Ρωσία: Οι λόγοι που οδηγούν σε ήττα στην Ουκρανία – Η μεγάλη στρατιωτική μηχανή που “νοσεί”

Ισχυρά πλήγματα στο πεδίο της μάχης και στο γόητρό της έχει δεχτεί τις τελευταίες μέρες η Ρωσία στην Ουκρανία. Παρά την δεδομένη υπεροχή τους στη δύναμη πυρός, τα ρωσικά στρατεύματα αδυνατούν να επιβεβαιώσουν την ανωτερότητά τους και έχουν έρθει αντιμέτωπα με την ήττα στα ουκρανικά εδάφη. Αυτή πάντως δεν πρόκειται να έρθει σύντομα, το αντίθετο μάλιστα, και οι μάχες θα είναι σκληρές μέχρι τέλους.

Για να καταλάβουμε γιατί, είναι απαραίτητο να εξετάσουμε την ισχύ του ρωσικού στρατού πέρα ​​από τον εξοπλισμό και το προσωπικό του, και ο ανώτερος ερευνητής του Royal United Services Institute, Jack Watling με ανάλυσή του στον Observer, μας βοηθάει σε αυτό.

“Οι ΗΠΑ αξιολογούν τη στρατιωτική ικανότητα μέσω της συντομογραφίας DOTMLPF. Αντιπροσωπεύει: δόγμα, οργάνωση, κατάρτιση, υλικό, ηγεσία και εκπαίδευση, προσωπικό και εγκαταστάσεις. Η εξέταση του ρωσικού στρατού σε αυτές τις κατηγορίες αποκαλύπτει γιατί υπολειτουργεί και αγωνίζεται να αναγεννηθεί.

Αρχικά, τα ρωσικά πλεονεκτήματα: το ρωσικό δόγμα – η θεωρία του πώς πρέπει να πολεμήσει ο στρατός – είναι σαφές, ακριβές, καλά τεκμηριωμένο. Το ρωσικό δόγμα είναι συχνά πολύ μπροστά από τη δυτική στρατιωτική θεωρία. Αυτό δημιουργεί μια μεθοδολογική πρόκληση για τις εκτιμήσεις πληροφοριών των ρωσικών επιχειρήσεων, γιατί εάν εκτελεστούν όπως περιγράφεται σε ανώτερες στρατιωτικές εντολές, τότε το συμπέρασμα είναι συνήθως ότι θα πετύχουν. Η πράξη, ωστόσο, σπάνια ταιριάζει με τη θεωρία” αναφέρει ο Watling.

Και συνεχίζει: “Το ρωσικό υλικό είναι γενικά εξαιρετικά καλά σχεδιασμένο και επαρκώς κατασκευασμένο. Για να πάρουμε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα, το Orlan-10, το οποίο είναι το κύριο μη επανδρωμένο αεροσκάφος που χρησιμοποιείται από τις ρωσικές δυνάμεις, είναι φθηνό και απλό στη λειτουργία. Δεν είναι εξελιγμένο, αλλά επειδή πετάει πολύ ψηλά για να στοχοποιηθεί από αντιαεροπορικές άμυνες μικρής εμβέλειας και είναι πολύ φθηνό για να δικαιολογήσει τη χρήση αεράμυνας μεγάλης εμβέλειας, είναι σχεδιασμένο να είναι εντελώς αδέξιο να καταστρέψει, ενώ παρέχει στους χειριστές του επαρκή άποψη του πεδίου της μάχης για τον εντοπισμό στόχων.

Η αδυναμία του ρωσικού υλικού τείνει να είναι ότι είναι άκαμπτο – σχεδιασμένο για να εκτελεί καλά μια συγκεκριμένη εργασία – και ότι πολλαπλές γενιές συστημάτων που χρησιμοποιούνται ταυτόχρονα καθιστούν δύσκολη τη συντήρηση. Αυτό το πρόβλημα έχει επιδεινωθεί μαζικά στην Ουκρανία καθώς οι Ρώσοι βγάζουν όλο και περισσότερες γενιές εξοπλισμού από τις αποθήκες για να αντικαταστήσουν τις απώλειες.

Ο ρωσικός στρατός επωφελείται επίσης από τις εγκαταστάσεις του. Οι Ρώσοι έχουν ένα αποτελεσματικό σιδηροδρομικό δίκτυο βελτιστοποιημένο για την κίνηση του εξοπλισμού μάχης. Έχουν επίσης πολλά εργοστάσια για την παραγωγή πυρομαχικών, με τις εταιρείες να είναι άμεσα υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης και πρόσβαση στις περισσότερες απαραίτητες πρώτες ύλες. Σε όποιους τομείς η Δύση επιδίωξε την αποτελεσματικότητα σε βάρος της ανθεκτικότητας, οι Ρώσοι εξακολουθούν να έχουν πλεονάζουσα ικανότητα στις γραμμές παραγωγής τους. Αυτό ισχύει πολύ λιγότερο για τα όπλα ακριβείας, δεδομένου ότι η Ρωσία δεν διαθέτει προηγμένη βιομηχανία μικροηλεκτρονικών και πρέπει επομένως να εισάγει σημαντικά εξαρτήματα.

Αυτή η αντοχή, ωστόσο, δεν αντισταθμίζει τις σημαντικές ελλείψεις του ρωσικού στρατού. Αρχικά, οργάνωση: Ο στρατός της Ρωσίας σχεδιάστηκε για να κάνει σύντομους πολέμους υψηλής έντασης. Χωρίς πλήρη εθνική κινητοποίηση, είναι πολύ μικρός σε μέγεθος, οι μονάδες του δεν διαθέτουν την υλικοτεχνική ικανότητα και ο εξοπλισμός του είναι ακατάλληλος για έναν παρατεταμένο πόλεμο. Όταν ο ρωσικός στρατός εξέδωσε εντολές στα στρατεύματά του το φθινόπωρο του 2021, εκτίμησε ότι ήταν ανάγκη να αναπτυχθούν για εννέα μήνες. Τώρα φτάνουν σε αυτό το όριο. Οι Ουκρανοί, αντίθετα, οργανώνουν τον στρατό τους από το 2014 ακριβώς για αυτό το είδος πολέμου.

Μία από τις μεγαλύτερες ελλείψεις στον ρωσικό στρατό είναι η ηγεσία και η εκπαίδευση. Η κουλτούρα ηγεσίας είναι δικτατορική και επιβάλλεται με τον φόβο. Η διαφθορά ενθαρρύνεται από το Κρεμλίνο, έτσι ώστε οι πολιτικές αρχές να έχουν την απειλή νομικής δράσης εναντίον στρατιωτικών διοικητών. Η διαφθορά, ωστόσο, προκαλεί όλεθρο στην ρωσική διοικητική μέριμνα. Ο φόβος της τιμωρίας έχει δημιουργήσει έναν στρατό στον οποίο οι στρατιώτες θα εκτελούν επισταμένως τις εντολές ακόμη και όταν δεν έχουν πλέον νόημα. Για παράδειγμα, οι ρωσικές μονάδες πυροβολικού διώκουν συστηματικά τους στόχους με τη σειρά που λαμβάνουν αποστολές πυρός, χωρίς να δίνεται προτεραιότητα στα συμφραζόμενα. Ακόμη και όταν οι νέες πληροφορίες υποδεικνύουν ότι ένας στόχος έχει μετακινηθεί, οι ρωσικές μονάδες συχνά εμπλέκονται στην προηγούμενη τοποθεσία και μετά στη νέα, δίνοντας στον στόχο χρόνο να κινηθεί για άλλη μια φορά.

Η κακή ηγεσία σημαίνει επίσης ότι η Ρωσία έχει σοβαρά προβλήματα με το προσωπικό της. Υπάρχει περιορισμένη σταδιοδρομία για τους μακροχρόνιους στρατιώτες. Αυτό οδηγεί σε προβλήματα διατήρησης που έχουν κάνει τον ρωσικό στρατό να συνεχίσει να εξαρτάται από τους στρατεύσιμους.

Με έναν πληθυσμό που γερνά ταχέως, η Ρωσία στερείται νέων νεοσύλλεκτων. Το χαμηλό βιοτικό επίπεδο σε μεγάλο μέρος της χώρας παράγει στρατεύματα που δεν είναι εξοικειωμένα με τη σύγχρονη τεχνολογία. Επιπλέον, ελλείψει οποιασδήποτε σαφούς ιδεολογίας ή ισχυρής ηγεσίας στις μονάδες, τα στρατεύματα είναι σε μεγάλο βαθμό χωρίς κίνητρα, δεν λειτουργούν αποτελεσματικά ως ομάδες και είναι απρόθυμα να ρισκάρουν τη ζωή τους ο ένας για τον άλλον. Ως εκ τούτου, το ρωσικό πεζικό δεν είχε επιθετική πολεμική ισχύ. Αυτά τα προβλήματα έχουν επιδεινωθεί καθώς τα θύματα έχουν αυξηθεί. Και πάλι, αυτός είναι ένας τομέας στον οποίο η Ουκρανία έχει σαφή πλεονεκτήματα.

Ίσως μια από τις μεγαλύτερες αδυναμίες του στρατιωτικού συστήματος της χώρας, όμως, είναι η εκπαίδευση.

• Πρώτον, απλά δεν κάνει αρκετή. Στην αρχή του πολέμου, για παράδειγμα, υπήρχαν λιγότεροι από 100 πλήρως εκπαιδευμένοι Ρώσοι πιλότοι στα σύνορα με την Ουκρανία, παρά το γεγονός ότι η Ρωσία είχε τουλάχιστον 317 μαχητικά αεροσκάφη που είχαν αναπτυχθεί στο πεδίο.
• Δεύτερον, οι Ρώσοι στρατιώτες τείνουν να λαμβάνουν εκπαίδευση που περιορίζεται στενά στο καθήκον που τους έχει ανατεθεί. Αυτό καθιστά αυτά τα στρατεύματα άκαμπτα, δεν έχουν επίγνωση της κατάστασης για το τι γίνεται γύρω τους και δεν μπορούν να καλύψουν ο ένας τα καθήκοντα του άλλου.
• Τρίτον, οι Ρώσοι κάνουν το μεγαλύτερο μέρος της εκπαίδευσής τους στις μονάδες τους. Καθώς οι μονάδες βρίσκονται στην Ουκρανία, υπάρχει πολύ μικρή ικανότητα εκπαίδευσης νέων νεοσύλλεκτων προτού σταλούν στον πόλεμο.

Αυτό παρεμποδίζει σοβαρά τις προσπάθειες για κινητοποίηση και τη δημιουργία νέων μονάδων. Η Ουκρανία παλεύει με την εκπαίδευση γιατί, σε αντίθεση με τη Ρωσία, οι εγκαταστάσεις της δέχονται πυραυλική επίθεση –εξ ου και η σημασία της εκπαίδευσης στο Ηνωμένο Βασίλειο– αλλά η εκπαίδευση που παρέχεται είναι πολύ ανώτερη.

Παρά την υπεροχή εξοπλισμού της σε σχέση με την Ουκρανία στην αρχή της σύγκρουσης, η Ρωσία είχε σημαντικά χαμηλότερες επιδόσεις σε σύγκριση με τις δυνατότητές της. Επιπλέον, η αδυναμία σε θεσμικούς τομείς καθιστούν τον στρατό της πολύ λιγότερο προσαρμοστικό. Τώρα που τα ρωσικά στρατεύματα είναι περισσότερα, χωρίς κίνητρα και ο εξοπλισμός τους επιδεινώνεται, οι προοπτικές του Κρεμλίνου μειώνονται ραγδαία“.