Νατάσα Σιντέγεβα: Η καναλάρχης εχθρός του Πούτιν βρίσκεται στην Ελλάδα

Συγκίνηση, ένταση και πολλές αλήθειες για τη Ρωσία του Πούτιν ειπώθηκαν στο κατάμεστο Ολύμπιον το Σάββατο το απόγευμα από τις δυο Ρωσίδες, Βέρα Κριτσέφσκαγια και Νατάσα Σιντέγεβα οι οποίες υπήρξαν δημιουργοί του μοναδικού ανεξάρτητου σταθμού της Ρωσίας, έχουν υποστεί διώξεις και σήμερα κρύβονται σε διαφορετικές περιοχές της Ευρώπης.

Το χρονικό μάλιστα της περιπέτειας της ιδιοκτήτριας του σταθμού DozhdTv (RainTV στα αγγλικά) Νατάσα Σιντέγεβα γυρίστηκε σε ντοκιμαντέρ από τη φίλη της Βέρα Κριτσέφσκαγια με τίτλο “F@ck this job”, παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη με τις δυο φίλες να εξηγούν αναλυτικά και ζωντανά στη σκηνή του Ολύμπιον την περιπέτειά τους: «Ήταν έκπληξη για μένα το ότι η Νατάσα κατάφερε να έρθει εδώ σήμερα καθώς βρίσκεται σε πρωτοσέλιδα εφημερίδων σε ολόκληρο τον κόσμο και σήμερα κάνει την πρώτη της δημόσια εμφάνιση μετά το κλείσιμο του Dozhd TV» δήλωσε η φίλη της Βέρα Κριτσέφσκαγια.

Η στιγμή που η Σιντέγεβα καταχειροκροτείται στο Ολύμπιον μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ

Δεδομένου ότι η ταινία περιγράφει πως ο σταθμός αποκάλυψε συνταρακτικές αλήθειες για τις διώξεις ακόμα και τις δολοφονίες του Πούτιν ενώ ήταν ο μόνος σταθμός που έδινε φωνή στους αντιπολιτευόμενους πολιτικούς όπως ο φυλακισμένος πλέον Ναβάλνι αλλά και στους γκέι, οι δυο Ρωσίδες διακινδύνευαν ακόμα και την παρουσία τους στη Θεσσαλονίκη. Και δεν δίστασαν να μιλήσουν για τον Βλάντιμιρ Πούτιν παρομοιάζοντας τον χαρακτηριστικά με τον Στάλιν όπως είπε χαρακτηριστικά η Βέρα Κριτσέφσκαγια: «Ο Βλάντιμιρ Πούτιν χρησιμοποιεί ρητορική Στάλιν. Στον λόγο του προς τον ρωσικό λαό, πριν τρεις μέρες, ανέφερε πως υπάρχουν προδότες του κράτους στη Ρωσία, που έχουν το βλέμμα στραμμένο προς την Ευρώπη και μοιράζονται ευρωπαϊκές αξίες. Μιλούσε για τους φίλους μας και τις αξίες μας. Οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν το 20% της Ρωσίας. Η Δύση, στην προσπάθεια αυτή, μπορεί να βοηθήσει μόνο ηθικά και πνευματικά: εδώ και τρεις εβδομάδες κλαίμε με την κατάσταση και ίσως κλάψω και τώρα. Δεν βλέπω κάποιο σενάριο σύμφωνα με το οποίο ο πόλεμος θα σταματήσει. Βλέπω τον τρόμο στα μάτια του κόσμου και η αίσθησή μου λέει πως κανείς δεν μπορεί να σταματήσει τον Πούτιν, αλλιώς δεν μπορώ να εξηγήσω τις κατεστραμμένες ουκρανικές πόλεις. Στις πρεμιέρες της ταινίας μας στη Νέα Υόρκη και μετά στην Ευρώπη, μας προσέγγισαν άνθρωποι και μας έλεγαν: “δεν έχουμε δει ποτέ Ρώσους σαν κι εσάς”. Ελπίζω να είναι πλέον εμφανές ότι δεν υποστηρίζουν όλοι οι Ρώσοι τον πόλεμο».

“Οι Ρώσοι δεν θέλουν να πιστέψουν ότι η Ρωσία βομβαρδίζει την Ουκρανία”

Μάλιστα όπως μας μετέφερε χαρακτηριστικά η Κριτσέφσκαγια, η εικόνα που έχουμε εμείς για τον πόλεμο είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που έχουν οι Ρώσοι, οι οποίοι δεν μπορούν να πιστέψουν ότι ο Πούτιν ισοπεδώνει ολόκληρες πόλεις: “Όταν παρουσιάζεται στις ειδήσεις μια εικόνα από το μέτωπο, ενώ στην Ευρώπη μεταδίδεται κανονικά, στη Ρωσία δεν φτάνει ποτέ. Στη Ρωσία δεν φαίνονται οι εικόνες καταστροφής από την Ουκρανία. Τις πρώτες δύο εβδομάδες του πολέμου, δεν έδειχναν τίποτα στην τηλεόραση.

Οι ίδιοι οι Ρώσοι δεν θέλουν να πιστέψουν ότι η Ρωσία βομβαρδίζει την Ουκρανία». Για να συμπληρώσει χαρακτηριστικά πως “Η ανάλυση της κοινωνίας μολύνεται από την προπαγάνδα, ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το πόσα άτομα υποστηρίζουν τον Πούτιν. Δημοσιεύτηκε μια έρευνα σχετική με το πόσοι Ρώσοι υποστηρίζουν τον πόλεμο, και οι υπέρ του πολέμου αγγίζουν το 59%, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ενημερώνεται αποκλειστικά μέσω της τηλεόρασης. Το 22% των Ρώσων φέρεται να ψήφισε κατά της τροποποίησης του συντάγματος, ενώ το 22% των πολιτών της χώρας είναι κάθετα αντίθετοι απέναντι στον πόλεμο. Από το 59% που στηρίζουν τον πόλεμο, το μεγαλύτερο μέρος είναι άνθρωποι άνω των 60 ετών. Αν καθίσουμε να συζητήσουμε μαζί τους, θα διαπιστώσουμε ότι έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου και θα μπορέσουμε να τους πείσουμε για το αντίθετο”.

Για τη Ρωσίδα δημοσιογράφο που συνελήφθη live

Η Νατάσα Σιντέγεβα δεν μπορούσε να μην μιλήσει για την αντίδραση στον πόλεμο εντός της Ρωσίας, μετά το βίντεο της δημοσιογράφου που διαμαρτύρεται σε ζωντανή μετάδοση και την απήχηση που είχε η σύλληψή της σε ολόκληρο τον κόσμο: «Δεν γνωρίζουμε προσωπικά τη δημοσιογράφο ωστόσο γνωρίζουμε πως της επιβλήθηκε πρόστιμο ύψους 30.000 ρουβλιών. Θα υπάρξει, όμως, και συνέχεια, καθώς έχει ψηφιστεί ο νόμος για τα fake news στη Ρωσία: αν κατηγορηθεί με βάση αυτόν τον νόμο, μπορεί να καταδικαστεί με 15 χρόνια φυλάκισης. Ίσως φύγει από τη Ρωσία, ίσως την τιμωρήσουν παραδειγματικά ώστε να μην ξανακάνει κανείς κάτι παρόμοιο.

Πλέον, πολλοί δημοσιογράφοι παραιτούνται από κρατικά κανάλια, γεγονός που δείχνει πως δεν υποστηρίζουν αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία. Ωστόσο, οι άνθρωποι αυτοί ήξεραν εδώ πολλά χρόνια τι έκαναν και το πώς επηρέαζαν τους ανθρώπους στη Ρωσία, που δεν διαθέτουν κριτική σκέψη. Αν δεν υπήρχε η προπαγάνδα, ίσως να μην είχαμε φτάσει σε αυτό το σημείο. Πάρα πολλοί άνθρωποι υποστηρίζουν αυτόν τον πόλεμο, το κάνουν όμως διότι έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου. Ο Πούτιν πιστεύει πραγματικά πως σώζει τη χώρα με τις αποφάσεις του. Το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης το έχουν μάλλον οι δημοσιογράφοι».

“Φοβηθήκαμε αλλά δεν το βάλαμε κάτω”

ΓΙ αυτό και θεωρούν ότι δεν πρέπει οι δημοσιογράφοι να φοβούνται γιατί αν παλέψουν όλοι μαζί, αν υψώσουν τις φωνές, θα τα καταφέρουν. Όσο για τις απειλές που δεχθήκανε τα χρόνια της λειτουργίας του καναλιού η Νατάσα Σιντέγεβα είπε ότι φοβήθηκε πολλές φορές αλλά ότι οι απειλές ήταν έμμεσες καθώς ο πόλεμος ήταν ψυχολογικός: “Υπήρξε μια περίοδος όπου φοβόμουν και εισέπραττα απειλές εμμέσως, όπως φάνηκε και στην ταινία. Ωστόσο, πολλοί δημοσιογράφοι έλαβαν απειλές και είδαν τα προσωπικά τους στοιχεία να δημοσιεύονται, ενώ πολλές φορές λάβαμε απειλητικά μηνύματα στα γραφεία αλλά οι απειλές ήταν έμμεσες».

Αναφορικά με το κοινό του Dozhd TV, η Νατάσα Σιντέγεβα σχολίασε: «Δεν μου αρέσουν κριτήρια όπως το φύλο, η ηλικία και η παιδεία. Θέλαμε να προσελκύσουμε κοινό που μοιράζεται τις αξίες μας. Θέλαμε ανθρώπους σαν κι εμάς: ανοιχτούς, ειλικρινείς, υπέρμαχους της δικαιοσύνης. Για πολύ καιρό είχαμε άτομα μεγάλης ηλικίας στο κοινό μας, από τους αντιφρονούντες της Σοβιετικής Ένωσης. Υπήρχαν επίσης πολλοί νέοι και φοιτητές, που έβλεπαν ελπίδα στο κανάλι μας. Όταν ανοίξαμε το κανάλι στο YouTube, προσελκύσαμε διαφορετικό κοινό». «Μέχρι πρόσφατα δεν είχαν καταφέρει να μας κλείσουν” είπε χαρακτηριστικά περήφανη για τη δουλειά που είχαν κάνει στο κανάλι. “Είχαμε, φυσικά, πολλές διακοπές στη λειτουργία μας. Παρόλα αυτά, βρίσκαμε πάντα τρόπο να συνεχίσουμε.

Το 2014, άρχισε ο αποκλεισμός μας από όλες τις πλατφόρμες. Μας έκοψαν τα πόδια, τα χέρια και, στο τέλος, το κεφάλι. Βρίσκαμε τρόπους να μεταδίδουμε τις ειδήσεις, αλλάζαμε μοντέλα μετάδοσης. Αναφορικά με τους τρόπους χρηματοδότησης, τα πρώτα χρόνια στηριζόμασταν σε προσωπικές αποταμιεύσεις, κυρίως χρήματα του πρώην συζύγου μου. Πουλήσαμε μέχρι και το σπίτι μας. Από το 2014 πιστέψαμε ότι θα αρχίσουμε να έχουμε κέρδος. Μετά τον προσάρτηση της Κριμαίας, όμως, η ρωσική κυβέρνηση έθεσε ως στόχο να μας κλείσει. Μας έδιωξαν από τα γραφεία μας.

Ωστόσο, δεν υποχωρήσαμε. Βρήκαμε τον τρόπο, αλλάξαμε χώρο. Ζήσαμε δύσκολα χρόνια: μειώσαμε τον αριθμό των δημοσιογράφων, ενώ βρισκόμασταν σε συνεχές χρέος, οι συνδρομές στο κανάλι δεν ήταν αρκετές. Βρήκαμε μια λύση με χρήματα που παίρναμε από συνδρομητές και το κανάλι μας στο YouTube. Με τον τρόπο αυτό, τα τελευταία χρόνια κατορθώσαμε να βγάλουμε κέρδος και να επεκταθούμε. Το κανάλι μας απολάμβανε πάντα την ελευθερία του λόγου: ποτέ δεν βάλαμε όρια στους δημοσιογράφους. Απαιτούσαμε μόνο να τηρούν τη νομοθεσία της Ρωσίας.

Στο γραφείο έχουμε ένα τεράστιο βιβλίο, στο οποίο αναφέρονται οι νόμοι που πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη ώστε να προστατέψουμε τους δημοσιογράφους. Πολλοί δημοσιογράφοι υπήρξαν πολύ τολμηροί και έλεγαν πράγματα, τα οποία δεν ακουγόντουσαν σε κανένα άλλο κανάλι».

Σχετικά με το θέμα των ιδιωτικών καναλιών στη Ρωσία, αλλά και τη διακοπή μετάδοσης των μεγάλων αμερικανικών και ευρωπαϊκών τηλεοπτικών δικτύων, η Βέρα Κριτσέφσκαγια σχολίασε: «Στη Ρωσία υπάρχουν αρκετά ιδιωτικά κανάλια, αλλά ανήκουν σε εταιρείες όπως η Gazprom, άρα στην ουσία δεν είναι ιδιωτικά. Κανάλια που ασχολούνται με πολιτικά θέματα στη Ρωσία δεν υπάρχουν από το 2006: το Dozhd TV ήταν το μοναδικό κανάλι σε αυτόν τον κλάδο. Δεν είχαμε ανταγωνισμό, ο τομέας αυτός δεν αφορούσε κανένα άλλο κανάλι. Σχετικά με τα μεγάλα επικοινωνιακά δίκτυα του εξωτερικού, την πρώτη εβδομάδα του πολέμου μπλόκαραν το BBC και τo Deutsche Welle, ενώ το CNN έχει διακοπεί εδώ και αρκετά χρόνια».

Βέβαια, παρόλη την έχθρα της για τον Πούτιν και την απερίφραστη καταδίκη που εκφράζει στον πόλεμο, η ίδια έχει επιφυλάξεις σχετικά με τις κυρώσεις κατά των Ρώσων: «Θα εκφράσω τη δική μου προσωπική άποψη, καθώς δεν είμαι εδώ ως πολιτικός αλλά ως άνθρωπος: οι κυρώσεις αυτές δεν έχουν κανένα νόημα, καθώς θέτουν τη Ρωσία σε οικονομικό αποκλεισμό για τον οποίο ευθύνεται η Δύση. Ο αποκλεισμός αυτός δεν επηρεάζει τον Πούτιν, ούτε τους ανθρώπους που τον πλαισιώνουν: επηρεάζουν μονάχα τους απλούς ανθρώπους, οι οποίοι είναι θύματα προπαγάνδας για πάρα πολλά χρόνια κι έχουν παγιωμένη νοοτροπία, την οποία δεν μπορούμε να αλλάξουμε.

Ο απλός κόσμος δεν μπορεί να διαδηλώσει στον δρόμο. Έπειτα από πολλές συνεντεύξεις που έχουμε δώσει σε Δυτικά μέσα, αντιλαμβανόμαστε πως στη Δύση δεν υπάρχει καθαρή εικόνα σχετικά με το πώς ο Πούτιν λαμβάνει τις αποφάσεις του. Οι μεγιστάνες της Ρωσίας δεν πρόκειται να πιέσουν τον Πούτιν: ζει αποκλεισμένος, κανείς δεν γνωρίζει ποιοι είναι κοντά του. Στο ζήτημα αυτό υπάρχει και φιλοσοφική διάσταση: όλοι μας φέρουμε ευθύνη, από τη σκοπιά της συλλογικής ευθύνης. Ίσως η κατανόηση της συλλογικής μας ευθύνης να έρθει ύστερα από πολλά χρόνια» είπε χαρακτηριστικά.

Την προβολή της ταινίας που προηγήθηκε της συζήτησης προλόγισε η Ελίζ Ζαλαντό, Γενική Διευθύντρια του Φεστιβάλ, η οποία καλωσόρισε τη Βέρα Κριτσέφσκαγια και τη Νατάσα Σιντέγεβα: «Είμαστε πολύ περήφανοι που μπορούμε να υποδεχτούμε αυτήν την προβολή στο Φεστιβάλ. Μιλά για θέματα που συνεχώς προκύπτουν, όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Πάνω από 20 χρόνια πριν, έκανα την παραγωγή μιας ταινίας ενός ουκρανού σκηνοθέτη και υπήρξα μάρτυρας μιας επίθεσης σε έναν ανεξάρτητο τηλεοπτικό σταθμό με τον οποίον συνεργαζόμουν. Ο ιδιοκτήτης του αναγκάστηκε να μεταναστεύσει.

Τότε, ο πόλεμος μαινόταν στην Τσετσενία. Σήμερα, χτύπησε την Ουκρανία. Οι επιθέσεις σε ανεξάρτητους δημοσιογράφους δεν έχουν σταματήσει ποτέ. Γι’ αυτό είναι τόσο σημαντικό για εμάς να δείξουμε αυτήν την ταινία, γιατί αποτελεί μάθημα γενναιότητας και μάθημα ελευθερίας». Πραγματικά μια σπουδαία, ιστορική στιγμή για το 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ.