Το 2023 έφερε στο προσκήνιο της διεθνούς επικαιρότητας τον Λούλα Ντα Σίλβα, ως επικεφαλής μιας από τις μεγαλύτερες χώρες – και οικονομίες – του πλανήτη.
Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας και η κυβέρνησή του δεν εκπροσωπήθηκαν στην ορκωμοσία. Προτιμούν τον Μπολσονάρο και τον γειτονικό Γκουαϊδό.
Γκάφα. Η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα ως μόνου εκπροσώπου της Ελλάδας, ανέδειξε αυτό που ξορκίζουν στο μέγαρο Μαξίμου: να βρεθεί την επόμενη άνοιξη στην Αθήνα ο Λούλα, για την ορκωμοσία του καλεσμένου του.
Κάπως έτσι Λούλα, Τσίπρας και Μητσοτάκης, εμπλέκονται σε συμβολισμούς και πολιτικές εκτιμήσεις, που πριονίζονται κρίσιμες αλλαγές στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Τα αστέρια της πολιτικής δεν ευνοούν καθόλου όσους είχαν μεσουρανήσει στο τέλος της δεύτερης δεκαετίας του 21ου αιώνα στα δυο ημισφαίρια. Η επιστροφή του Λούλα συμπυκνώνει τις αλλαγές στη Λατινική Αμερική. Η αναμενομένη επιστροφή του Τσίπρα, προστίθεται στην αλλαγή που ήδη είχε δρομολογηθεί στην Ευρώπη, πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία – και πλέον εξελίσσεται σε όρο επιβίωσης για το κοινοτικό εγχείρημα. Οι συντηρητικοί το χαντάκωσαν, μαζί με τις χώρες – μέλη.
Η αποχώρηση του Μητσοτάκη, εκτός από όλο και περισσότερο βέβαιη, προβλέπεσαι όλο και περισσότερο ηχηρή – και μάλλον δραματική για τον ίδιο. Βρίσκεται ήδη στο επίκεντρο υποθέσεων από τις οποίες κανείς πολιτικός δεν βγήκε χωρίς συνέπειες. Όχι μόνο εκλογικές και πολιτικές, αλλά στην περίπτωσή του και ποινικές.
Πέραν της αντιλαϊκής πολιτικής του, το σκάνδαλο των υποκλοπών, με το μεγάλο βάθος και εύρος του, είναι η μια από τις θηλιές στο λαιμό του, που περιμένουν τις κάλπες να σπρώξουν την καρέκλα.
Μεταξύ μας: παίζει να τον τελειώσει μόνος του ο ακέραιος Χρήστος Ράμμος. Αν διαβαστεί με προσοχή η συνέντευξη του στην «Καθημερινή», η ΑΔΑΕ είναι πλέον φόβος και τρόμος για τον απερχόμενο Πρωθυπουργό και όσους συνέπραξαν μαζί του στο καθεστώς του ζόφου που επέβαλε δια της ΕΥΠ.
Ήδη όλο και περισσότεροι αισθάνονται ότι έχουν τεθεί υπό παρακολούθηση – πέραν όσων έγιναν γνωστοί – στρατηγοί σαν τον Κ. Φλώρο και υπουργοί σαν τον Κ. Χατζηδάκη αυτοδιασύρονται, δια της σιωπής τους, ως θύματά του.
Η δεύτερη θηλιά περιλαμβάνει τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος – με πολλά σκάνδαλα, της Novartis μη εξαιρουμένης για να μην ξεχνιόμαστε. Στα οποία αν προστεθεί και το διαρκές σκάνδαλο της θεσμικής εκτροπής – από τη Βουλή, ως τις Ανεξάρτητες Αρχές -επικυρώνουν το χαρακτηρισμό του χειρότερου Πρωθυπουργού, με τη χειρότερη κυβέρνηση – και τον πιο τυχοδιωκτικό κύκλο εταίρων και υποστηρικτικών του στην οικονομία, τα ΜΜΕ και την πολιτική ζωή.
Η τρίτη θηλιά ίσως αποδειχθεί πιο επώδυνη για τον Μητσοτάκη, καθώς αφορά το κορυφαίο εθνικό θέμα: τη σχέση με την Τουρκία με φόντο το Αιγαίο.
Από καιρό έχει εδραιωθεί η πεποίθηση για την ΙΧ διπλωματία που ασκεί – και έχει συνδεθεί με ήττες της εξωτερικής πολιτικής, όπως πχ στη Λιβύη. Ερήμην του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια – που υπομένει τον ταπεινωτικό παραμερισμό του, μέσα στο ίδιο υπουργείο του.
Το ρεπορτάζ του Μ. Κοττάκη στην «Εστία της Κυριακής», αναδεικνύει στοιχεία εθνικής αυτοκαταστροφής: στον Πρωθυπουργό αποδίδεται πλήρης απόκλιση από την πάγια πολιτική της Ελλάδας στην εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου στο Αιγαίο. Σε βαθμό που συζητάει – με την Άγκυρα και την Ουάσιγκτον – την …συνεκμετάλλευση με την Τουρκία και το Ισραήλ.
Παρότι από το κόμμα του ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς τον προειδοποίησαν για τον δρόμο απώλειας εθνικών συμφερόντων που πήρε…
Η εφημερίδα βάζει στο κάδρο και τον σημερινό υφυπουργό Ενέργειας των ΗΠΑ Τζέφρι Πάιατ – που έδρασε την Ελλάδα με αντιλήψεις Πιουριφόι, ως πρέσβης της χώρας του. Του αποδίδει εμπλοκή στην ιδέα «εταιρικής εκμετάλλευσης» των πόρων που ανήκουν στην Ελληνική Δημοκρατία. Με σύσταση διεθνούς εταιρείας για τους ενεργειακούς πόρους της περιοχής, «μετά την οριοθέτηση».
«Ο Πάιατ χρησιμοποίησε επίσης τον όρο «συλλογικότητα» παραπέμποντας προφανώς σε ένα τετραμερές σχήμα στο οποίο θα μπορούσαν να περιληφθούν και να συνεργαστούν η Ελλάδα, η Τουρκία, το Ισραήλ και η Κύπρος συν την Αμερική» επισημαίνει ο Κοττάκης.
Ανάμεσα σε άλλες πληροφορίες για το ενδιαφέρον του αμερικανικού παράγοντα να διευθετήσει τα… ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα κατά την κρίση και το συμφέρον του.
Το νέο στοιχείο που προσκομίζει η «Εστία», είναι χαρακτηριστικό. Παρότι υπήρχε πρόγευση από το παρελθόν, αλλά και πρόσφατες πληροφορίες: ο Μητσοτάκης συνεχίζει να διαπραγματεύεται με τους Τούρκους… ερήμην των Ελλήνων.
Αν συνδυαστεί και με τη αίσθηση πολλών ειδικών για αποδυνάμωση της άμυνας των νησιών, με πρόσχημα την Ουκρανία, η κατάσταση γίνεται ανατριχιαστική.
Η εφημερίδα αποκαλύπτει εμπλοκή του – άσχετου με τη διπλωματία – υπουργού Επικρατείας Γ. Γεραπετρίτη, που συναντάει «τακτικά» τον Τούρκο πρέσβη στην Αθήνα Μπουράκ Οζουγκεργκίν. «Σε οικία γνωστής προσωπικότητας των Αθηνών με βαρύ ιστορικό όνομα και συνομιλούν για τα πάντα κάτω από τα ραντάρ».
Εκτός από τις αμερικάνικες συστάσεις για τη «συνεκμετάλλευση», η ατζέντα αυτών των συναντήσεων περιλαμβάνει ακόμη και τις εκλογές στις δυο χώρες.
Η πληροφορία πρέπει να συνδυαστεί με το μυστήριο που εξακολουθήσει να καλύπτει την τελευταία συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στο Βόσπορο, την περασμένη άνοιξη. Μαζί με τις αποκαλύψεις για συνέχιση της προσωπικής διπλωματίας του Έλληνα Πρωθυπουργού, με δυο ακόμη κανάλια.
Αναφέρεται σε «μυστικές συναντήσεις σε διάφορες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και πόλεις μεταξύ των οποίων και η Γενεύη, όχι μόνο η Μαδρίτη και το Βερολίνο, του σύμβουλου του προέδρου Ερντογάν, Ιμπραήμ Καλίν και της διπλωματικής συμβούλου του, πρωθυπουργού Άννας – Μαρίας Μπούρα».
Και σε «εφεδρικό κανάλι» ανάμεσα στην… Ντόρα Μπακογιάννη και τον γιο του Τούρκου προέδρου Ερντογάν. Η εξωτερική πολιτική γίνεται… οικογενειακή υπόθεση, περιλαμβάνοντας ακόμη και τον δήμαρχο Μπακογιάννη.
Όλα αυτά μεγαλώνουν την απόσταση της κοινωνίας από το σύστημα Μητσοτάκη – που τρίζει τα δόντια του – και κάνουν πιο εύκολη τη δουλειά του Αλέξη Τσίπρα ως επερχόμενου Πρωθυπουργού. Παρότι στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν πρόσωπα με θολές απόψεις στα ελληνοτουρκικά, ενώ στα εσωτερικά θέματα άλλοι αγωνιούν για την τύχη του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρουλάκη και εισηγούνται… προεκλογική του διάσωση.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον ανοικτή γραμμή με τις ηγεσίας των Ευρωσοσιαλιστών και είναι κοινωνός κεντρικών σχεδιασμών τους. Όπως είναι η διαδοχή της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν από τον Πορτογάλο Ενρίκε Κόστα στη νέα Κομισιόν – αλλά και την από-διαχείριση του Ουκρανού, με ευρωπαϊκά και όχι αμερικανικά αποκλειστικά κριτήρια.
Ως εν δυνάμει Πρωθυπουργός ο Τσίπρας, έχει να αναδείξει μόνο δυο θέματα: τη στρατηγική του για την πορεία της χώρας στην περιοχή, την Ευρώπη και τον ευρύτερο διεθνή χώρα . Και ταυτόχρονα την ομάδα με την οποία θα κυβερνήσει.
Για το πρώτο έχει από καιρό κατασταλαγμένες απόψεις και για το δεύτερο θα αρχίσει να εκτυλίσσει το σχέδιό του άμεσα.
Παρ’ ό,τι από το 2019 από τον ΣΥΡΙΖΑ αναδείχθηκαν λίγα νέα πρόσωπα με κύρος – Γρ. Γεροτζιάφας, Ν. Φαραντούρης και ο Οθ. Ηλιόπουλος και ένας, δυο ακόμη – ως τις εκλογές θα πλαισιώνεται με πρόσωπα ισχυρού κυβερνητικού προφίλ που θα επισκιάσουν τον «παλιό ΣΥΡΙΖΑ» και τις επιβαρύνσεις κάποιων εκπροσώπων του.
Σε συνδυασμό με 12-15 νέων στελεχών από την Κοινοβουλευτική Ομάδα και τους νέους υποψηφίους στα ψηφοδέλτια, 2-3 προερχομένους από το ΠΑΣΟΚ – μόνο – και αναγνωρισμένους εκπροσώπους κοινωνικών ομάδων, θα διεκδικήσει την πρώτη θέση στις εκλογές και αν είναι δυνατόν το σχηματισμό προοδευτικής κυβέρνησης. Παρότι, με αυτή την προϋπόθεση, η επαναληπτική αναμέτρηση θα τον συμφέρει.
Εντέλει, τα μηνύματα από τη Λατινική Αμερική – στην οποία είχε προσφύγει η προπαγάνδα του Μητσοτάκη το 2019 για να μειώσει τον ΣΥΡΙΖΑ – φυσάνε κι άλλον αέρα στα πανιά του Τσίπρα.
ieidiseis.gr
ΓΡ. ΤΥΠΟΥ ΣΥΡΙΖΑ / EUROKINISSI
Ακολουθήστε το HappenedNow.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε ολες τις ειδήσεις μας στο Facebook Group και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
