή είπε στο εμβρόντητο ακροατήριό του, ότι στον προσανατολισμό της Ελλάδας στην ΕΟΚ συνέβαλε και ο … πατέρας του!

Ακόμη και η αποφυλάκιση του χρυσαυγίτη Μίχου παραπέμπει στις ανιστόρητες προσπάθειες του παλιού Μητσοτάκη να σπάσουν τα ισόβια για τους Απριλιανούς.

Ανακατεύοντας τις εποποιίες σαν την Αντίσταση και το Πολυτεχνείο, ή τραγωδίες σαν την Αποστασία και τη Χούντα, με κατοχικούς συνεργάτες και όργανα των καταπατητών της Δημοκρατίας, ο νεότερος Μητσοτάκης υπέγραψε μια ακόμη ενέργεια παραχάραξης: τον Αη Στράτη.

Πιάνοντας το νήμα από το σημείο που το άφησε όταν έλεγε «ποιος νέος σήμερα ενδιαφέρεται για τη δολοφονία του Λαμπράκη;»-προσπάθησε να μετατρέψει το νησί που υπήρξε από το 1930 τόπος μαρτυρίου για πολιτικούς λόγους, σε «τοπόσημο διχασμού που γίνεται ορόσημο ενότητας».

Αυτός που στέλνει στελέχη από το κόμμα του, και κυβερνητικούς εκπροσώπους του , στις γιορτές μίσους στο Γράμμο και στο Βίτσι, νοθεύει την ιστορική μνήμη.

Ο εμφύλιος είναι ιστορικό μέγεθος πλέον. Η επιστήμη της Ιστορίας, με Έλληνες και ξένους ιστορικούς ξετυλίγει το κουβάρι της υποκίνησης και της διεξαγωγής του εκατέρωθεν- με την τεκμηρίωση των γεγονότων του δράματος.

Τα ξερονήσια της εξορίας αποτυπώνουν το μίσος των νικητών κατά των ηττημένων- και μετά τον εμφύλιο.

Δεν προσφέρονται για πολιτικάντικα παιχνίδια παραχάραξη της Ιστορίας.

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr