Ο εχθρός του λαού

Το πολυαναμενόμενο μήνυμα του Κυριάκου Μητσοτάκη για το σκάνδαλο των υποκλοπών, όχι μόνο δεν έδωσε απάντηση στο πολύ βασικό ερώτημα της παρακολούθησης Ανδρουλάκη, αλλά μπέρδεψε ακόμα περισσότερο τους πολίτες.

Δεν μάθαμε λοιπόν το γιατί η ΕΥΠ παρακολούθησε τον ευρωβουλευτή και αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ζητάει να μάθει τον λόγο. Προφανώς κάποιους εξυπηρετεί μια αποκλειστική γνώση, που τροφοδοτεί το διαδίκτυο με φήμες. Από τη διαφάνεια, προτιμούν τον εκβιασμό.

Δεν μάθαμε ποιους άλλους πολιτικούς και δημοσιογράφους παρακολουθεί η ΕΥΠ.

Δεν μάθαμε τίποτα για το Predator και την παρακολούθηση του Θανάση Κουκάκη.

Μάθαμε ότι η παρακολούθηση ενός πολιτικού σε περίοδο δημοκρατίας μπορεί να είναι νόμιμη, αν το υπογράψει η αρμόδια εισαγγελέας. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που δεν τον λες και εχθρό της κυβέρνησης, κονιορτοποίησε αυτό τον ισχυρισμό του πρωθυπουργού.

Μάθαμε ότι μια κατά τον πρωθυπουργό νομότυπη διαδικασία, μπορεί να ανακληθεί αν ο ίδιος το επιθυμεί. “Αυτό που έγινε μπορεί να ήταν σύμφωνο με το γράμμα του νόμου, ήταν όμως λάθος. Δεν το γνώριζα και, προφανώς, δεν θα το επέτρεπα ποτέ”, είπε ο κ. Μητσοτάκης. Από πότε μια νομότυπη διαδικασία, εξαρτάται από τα κέφια του πρωθυπουργού;

Μάθαμε ότι η λειτουργία της ΕΥΠ θα βελτιωθεί και θα αλλάξει το πλαίσιο νομίμων επισυνδέσεων για πολιτικά πρόσωπα. Δηλαδή πολιτικά πρόσωπα που θα θεωρούνται επικίνδυνα για την “εθνική ασφάλεια” θα γίνονται και πάλι στόχος, απλά θα έχει αλλάξει το πλαίσιο.

Μάθαμε ότι την αντικειμενική πολιτική ευθύνη μπορεί να την έχει ο γραμματέας του πρωθυπουργού, αλλά όχι ο πρωθυπουργός που τον διορίζει.

Γυρίσαμε σε άλλες εποχές, μαθαίνοντας από τα πιο επίσημα χείλη ότι υπάρχουν “εχθροί της πατρίδας που καραδοκούν” και “σκοτεινές δυνάμεις που απεργάζονται σχέδια αποσταθεροποίησης της χώρας”. Μήπως υπάρχει και κομμουνιστικός κίνδυνος από τον οποίο πρέπει κάποιος να μας σώσει;

Από τη στιγμή της παραίτησης του Γ. Δημητριάδη και του Π. Κοντολέοντα, όταν και αναγκάστηκε η κυβέρνηση να δίνει εξηγήσεις για τις υποκλοπές, ο πρωθυπουργός και το επικοινωνιακό του επιτελείο προσβάλλουν τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού.

Έχοντας μια αυτοπεποίθηση που πηγάζει από τον έλεγχο των ΜΜΕ, την κόπωση των πολιτών και τη χρονική συγκυρία, θεωρούν ότι μπορούν να κοροϊδεύουν τους πολίτες με ξεδιάντροπα ψέματα και υπεκφυγές, ότι μπορούν να επικαλούνται σκοτεινές δυνάμεις, να εκβιάζουν πολιτικούς, να λένε άλλα το πρωί και άλλα το βράδυ και να μην έχουν κανένα κόστος.

Θεωρούν δεδομένο ότι οι πολίτες δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για τα δικαιώματά τους και πως το μόνο που τους νοιάζει είναι να ψευτοζούν από μέρα σε μέρα με χαρτζιλίκια και διάφορα Pass.

Γι’αυτό και δεν υπάρχει καμία συνοχή στο αφήγημα, γι’αυτό και το ένα ψέμα στην υπόθεση των υποκλοπών διαδέχεται το άλλο, γι’αυτό και δεν θα δοθούν τελικά απαντήσεις, από τους υπεύθυνους αυτού του εγκλήματος κατά της Δημοκρατίας.

Όταν κάποιος αντιμετωπίζει τον λαό τόσο απαξιωτικά, δεν μπορεί παρά να είναι εχθρός του.

ΥΓ Πολλοί αναφέρονται στην ΚΟ της Νέας Δημοκρατίας που δήθεν “βράζει” για όσα γίνονται. Επειδή στη Μεταπολίτευση δεν έχει υπάρξει πιο υποταγμένη Κοινοβουλευτική Ομάδα, όσοι ονειρεύονται ότι ο πρωθυπουργός θα έχει αντιδράσεις στο εσωτερικό του ας μην είναι αιθεροβάμονες. Όσο και να “βράσουν”, πάλι χλιαροί θα είναι.