Τι γίνεται όταν μία γιατρός κάνει χρήση του δικαιώματός της να πάρει άδεια εγκυμοσύνης ενώ είναι η μοναδική στην ειδικότητά της στο δημόσιο νοσοκομείο που εργάζεται; Αν υποψιάζεστε ότι η θέση παραμένει κενή, δυστυχώς έχετε πολύ δίκιο.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί αυτό που συμβαίνει το τελευταίο μεγάλο διάστημα στο Κέντρο Ψυχικής Υγείας Παιδιού και Εφήβου στο νοσοκομείο της Μυτιλήνης. Η μοναδική παιδοψυχίατρος του νοσοκομείου βγήκε σε άδεια εγκυμοσύνης και η θέση της παραμένει κενή (εδώ και περισσότερο από ένα μήνα) κάτι που σημαίνει ότι ο προγραμματισμός, οικονομικός και χρονικός, χιλιάδων οικογένειων του νησιού τινάζεται στον αέρα.

Γιατί θα αναρωτηθεί κάποιος. Διότι, απουσία παιδοψυχιάτρου από το δημόσιο νοσοκομείο του νησιού, δεν υπάρχει ο γιατρός εκείνος που θα υπογράψει παραπομπές παιδιών σε θεραπεία, άρα και την κάλυψη των σχετικών εξόδων (μέρος ή συνόλου) από τα ασφαλιστικά ταμεία.

Σ’ αυτή τη συνθήκη, όπως ορθά επισημαίνει η τοπική εφημερίδα Τα Νέα της Λέσβου που ανέδειξε το θέμα, απομένουν δύο λύσεις για τους γονείς. Είτε καλύπτουν οι ίδιοι το κόστος των συνεδριών (για λογοθεραπεία, εργασιοθεραπεία και άλλων ειδών θεραπείες) είτε σταματούν τη θεραπεία του παιδιού τους με ότι αυτό συνεπάγεται για την ομαλή ανάπτυξή τους.

Είναι, δε, αναγκαίο να ειπωθεί ότι στο νησί δεν υπάρχει ούτε ιδιώτης παιδοψυχίατρος ο οποίος δυνητικά θα μπορούσε να βοηθήσει μέχρι νεωτέρας. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι παραπομπές γίνονται από γιατρούς που βρίσκονται είτε στην Αθήνα είτε σε άλλα νησιά του Αιγαίου, μόνο που για τη διαδικασία απαιτείται φυσική παρουσία. Με τα ναύλα στα ύψη, καταλαβαίνει κανείς ότι για μία μέση οικογένεια το συνολικό κόστος (θεραπείας και μετάβασης) γίνεται δυσβάσταχτο.

Εντοπίζοντας το κενό, γονείς ζήτησαν από τη διοίκηση του νοσοκομείου Μυτιλήνης το αυτονόητο, την έναρξη δηλαδή των διαδικασιών για την πρόσληψη παιδοψυχιάτρου. Εδώ όμως αρχίζουν τα πολύ μεγάλα προβλήματα. Ποιος παιδοψυχίατρος θα θελήσει να προσληφθεί στη Μυτιλήνη, με σύμβαση ορισμένου χρόνου το πιθανότερο, ξέροντας αφενός ότι τα ταξίδια έχουν πλέον ακριβύνει πολύ και ότι τα ενοίκια στο νησί, ιδιαίτερα το καλοκαίρι, εκτοξεύονται;

Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα αν λάβει κανείς υπόψιν του ότι στον ιδιωτικό τομέα δυσεύρετες ειδικότητες όπως αυτές των παιδοψυχιάτρων βρίσκουν ευκαιρίες εργασίας με ανταγωνιστικές αποδοχές και προοπτικές εξέλιξης. Τουτέστιν, η πολιτεία προφανώς θα πρέπει να δώσει επιπλέον κίνητρα σε νέους παιδοψυχιάτρους για να τους δελεάσει να καλύψουν θέσεις όπως αυτή της Μυτιλήνης.

Οι γονείς, που έχουν γνώση των δυσκολιών, έχουν προτείνει εναλλακτικά είτε την επίσκεψη περιοδικά παιδοψυχιάτρου από άλλο νοσοκομείο του ΕΣΥ (της Χίου για παράδειγμα) είτε την εξυπηρέτηση ως προς τα παραπεμπτικά με τηλεδιάσκεψη και εξ αποστάσεως μέχρι η θέση να καλυφθεί.

Προς αυτήν την κατεύθυνση κινούνται και οι προσπάθειες του προέδρου του ΔΣ του νοσοκομείου Γιώργου Καμπούρη. Θέση, όπως ο ίδιος αναφέρει, δεν μπορεί να προκηρυχθεί αφού κανείς επικουρικός γιατρός δεν έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον (σσ τους λόγους τους εξηγήσαμε παραπάνω) και το κενό αναμένεται να καλυφθεί με περιοδικές επισκέψεις γιατρού άλλου νοσοκομείου και τηλεδιασκέψεις. Ηδη έχει κατατεθεί και το σχετικό αίτημα στην 2η Υγειονομική Περιφέρεια.

Την ανάγκη του παιδοψυχιάτρου την έχουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, περίπου 3000 παιδιά της Λέσβου σύμφωνα με όσα αναφέρει το ρεπορτάζ στα “Νέα της Λέσβου”. Είναι κρίμα να μην βρεθεί άμεσα μία λύση, έστω προσωρινού χαρακτήρα μέχρι η θέση να καλυφθεί εκ νέου.

Νίκος Γιαννόπουλος

news247.gr

VOSTANIO.GOV.GR