Σχετικά με την σύλληψη μου πέριξ της πλατείας Εξαρχείων στις 21/7

Αναδημοσιεύουμε από το Indymedia:

Tην Τρίτη 21/7 περίπου στις 12 το βράδυ, περίμενα φιλικό μου πρόσωπο καθήμενος σε ένα πεζούλι στη συμβολή των οδών Αραχόβης και Θεμιστοκλέους. Σε  κοντινή απόσταση βρισκόντουσαν, επίσης, καθήμενοι τρεις-τέσσερις μετανάστες τους οποίους δεν γνώριζα. Ξαφνικά εμφανίστηκαν μπάτσοι της ομάδας “Δράση” και μας περικύκλωσαν χωρίς καμία αφορμή. Μέχρι εκείνη την στιγμή δυστυχώς δεν εξεπλάγην, καθώς όντας κάτοικος Εξαρχείων, έχω πολύ καθαρή εικόνα σχετικά με την τραμπουκική και φασιστική συμπεριφορά των ταγμάτων εφόδου της ΕΛ.ΑΣ, ειδικά στη συγκεκριμένη γειτονιά. Παρόλα αυτά μπορώ να πω πως τα γεγονότα που ακολούθησαν ήταν πρωτόγνωρα. Ο επικεφαλής των μπάτσων χωρίς να μας απευθύνει καν τον λόγο και χωρίς καμία αιτιολογία έδωσε εντολή να μας περάσουν χειροπέδες και να μας πάνε “κάτω”. Εδώ να τονιστεί ότι τίποτα δεν έμοιαζε να συμβαίνει στην περιοχή που να “δικαιολογεί” μια τέτοια επιχείρηση. Αμέσως του ζήτησα τον λόγο για να πάρω την απάντηση “Προληπτική προσαγωγή, έχεις κανένα πρόβλημα; Αντιστέκεσαι;” απειλώντας με ουσιαστικά ότι θα συλληφθώ με την κατηγορία της αντίστασης. Πέρασαν χειροπέδες σε εμάς και ένα ακόμα άτομο που εκείνη τη στιγμή ψώνιζε από το περίπτερο.

Μας οδήγησαν μέσα από την πλατεία, διαπομπεύοντας μας , με κατεύθυνση την “τυχαία” πάντα σκοτεινή Στουρνάρη. Όσος κόσμος διαμαρτυρήθηκε για αυτήν την συνθήκη δέχτηκε λεκτική και σωματική βία. Εκεί ακολούθησε σωματικός έλεγχος (τσάντες, τσέπες, τσαντάκια κλπ) και εξακρίβωση στοιχείων. Κανείς δεν είχε πάνω του τίποτα ποινικά κολάσιμο, συνεπώς και καμία κατηγορία που να οδηγεί στη σύλληψη ή την προσαγωγή στο τμήμα. Όμως, ο επόμενος σταθμός για εμένα και τον προσαχθέντα (και συλληφθέντα στη συνέχεια) απ’ το περίπτερο, ήταν το Α.Τ. Εξαρχείων. Άγνωστο ποια ήταν η τύχη των υπόλοιπων προσαχθέντων. Πιθανώς κάποιο κολαστήριο, όπως η Πέτρου Ράλλη.

Στο Α.Τ. μετά από κάποια ώρα μου ανακοινώθηκε πως θα ακολουθήσει “σωματικός έλεγχος“ (ο οποίος στην πραγματικότητα είχε διεξαχθεί στη Στουρνάρη και είχε ήδη επαναληφθεί στη τμήμα με το ψαχούλεμα των προσωπικών μου αντικειμένων). Ζήτησα να μου εξηγηθεί τι θα περιελάμβανε, για να πάρω την απάντηση, “γδύσιμο”. Γνωστή πρακτική των μπάτσων με σκοπό των εξευτελισμό και την προσβολή της προσωπικότητας του ατόμου. Είναι βέβαιο πως γνώριζαν πολύ καλά πως ακόμα και αν είχα κάτι παράνομο πάνω μου είχα πολλές ευκαιρίες να το ξεφορτωθώ κατά την μεταφορά μου, κάτι που επιβεβαιώνει την πραγματική τους πρόθεση, δηλαδή αυτήν της ταπείνωσης. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί πως οι μπάτσοι φαινόταν να αντιλαμβάνονται ξεκάθαρα πως σίγουρα δεν συσχετιζόμουν με ότι και αν “έψαχναν” και αυτό προκύπτει εύκολα από τις ατάκες που ειπώθηκαν σε μένα προσωπικά, όπως ότι “μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά”, “εδώ που μένεις τέτοια θα παθαίνεις”, “και εγώ όταν ήμουν πολίτης, πολλές φορές με τραβούσαν άδικα”.

Κατευθείαν έκανα ξεκάθαρο πως δεν υπήρχε περίπτωση να επιτρέψω κάτι τέτοιο και στο σημείο αυτό μου ανακοινώθηκε ότι συλλαμβάνομαι για απείθεια. Κι όμως, ναι, αυτή είναι η πραγματικότητα που βιώνουμε, κάποια/ος μπορεί να συλληφθεί γιατί αρνείται να γδυθεί στα καλά καθούμενα μπροστά στους σαδιστές μπάτσους. Τα παραδείγματα αντίστοιχου περιεχομένου ή και σαφώς βιαιότερα είναι άπειρα. Κάποια από τα πιο πρόσφατα το γδύσιμο, ο ξυλοδαρμός και η σεξουαλική παρενόχληση αγωνιστή στην οδό Μπουμπουλίνας, το γδύσιμο φοιτητή (και η απειλή ότι θα τον στείλουν γυμνό και νεκρό στη μάνα του)σε στάση λεωφορείου, δίπλα στο Υπουργείο Πολιτισμού αλλά και η απόπειρα γδυσίματος φοιτήτριας επί της Πατησίων που εν τέλει πραγματοποιήθηκε σε τουαλέτες καφέ λίγα μέτρα πιο πέρα. Και αυτά είναι μόνο κάποια από τα γνωστοποιημένα περιστατικά σαδιστικής και σεξιστικής βίας των μπάτσων στην ευρύτερη περιοχή. Εύκολα μπορούμε να φανταστούμε τι συμβαίνει στους πραγματικά αόρατους/ες αυτού του κόσμου, όπως οι άστεγοι, οι μετανάστριες, οι χρήστες και πολλές άλλες, που στερούνται προνομίων, όπως το φύλο, η οικονομική κατάσταση, η ταυτότητα του ντόπιου και πολλά άλλα. Συνεπώς, το πόσο πιο εκτεθειμένες/οι βρίσκονται στη βία του κράτους.

Η καταστολή δεν ξεκίνησε σήμερα ούτε στη συγκεκριμένη περιοχή ούτε γενικά. Παρόλα αυτά από το ξεκίνημα της καραντίνας μέχρι σήμερα έχει κάνει τεράστιους διασκελισμούς, προσπαθώντας να εδραιώσει την παρουσία της σε κάθε πτυχή της ζωής, όλο και περισσότερων κοινωνικών ομάδων. Απαγορεύσεις συναθροίσεων με τους μπάτσους σε ρόλο νοσηλευτή, βίαιες επιθέσεις σε πλατείες, προσπάθεια απαγορεύσεις διαδηλώσεων, εκκενώσεις καταλήψεων, καθημερινά πογκρόμ ενάντια σε μετανάστες/στριες, αλλεπάλληλες εκκενώσεις της πλατείας Βικτωρίας, συλλαμβάνοντας αλληλέγγυους/ες, ξυλοκοπώντας και φυλακίζοντας μετανάστες/στριες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, που διεκδικούν το αυτονόητο μιας αξιοπρεπούς ζωής. Και για να μην ξεχνάμε μια διαχρονική αγάπη, σοβαρές πλάτες σε φασιστικές φιέστες (και μελών της κυβέρνησης), χτυπώντας αντιφασιστικές συγκεντρώσεις, συλλαμβάνοντας αντιφασίστες και διώκοντάς τους με κατασκευασμένα κατηγορητήρια. Αξίζει να σημειωθεί πως στους τελευταίους επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι που περιλαμβάνουν την απαγόρευση εισόδου τους στα Εξάρχεια, ενώ οι συλλήψεις έγιναν μπροστά στην ΑΣΟΕΕ!

Οι επιχειρήσεις “σκούπα” είναι καθημερινό φαινόμενο στη περιοχή. Με την δικαιολογία της πάταξης του εμπορίου ναρκωτικών, οι μπάτσοι άρχισαν να εισβάλουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα στην περιοχή με θεαματικούς όρους στρατού κατοχής. Όσο δεν έβρισκαν την αντίσταση που περίμεναν, τόσο εδραίωναν την παρουσία τους, φτάνοντας στο σήμερα με την γειτονιά να μοιάζει με ένα απέραντο Α.Τ.

Βλέπουμε το κράτος να επιδιώκει αγωνιωδώς την εξαφάνιση μας από τον πολιτικό αλλά και από τον δημόσιο χώρο και από πλευράς του καλά πράττει, προσπαθώντας να μας εξοντώσει οικονομικά και νομικά, όσων το δυνατό συντομότερα, καθώς γνωρίζει πολύ καλά πως θα μας βρει απέναντί του στο στρατόπεδο των καταπιεσμένων στη επερχόμενη κρίση.

Οι μέρες είναι όντως πρωτόγνωρες, γι’ αυτό θα πρέπει να κάνουμε κ εμείς τα άλματα που χρειάζονται για να σταθούμε με αξιοπρέπεια και αποτελεσματικότητα. Θα πρέπει να αντιληφθούμε πως βρισκόμαστε σε ένα διαρκές κρας τεστ γι’ αυτό που έρχεται.

Να μην συνηθίσουμε να παίρνουν τους διπλανούς μας αμαχητί. Να μην εξοικειωθούμε με την ιδέα των μπάτσων αγκαζέ σε κάθε στιγμή της ύπαρξης μας.

Το παρόν κείμενο σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί ένα δάκρυ για την καταστολή, αλλά μία καταγραφή γεγονότων και προβληματισμού πάνω στο πια είναι τα όρια που βάζουμε στους μπάτσους ακόμη και σε μία προσαγωγή. Αν εκείνο το βράδυ είχα δεχθεί τον εξευτελισμό του γδυσίματος, πιθανότατα θα είχα κοιμηθεί στο σπίτι μου. Παρόλα αυτά χίλιες φορές ξανά το ίδιο θα έκανα, γεγονός που δεν έδειξε να τους χαροποιεί καθόλου.

ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ

ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ

ΝΑ ΜΗΝ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΘΕΑΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

πηγή:bloko.gr