Πεντάχρονος μαθητής εξαναγκάζεται σε αλλαγή σχολείου από ιδιωτικό εκπαιδευτήριο – Τα μεγάλα ερωτηματικά της υπόθεσης

Έχει εκφραστεί πολλές φορές η άποψη (από επίσημους φορείς) ότι τα πάσης φύσεως ιδιωτικά σχολεία που λειτουργούν στη χώρα σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης διαμορφώνουν και εφαρμόζουν τα δικά τους κριτήρια βάσει των οποίων επιλέγουν τους μαθητές και τις μαθήτριές τους.

Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ της ιδιωτικής εκπαίδευσης παράλληλα, είναι κοινά παραδεκτό ότι τις “δύσκολες” περιπτώσεις παιδιών η ιδιωτική πρωτοβουλία τις “παραδίδει” με τον τρόπο της στις δημόσιες δομές λόγω ακριβώς της πολυπλοκότητας που χαρακτηρίζει την αντιμετώπισή τους.

Ένα τέτοιο γεγονός βίωσε ζευγάρι που προτίμησε τον περασμένο Σεπτέμβριο ένα ιδιωτικό νηπιαγωγείο (Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος) για το μικρό του αγόρι το οποίο την προηγούμενη σεζόν φοιτούσε σε δημόσιο νηπιαγωγείο (προνήπιο).

Οι γονείς, οξυδερκείς όντες, είχαν παρατηρήσει ότι το παιδί τους αντιμετώπιζε κάποια ζητήματα με τη συμπεριφορά του την ίδια ώρα όμως που ξεδίπλωνε και κάποια ιδιαίτερα χαρίσματα που είχαν να κάνουν με τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούσε τα χέρια του αλλά και με τη γενικότερη ευφυΐα του.

Είναι ένα παιδί που σε τελική ανάλυση αξίζει μίας ιδιαίτερης μεταχείρισης από τους εκπαιδευτικούς και το σχολικό περιβάλλον έτσι ώστε να φανερώσει τις αξιοσημείωτες πτυχές της προσωπικότητάς του.

Τα προβλήματα από τις πρώτες ημέρες

Ηδη από το Μάρτιο, όταν οι γονείς έκαναν τις πρώτες επαφές με το ιδιωτικό νηπιαγωγείο στο οποίο τελικά έγραψαν το μικρό αγόρι, είχαν επισημάνει στη διευθύντρια της δομής τα παραπάνω χαρακτηριστικά. Η απάντηση που πήραν ήταν ότι “αφήστε το πάνω μας, κάνετε την καλύτερη επιλογή για το παιδί”.

Δεν πέρασαν όμως πάρα μόνο μερικές ημέρες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς όταν οι γονείς δέχθηκαν το πρώτο τηλεφώνημα από το σχολείο. Σ’ αυτό ενημερώθηκαν ότι το παιδί παρουσίαζε δυσκολία στην προσαρμογή της οποίας γνώρισμα ήταν το ότι τσακώνεται με άλλα παιδιά.

Όπως ήταν λογικό οι γονείς θορυβήθηκαν και ενημέρωσαν το σχολείο ότι είχαν ήδη κλείσει από το καλοκαίρι ραντεβού με ειδικό παιδοψυχίατρο για τις 2 Νοεμβρίου. Το σχολείο όμως αντέδρασε ισχυριζόμενο ότι δεν μπορεί να περιμένει έως τότε.

Χωρίς να ακυρώσουν το ραντεβού της 2ας Νοεμβρίου, οι γονείς έκλεισαν και άλλο πιο νωρίς, με διαφορετικό επιστήμονα – παιδοψυχολόγο που είχε θητεύσει μάλιστα στο σχολείο. Η διάγνωση ήταν ανακουφιστική. Το παιδί δεν χρειαζόταν παράλληλη στήριξη, απλά αντιμετώπιζε κάποια προβλήματα με την κοινωνικοποίησή του τα οποία, όπως συνηθίζεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις, θα δουλεύονταν σιγά-σιγά με την κατάλληλη παρέμβαση.

Η επιστήμονας που εξέτασε το παιδί ανέλαβε το έργο να ενημερώσει αρμοδίως το σχολείο κάτι που όμως, σύμφωνα με τη διοίκηση του σχολείου, δεν έγινε. Εν συνεχεία, όπως αναφέρουν οι γονείς, η διευθύντρια ενημέρωσε ότι μίλησε εν τέλει με την παιδοψυχολόγο σε “φιλικό επίπεδο” και όχι επισήμως.

Εν τω μεταξύ φτάνει η ώρα και για το άλλο ραντεβού, που είχε ήδη προγραμματιστεί. Αυτό γίνεται τελικά στις 2 Νοεμβρίου και η διάγνωση είναι επίσης καθησυχαστική. Υπάρχουν μόνο κάποιες αναπτυξιακές δυσκολίες οι οποίες θα αντιμετωπίζονταν με εργοθεραπεία. Δεν διαγνώστηκε Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής αλλά κάποιο φάσμα αυτής. Η πρόταση της ειδικού ήταν εργοθεραπεία για έξι μήνες. Δεν ήταν απαραίτητη, κατά την επιστημονική της άποψη, η παράλληλη στήριξη.

Απομόνωσαν το παιδί

Το παιδί αρχίζει άμεσα την εργοθεραπεία αλλά το ίδιο διάστημα βιώνει άσχημες εμπειρίες στο σχολείο όπως το ίδιο τις περιγράφει στους γονείς του. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι τρώει μόνο του στην τραπεζαρία, ότι κάθεται μόνο του και ότι του επιτρέπουν να παίζει με τα άλλα παιδιά μόνο στο διάλειμμα.

Όπως είναι φυσικό, ο γονείς θορυβούνται και ρωτούν το σχολείο. Τους ξεκαθαρίζεται τότε από τη διεύθυνση ότι η συνεργασία δεν μπορεί να συνεχιστεί αν δεν μπει παράλληλη στήριξη στο παιδί αν και δεν υπάρχει σχετική διάγνωση που να επιβεβαιώνει μία τέτοια ανάγκη. Οι γονείς τότε, για το καλό του παιδιού, επεσήμαναν ότι όχι μόνο θα φρόντιζαν για την παράλληλη στήριξη αλλά θα την χρηματοδοτούσαν κιόλας οι ίδιοι. Και τότε έρχεται η απόκριση-σοκ. “Το σχολείο μας δεν υποστηρίζει παράλληλη στήριξη”.

“Δηλαδή, διώχνετε το παιδί” ήταν η ερώτηση των γονέων η οποία, όπως μάς αναφέρουν, απαντήθηκε καταφατικά με ένα χαρακτηριστικό κούνημα των ώμων. Το παιδί έπρεπε να αλλάξει σχολείο επειδή αυτό δεν υποστήριζε παράλληλη στήριξη την οποία είχε απόλυτη ανάγκη κατά το σχολείο και όχι κατά την γνώμη της ιατρού.

Αυτή η λογική του παραλόγου οδήγησε τους γονείς στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση από την οποία ενημερώθηκαν ότι πράγματι ένα “παράθυρο” του νόμου αφήνει τη δυνατότητα στα ιδιωτικά σχολεία να αποφασίζουν ότι δεν μπορούν να υποστηρίζουν παράλληλες στηρίξεις αν υπάρχει σχετική απόφαση του συλλόγου διδασκόντων.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά το παιδί συνεχίζει τη φοίτησή του, μετά από όλη αυτή την περιπέτεια, σε δημόσιο νηπιαγωγείο και παράλληλα συνεχίζει την εργοθεραπεία του. Τα ερωτήματα όμως που προκύπτουν από τα περιστατικά που εξιστορήθηκαν παραπάνω είναι πολλά και χρειάζονται απαντήσεις.

Το κύριο έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο τα ιδιωτικά σχολεία επιλέγουν τους μαθητές τους. Οι “δύσκολες” περιπτώσεις (σε πολλά εισαγωγικά το επίθετο) αντιμετωπίζονται στο σύνολό τους, όπως αυτή που παρουσιάσαμε στο ρεπορτάζ; Ισχύουν διαφορετικά κριτήρια για το δημόσια και διαφορετικά για τον ιδιωτικό τομέα; Ποιος πρέπει τελικά να αποφασίζει αν ένα παιδί χρειάζεται παράλληλη στήριξη, ο γιατρός ή η διεύθυνση του εκάστοτε σχολείου;

Η ταλαιπωρία πάντως για τους γονείς δεν σταμάτησε με την αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος του παιδιού τους. Από το σχολείο τους ζητήθηκε να μην παρουσιάσουν καμία άλλη απαίτηση όταν επιστραφούν τα χρήματα των διδάκτρων που είχαν καταβάλλει. Και αυτό ενώ τους αναγνωρίστηκε προφορικά ότι στην περίπτωση του παιδιού τους έχουν γίνει λάθη. Εν τέλει τα δίδακτρα επιστράφηκαν χωρίς τη ρητή δήλωση μη απαίτησης.

Η απάντηση του σχολείου

Το NEWS 24/7, ως όφειλε, απηύθυνε σχετικό ερώτημα στο νηπιαγωγείο Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου. Η απάντηση που λάβαμε είναι η εξής: “Καθ’ όσον αφορά στο αντικείμενο του ρεπορτάζ σας σάς ενημερώνουμε, στο πλαίσιο της δημοσιογραφικής έρευνας και εντός των ορίων αυτής, ότι ο Σύλλογος των Διδασκόντων συνεδρίασε τρεις φορές εκτάκτως για την περίπτωση. Αφού δε έλαβε υπόψη του τις απόψεις των νηπιαγωγών του τμήματος, καθώς και την ιδιωτική γνωμάτευση παιδοψυχιάτρου που είχαν προσκομίσει οι κηδεμόνες, κατέληξε ότι λόγω των προβλημάτων συμπεριφοράς του μαθητή, καθίστατο αδύνατη η ομαλή και προσήκουσα παροχή των εκπαιδευτικών υπηρεσιών του Νηπιαγωγείου μας. Κατόπιν τούτου σύστησε, σύμφωνα με τις προβλέψεις του νόμου (άρθ. 16 παρ. 6 ν. 682/1977) και του Κανονισμού Λειτουργίας της Σχολής, την αναζήτηση κατάλληλου εκπαιδευτικού πλαισίου που να μπορεί να υποστηρίξει εξειδικευμένα την περίπτωση του μαθητή, προς όφελός του”.

Οφείλουμε να επισημάνουμε, βάσει της απάντησης του σχολείου, ότι δεν υπάρχει καμία τοποθέτηση για το γεγονός ότι το παιδί αφηνόταν μόνο του και έτρωγε χωρίς παρέα στην τραπεζαρία.

Ο νόμος, όπως επικαιροποιήθηκε το 2020, αναφέρει τα εξής:

6. α) Η μη επανεγγραφή ή η απομάκρυνση μαθητή από το ιδιωτικό σχολείο κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους επιτρέπεται:

αα) για πειθαρχικό παράπτωμα του μαθητή, κατόπιν αποφάσεως του Συλλόγου των διδασκόντων,

αβ) για παράβαση του εσωτερικού κανονισμού του σχολείου, που διαπιστώνεται με πράξη του Συλλόγου των διδασκόντων.

β) Μη επανεγγραφή ή απομάκρυνση μαθητή κατά την διάρκεια του σχολικού έτους, εξαιτίας μειωμένης επίδοσης, απαγορεύεται. Μη επανεγγραφή μαθητή είναι δυνατή και στην περίπτωση μη ολοσχερούς εξόφλησης διδάκτρων δύο (2) σχολικών ετών».

Αδυνατούμε να καταλάβουμε πως ένας… 5χρονος μαθητής υπέπεσε σε πειθαρχικό παράπτωμα ή παραβίασε τον εσωτερικό κανονισμό του σχολείου. Το παιδί, όπως συμπέραναν, οι επιστήμονες που το εξέτασαν, έχει απλά ιδιαιτερότητες που πρέπει να “δουλευτούν” από τους ειδικούς εκπαιδευτικούς, δεν είναι παραβατικό. Και δεν θα μπορούσε άλλωστε σ’ αυτή την ηλικία.

Τα συμπεράσματα, όπως πάντα, ανήκουν στον αναγνώστη.