Οι τελευταίες ημέρες του Μητσοτάκη

Την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενος ο Κυρ. Μητσοτάκης εγκατέλειψε και επίσημα αυτές τις ημέρες τη στρατηγική της αυτοδυναμίας, αντικαθιστώντας την πλέον από την ανάγκη της πολιτικής σταθερότητας. Αυτή η στροφή οφείλεται καταρχάς στις δημοσκοπήσεις που αποτυπώνουν μια διαρκή και ανησυχητική πλέον πτώση για τη Ν.Δ., αλλά αντανακλά παράλληλα και μια πολύ βαθύτερη αγωνία του πρωθυπουργού για το προσωπικό πολιτικό του μέλλον…

Από τον
Ανδρέα Καψαμπέλη

Μια σειρά από κινήσεις του τελευταίου διαστήματος μαρτυρούν, άλλωστε, ότι η κυβερνητική ηγεσία έχει χάσει την αυτοπεποίθησή της και, υπό το άγχος της μεγάλης φθοράς, αντιγράφει κάθε μοντέλο -όπως και κάθε κακέκτυπο- προεκλογικής συμπεριφοράς.

Παροχές και υποσχέσεις

Πρώτα η πανδημία και τώρα ο πόλεμος χρησιμοποιούνται ως λόγοι για εξαγγελίες, παροχές και υποσχέσεις που, ακόμη κι αν έχουν τη μορφή φιλοδωρήματος, αποτελούν το «τυράκι» προς το αποκαμωμένο εκλογικό σώμα. Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης άφησε ανοικτό και το  ενδεχόμενο μείωσης του ΦΠΑ στα τρόφιμα (ενώ προηγουμένως το απέκλειε κατηγορηματικά
το οικονομικό επιτελείο για «δημοσιονομικούς λόγους» που ξαφνικά… εξέλιπαν), ενώ έφθασε στο σημείο να εγκαινιάσει στα μέσα της εβδομάδας μακέτες για το τμήμα του αυτοκινητοδρόμου Πάτρας – Πύργου που δεν έχει αρχίσει ακόμη!

Η δημοσκόπηση της MRB που έδειξε (επισήμως) τη Ν.Δ. να έχει πέσει στο 28,6% έφερε το Μέγαρο Μαξίμου στα όρια του πανικού, διότι έδωσε δημόσια διάσταση στο πρόβλημα που οι ίδιοι γνωρίζουν εδώ και καιρό. Οπως έχει αποκαλύψει η «κυριακάτικη δημοκρατία», οι εσωτερικές μετρήσεις έχουν καταγράψει, πριν ακόμη ξεσπάσει το ουκρανικό, μια σταθερή υποχώρηση του κυβερνώντος κόμματος κάτω από το (πολλαπλό) φράγμα του 30% και, όπως τώρα φαίνεται, η τάση αυτή επιδεινώνεται, δυσκολεύοντας και τις εταιρίες μετρήσεων στον υπέρμετρο εξωραϊσμό.

Λείπουν 10 μονάδες

Για να φανεί το χάσμα που δημιουργείται, αρκεί να σημειωθεί ότι για να αποσπάσει αυτοδυναμία το πρώτο κόμμα, με βάση τον εκλογικό νόμο που ψηφίστηκε από τη Ν.Δ. για τις μεθεπόμενες εκλογές, χρειάζεται ποσοστό άνω του 38%. Υστερα και από την εγκατάλειψη της (γελοίας άλλωστε) απόπειρας νέας αλλαγής για μεγαλύτερο μπόνους στον νικητή, σήμανε, λοιπόν, για τον κ. Μητσοτάκη και τους επιτελείς του η ώρα της απότομης προσγείωσης στη δυσάρεστη πραγματικότητα.

Είναι μάλιστα ενδεικτικό ότι ο πρωθυπουργός μαζί με την αυτοδυναμία σταμάτησε να μιλά και για τις επαναληπτικές εκλογές, που, υπό τα νέα δεδομένα, μπορεί να αποδειχθούν ένα ακόμη μεγαλύτερο φιάσκο.

Ούτε το όριο του 30%

Πιο εφιαλτικό και πιο κοντινό πλέον στην πραγματικότητα αρχίζει να γίνεται για τον κ. Μητσοτάκη το ενδεχόμενο να μην καταφέρει να πιάσει στις πρώτες κάλπες της απλής αναλογικής το όριο του 30%. Αυτό δεν είναι απλώς ένα ψυχολογικό φράγμα, αλλά και σκληρά πολιτικό. Εάν με τις τάσεις που τώρα αναπτύσσονται η Ν.Δ. υποχωρήσει τελικά κάτω από αυτό, στην επόμενη Βουλή θα βρεθεί με λιγότερους από 100 βουλευτές.

Κι εκτός από πύρρειος αυτή η πρωτιά ίσως αποδειχθεί και άχρηστη, αφού τότε (ανάλογα και με τις νέες ισορροπίες) θα μπορεί να σχηματιστεί, όπως σημειώνουν αρκετοί, μια βραχύβια κυβέρνηση ειδικού σκοπού για να καταργήσει αμέσως, με 200 ψήφους, την ενισχυμένη αναλογική που έχει ψηφίσει η Ν.Δ. Κάτι τέτοιο είναι φανερό ότι θα φέρει τεκτονικές αλλαγές και θα οδηγήσει το πολιτικό σκηνικό της χώρας σε ένα εντελώς νέο αστερισμό κυβερνητικών συνεργασιών.

Τα σενάρια που απειλούν να θέσουν προσωπικά τον κ. Μητσοτάκη εκτός πρωταγωνιστικού ρόλου (και τα οποία βρίσκονται επί τάπητος πλέον και στο Μαξίμου) δεν σταματούν εδώ. Στον ορίζοντα υπάρχει πάντα και η προοπτική σχηματισμού μίνι οικουμενικής κυβέρνησης, στα πρότυπα του 2011-12, εν όψει αφενός των εθνικών μετώπων και αφετέρου του άγριου δημοσιονομικού μαζέματος που σχεδιάζεται για την επόμενη ημέρα.

Ηδη οι μνηστήρες της πρωθυπουργίας για μια τέτοια περίπτωση είναι αρκετοί, είτε πρόκειται για τεχνοκράτες και τραπεζίτες, όπως ήταν ο Λ. Παπαδήμος, είτε για πολιτικά πρόσωπα. Σε όλα αυτά τα ενδεχόμενα η απώλεια της πρωθυπουργίας (ανάλογα και με το εύρος της εκλογικής πτώσης) απειλεί να συμπαρασύρει τον κ. Μητσοτάκη και από την προεδρία του κόμματος, στο εσωτερικό του οποίου είναι κοινό μυστικό ότι έχει φουντώσει πάλι η κινητικότητα.

Εκτός εξουσίας με τη Ν.Δ. πρώτο κόμμα…

Η μετακίνηση από την αυτοδυναμία στη σταθερότητα χαράχθηκε ως plan b, αλλά, επί της ουσίας, αποτελεί την αρχή μιας άτακτης υποχώρησης. Για τον κ. Μητσοτάκη ο εφιάλτης δεν είναι πλέον η απώλεια της αυτοδυναμίας μετά τις πρώτες ή και τις δεύτερες κάλπες, αλλά ο κίνδυνος να βρεθεί ολοκληρωτικά εκτός πρωθυπουργίας και εξουσίας, ακόμη κι αν η Ν.Δ. παραμείνει (με βάση τα σημερινά δεδομένα) πρώτο κόμμα.

Η διεξαγωγή των αμέσως επόμενων εκλογών υποχρεωτικά με την απλή αναλογική αλλάζει για πρώτη φορά ύστερα από πολλές δεκαετίες τον τρόπο με τον οποίο θα μοιραστεί τουλάχιστον σε πρώτη φάση η τράπουλα. Αν, για παράδειγμα, η Ν.Δ. προηγηθεί μεν αλλά με βραχεία κεφαλή, ενώ βγουν ενισχυμένα από την κάλπη και τα κόμματα της ελάσσονος
αντιπολίτευσης (αν δεν προστεθούν μάλιστα στα υπάρχοντα και άλλα), υπάρχει τότε το ισχυρό ενδεχόμενο να μπορεί να σχηματιστεί κυβέρνηση συνεργασίας χωρίς το πρώτο κόμμα.

Είναι ένα σενάριο που προσπαθούν ήδη να κάψουν τα κυβερνητικά στελέχη, υποστηρίζοντας ότι «κυβέρνηση χωρίς τον νικητή των εκλογών θα είναι πραξικόπημα». Oταν αυτό έγινε πάντως στην Πορτογαλία, κανείς δεν ισχυρίστηκε κάτι τέτοιο, η δε κυβέρνηση έμεινε στην εξουσία για αρκετά χρόνια με αυτό το σχήμα.

Ο Σκανδαλίδης άνοιξε την πόρτα για συνεργασία με ΚΙΝ.ΑΛ.

Για να χρυσώσει το χάπι της αλλαγής στη στρατηγική του, ο κ. Μητσοτάκης τη συνδέει με την πίεση που ασκεί στο ΚΙΝ.ΑΛ. να ανοίξει τα χαρτιά του για το θέμα των συνεργασιών. Η
πραγματικότητα είναι ότι ο Ν. Ανδρουλάκης με την απάντησή του, ότι δεν δίνει σωσίβιο σε μια κυβέρνηση που καταρρέει, δεν απαντά στο ερώτημα τι θα κάνει την επομένη των εκλογών.

Με αυτή τη μέγγενη, η Ν.Δ. επιδιώκει να αποκόψει ένα τμήμα «κεντρώων» ψηφοφόρων του ΚΙΝ.ΑΛ., οι οποίοι μπροστά στον κίνδυνο να δουν την ηγεσία του να συμπράττει αυτή τη
φορά με τον ΣΥΡΙΖΑ. στο πλαίσιο της «προοδευτικής διακυβέρνησης», είναι έτοιμοι να υποκύψουν στο εκβιαστικό δίλημμα του κ. Μητσοτάκη περί πολιτικής σταθερότητας.
Γι’ αυτό και ο (εμπειρότερος) Κ. Σκανδαλίδης (προκειμένου να μην ανοίξει τρύπα διαρροών προς αυτή την κατεύθυνση) ήρθε να διορθώσει τον αρχηγό του, δηλώνοντας ότι «οι
μετεκλογικές συνεργασίες επιβάλλονται από τη λαϊκή ετυμηγορία», αφήνοντας όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά.

Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι ακόμη κι αν μετά τις κάλπες Ν.Δ. και ΚΙΝ.ΑΛ. καθίσουν στο τραπέζι των συζητήσεων, ο κ. Ανδρουλάκης έχει ήδη αποφασίσει ως πρώτο όρο να θέσει την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τρίτο πρόσωπο. Αυτός, κατά τις πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας», είναι κι ένας από τους λόγους που, σημειολογικά, έχει αποφύγει μέχρι σήμερα να συναντηθεί με τον κ. Μητσοτάκη, παρά την πρόσκληση που του είχε απευθύνει στη Βουλή αμέσως μετά την εκλογή του στο τέλος της προηγούμενης χρονιάς…

newsbreak.gr