Θα δούμε κάποτε δικαστικό κλητήρα στα γραφεία της Ν.Δ;

“Τα κόμματα δεν έχουν προστασία της ακίνητης περιουσίας τους”. Την κατηγορηματική αυτή δήλωση έκανε χθες στην Βουλή, ο αρμόδιος για τα ζητήματα της χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων και υπουργός Εσωτερικών Μάκης Βορίδης. Πολύ καλά, το δεχόμαστε, διότι είναι βέβαιο ότι γνωρίζει την ισχύουσα νομοθεσία.

Θα μπορούσαμε λοιπόν να υποθέσουμε ότι κάποια στιγμή, ίσως δούμε έναν δικαστικό κλητήρα να επιβάλλει την κατάσχεση των γραφείων της Νέας Δημοκρατίας; Μάλιστα με το κυβερνών κόμμα να επικροτεί την πράξη μια και με κάθε ευκαιρία τάσσεται κατά των “στρατηγικών κακοπληρωτών” και υπέρ την συνεπών δανειοληπτών;

Μια τέτοια εικασία δεν είνα παράλογη, αντιθέτωςαποτελεί αποτέλεσμα ενός άκρως λογικού συλλογισμού. Βλέπετε ο δανεισμός της Ν.Δ ξεπερνά τα 380 εκατομμύρια ευρώ, τα έσοδα της (σύμφωνα με το νόμο πρέπει να) ειναι γνωστά και το ύψος των χρεών φαίνεται να αυξάνεται κάθε χρόνο με βάση τους ισολογισμούς της.

Φυσικά αν ρωτήσουμε έναν οποιονδήποτε πολίτη που έχει στοιχειώδη επαφή με την πολιτική, θα μας πει πως κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί ποτέ. Παρά το γεγονός ότι ζούμε στην χώρα που για 15.000 ευρώ επιχειρήθηκε να ξεσπιτωθεί η συνταξιούχος δημοσιογράφος Ιωάννα Κολοβού. Παρότι η νομοθεσία που επιτρέπει στα funds να διενεργούν πλειστηριασμούς σε βάρος “κόκκινων” δανειοληπτών συνεχώς διευρύνεται.

Η γενική αίσθηση που επικρατεί – βασισμένη στο πολιτικό ένστικτο της κοινωνίας- είναι πως το μέλλον αυτών των χρεών έχει δύο εκδοχές: Είτε κάποια στιγμή θα παραγραφούν –“τακτοποιηθούν”, αν κι εφόσον προκύψει μια βολική πολιτική συγκυρία, είτε θα …συνεχίσουν το ταξίδι τους στην αιωνιότητα, μέχρι ο Πανδαμάτωρ Χρόνος να τα σβήσει από την συλλογική μνήμη. Άλλωστε ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία υπόθεση έκθεσης πολιτικού φορέα που επιλύθηκε με αυτόν τον τρόπο, θα είναι.

Υπάρχει φυσικά και ο αντίλογος σε αυτή την υπόθεση. Η αντίληψη που λέει πως τα κόμματα είναι πολιτικοί οργανισμοί. Έχουν δομική σχέση με την κοινωνία και στηρίζονται από αυτήν. Ώς εκ τούτου δεν γίνεται να αντιμετωπίζονται με “ξερά” λογιστικά κριτήρια.

Η θέση αυτή έχει στοιχεία αλήθειας. Πλην όμως, έστω για να υποστηριχθεί, προϋποθέτει πολιτικούς σχηματισμούς που δεν αντιμετωπίζουν τους πολίτες ως αριθμούς σε τραπεζικούς ισολογισμούς. Πολύ δε περισσότερο ώς αντικείμενα κερδοσκοπίας.

Προφανώς η Νέα Δημοκρατία δεν μπορεί να συμπεριληφθεί σε αυτή την συλλογιστική. Όχι μόνον ψήφισε την νομοθεσία την οποία εισηγήθηκε το 2020 ο Χρήστος Σταϊκούρας για τις οφείλες προς τις Τράπεζες (με τα γνωστά αποτελέσματα), αλλά παράλληλα είχε μέχρι πρόσφατα στην κοινοβουλευτική της ομάδα τον βουλευτή Γρεβενων, Ανδρέα Πάτση (με τις γνωστές επαγγελματικές συνήθειες).

Και κάτι τελευταίο: Η αναφορά στα δάνεια της Νέας Δημοκρατίας, δεν είναι “λαϊκισμός” όπως υποστήριξε χθες ο υπουργός Εσωτερικών. Είναι μία αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα και ένα πολύ δυνατό τεκμήριο της υποκρισίας με την οποία αντιμετωπίζει το πολιτικό σύστημα τις ανάγκες της κοινωνίας.

Γεράσιμος Λιβιτσάνος

news247.gr

eurokinissi