Εκτός από τη βία, κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στο «βασίλειο» της πρώην ΑΣΟΕΕ

Να ξεμπερδέψουμε με την πρώτη, γιατί λίγα πράγματα εδώ υπερβαίνουν τα αυτονόητα. Προφανώς καταδικαστέα, απόλυτα και χωρίς ελαφρυντικά, η καταδρομική επιχείρηση. Ουδείς έχει το δικαίωμα «να παίρνει τον νόμο στα χέρια του», ειδικότερα σε έναν χώρο ακαδημαϊκό. Πολύ σωστά τους καταδίκασαν οι πάντες και είναι πλέον δουλειά των δικαστικών αρχών να ψάξουν για ονόματα και διευθύνσεις. Αυτά με τα αυτονόητα.

«Ας πάμε λίγο παρακάτω, στην επικράτεια της φαιδρότητας. Παρακολουθήσαμε μια επιχείρηση αξιοποίησης με πρόδηλα πολιτικά και επικοινωνιακά χαρακτηριστικά της επίθεσης. Από την κυβέρνηση και «ομόσταβλους» αρθρογράφους. Με το συνηθισμένο ρεπερτόριο ότι τα πανεπιστήμια είναι χώροι βίας, όπου μια κάποια ακτιβίστικη, ακροεπαναστατική και περίπου τρομοκρατική εκδοχή της Αριστεράς λειτουργεί ως κράτος εν κράτει. Ένας μάλιστα εξ αυτών πρότεινε την εκπόνηση «ειδικού σχεδίου» καταπολέμησης στα πρότυπα ανάλογων σχεδίων που εκπόνησαν άλλες κυβερνήσεις στο παρελθόν για να εκκαθαρίσουν τη… Μαφία, την Κόζα Νόστρα και τον IRA. Είναι απορίας άξιο πως ο εγκέφαλός του λησμόνησε κάποια αναφορά σε ένα πιθανό Γκουαντανάμο.

Όμως και η φαιδρότητα σκόνταψε σε δύο όρια. Πρώτο, ότι αν μετά από σχεδόν τρία χρόνια διακυβέρνησης από τη ΝΔ, τα Πανεπιστήμια παραμένουν χώροι βίας και ανομίας, τότε κάτι τρέχει. Όχι με την ανομία, αλλά με την κυβέρνηση που δεν έχει καταφέρει ακόμη να ξεριζώσει τα «Άνθη του Κακού». Άρα το παραμύθι συνάντησε τον «Δράκο» και το έργο κατέβηκε άρον-άρον από τη σκηνή.

Το δεύτερο όριο είναι ότι ο καθηγητής-θύμα, κάπου δεν ανταποκρινόταν στα πρότυπα της Οξφόρδης, της Σορβόννης και της Ivy League. Κάτι δικαστήρια για τοκογλυφία και για παιδεραστία «σκίαζαν» το βιογραφικό του. Με μηνυτές επίσης καθηγητές της πρώην ΑΣΟΕΕ.

Κάπου εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Και τα σημαντικά ερωτήματα. Τι είχαν κάνει οι Πρυτανικές Αρχές του Πανεπιστημίου για την περίπτωση; Είχαν ασχοληθεί, είχαν ερευνήσει το θέμα, είχαν πάρει μέτρα; Απ’ ότι φαίνεται business as usual, δηλαδή το μηδέν και το τίποτα.

Και καλά οι συνάδελφοι του καθηγητή κινήθηκαν με βάση των κώδικα της «ομερτά», το εποπτεύον υπουργείο Παιδείας τι έκανε; Απ’ ότι έγινε γνωστό, οι αμαρτίες του εν λόγω καθηγητή είχαν φτάσει στο γραφείο της υπουργού με επιστολή άλλου καθηγητή. Ασχολήθηκε καθόλου η κυρία υπουργός ή την εμπόδισε η αχαλίνωτη πολυπραγμοσύνη της; Οι άλλοι υπουργοί που τον τίμησαν με δύο σημαντικές θέσεις σε δημόσιους φορείς είχαν πάρει χαμπάρι τι ακριβώς συμβαίνει ή απλώς θεώρησαν τα κομματικά διαβατήρια του κυρίου και του απένειμαν τις αντίστοιχες κρατικές διακρίσεις;

Καλό θα ήταν λοιπόν οι αρμόδιοι κάποια στιγμή να προσκομίσουν τις σχετικές απαντήσεις.

Μέχρι τότε, επίσης καλό θα ήταν να ασχοληθούν με τα όσα καταγγέλλει ο επίσης καθηγητής της πρώην ΑΣΟΕΕ κύριος Βάμβουκας, σε άλλη επιστολή που έχει στείλει στο γραφείο της κ. Κεραμέως. Για περιπτώσεις «καθηγητή που έχει καταδικαστεί πρωτόδικα σε φυλάκιση για υπεξαίρεση αλλά εξακολουθεί να διδάσκει ανενόχλητος, καθηγητή που έχει καταδικαστεί σε φυλάκιση για κακουργηματικές απάτες κατ’ εξακολούθηση, καθηγητές που ελέγχονται για κατάχρηση δημόσιου χρήματος δεκάδων ή μάλλον εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, καθηγητή που διώκεται για τοκογλυφία, καθηγητή που διώκεται για απάτες σε βαθμό κακουργήματος και μέλη ΔΕΠ που ελέγχονται για παράβαση καθήκοντος, απάτες και κατάχρηση δημόσιου χρήματος».

Αν όλα αυτά ισχύουν, έστω και κατ’ ελάχιστον, τότε η κατάσταση είναι τραγική. Μήπως αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα; Και η διαρκής ενασχόληση με την «επαναστατική Αριστερά» και την «κόκκινη βία» στα Πανεπιστήμια αποτελεί μια εύκολη λύση για να κρύβουμε κάτω από το χαλί τα μείζονα και τα πιο σημαντικά;

Να καταδικάσουμε λοιπόν έντονα και απερίφραστα τους «κουκουλοφόρους εκδικητές». Αλλά να ρίξουμε και μια ματιά στην πιο σκοτεινή πλευρά, στις ευθύνες των καθηγητών και του ανέμελου και αμέριμνου υπουργείου Παιδείας για τα φαινόμενα εκφυλισμού και παραβατικότητας που επικρατούν στα Πανεπιστήμια.

Και κάτι ακόμη. Τι έχουν να πουν για το θέμα όσοι σπεύδουν να αποθεώνουν την κυρία Κεραμέως για το σπουδαίο «μεταρρυθμιστικό» της έργο, τρία χρόνια στο υπουργείο Παιδείας; Που χάθηκαν; Μάλλον παρακολουθούν το έργο «Η σιωπή των Αμνών» και δεν πήραν χαμπάρι τι συμβαίνει.

ieidiseis.gr

ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ/ EUROKINISSI