Σε μία μυστική τοποθεσία στην Ουκρανία άρματα μάχης και οχήματα που άλλοτε ήταν ρωσικά επισκευάζονται για να αλλάξουν στρατόπεδο στο πόλεμο.
Η πρώτη δουλειά είναι να σβηστεί ή να καλυφθεί το «Ζ», λέει ο 44χρονος Anatoly, για το διακριτικό κλήσης που είναι γραμμένο στο ρωσικό υλικό που συμμετείχε στον πόλεμο στην Ουκρανία. «Δεν θέλουμε φίλια πυρά αργότερα». Στη συνέχεια, οι μηχανικοί πιάνουν δουλειά.
Σε μια μυστική τοποθεσία στην Ουκρανία, μέσα σε μια τεράστια αποθήκη που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως νεκροταφείο αρμάτων, ό,τι ήταν κάποτε ρωσικό – σοβιετικό, σε πολλές περιπτώσεις – μετατρέπεται σε ουκρανικό.
Πρωτοσέλιδο σε πολλές περιπτώσεις έγινε η απόφαση της Γερμανίας και πολλών άλλων να προμηθεύσουν την Ουκρανία με δυτικά βαρέα τεθωρακισμένα: Leopard 2, Challenger και Abrams.
Αυτά έχουν γίνει γνωστά και μπορεί να έχουν την τεχνική αιχμή και τη δύναμη πυρός για να αλλάξουν την πορεία του πολέμου της Ουκρανίας, όταν φτάσουν και αν είναι σε επαρκή αριθμό.
Η Ρωσία ο μεγαλύτερος «χορηγός» αρμάτων μάχης για την Ουκρανία
Όμως, παρ’ όλες τις προσπάθειες των συμμάχων του ΝΑΤΟ, η Ρωσία είναι αυτή που άθελά της, αλλά με κάποια διαφορά, είναι ο μεγαλύτερος χορηγός αρμάτων μάχης της Ουκρανίας σήμερα.
Ο Oryx, ο ολλανδικός ιστότοπος ανάλυσης αμυντικών πληροφοριών ανοικτού κώδικα, συγκέντρωσε φωτογραφίες 546 αιχμαλωτισμένων ρωσικών αρμάτων μάχης. Θα είναι μόνο ένα κλάσμα της συνολικής λείας που είτε εγκαταλείφθηκαν από τις ρωσικές δυνάμεις που διέφευγαν είτε κατασχέθηκαν σε αιματηρές μάχες.
Δείχνοντας προς ένα T-72B3, καλυμμένο με ξερά φύλλα και με τα σημάδια της μάχης με τη μορφή παραμορφωμένης και κακοποιημένης θωράκισης, ο Anatoly καυχιέται με υπερηφάνεια ότι είναι η πιο πρόσφατη αναβάθμιση του παλιού σοβιετικού άρματος T-72.
Μεταφέρθηκε στις εγκαταστάσεις, που βρίσκονται μόλις λίγα χιλιόμετρα από τις γραμμές του μετώπου, από την 54η ταξιαρχία από την ανατολική περιοχή του Ντονέτσκ, πριν από τέσσερις εβδομάδες. «Δέχθηκε ένα άμεσο χτύπημα στον πύργο του», λέει ο Anatoly. «Το σύστημα πυροδότησης υπέστη επίσης ζημιά».
Σχεδιάζουν να το επαναφέρουν στις ράγες του σε σύντομο χρονικό διάστημα, με πρόσθετη θωράκιση. Σύμφωνα με τον Guardian δεν υπάρχει πολύς χρόνος για συναισθηματισμούς. Μήπως πέθαναν Ρώσοι στρατιώτες σε αυτό; «Δεν ξέρω, υποθέτω πως ναι. Υπήρχαν χέρια και πόδια μέσα σε αυτό. Πολύ αίμα».
Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο ουκρανικός στρατός έχει φροντίσει να επαναφέρει τα οχήματα αυτά στο πεδίο της μάχης υπό τη σημαία του. «Αλλά το κράτος είναι απασχολημένο με την επισκευή των ουκρανικών αρμάτων μάχης», λέει ο Roman Sinicyn, 37 ετών, συντονιστής στο Ίδρυμα Serhiy Prytula, ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα που διαχειρίζεται αυτή την επιχείρηση σε συνεργασία με μια εταιρεία μηχανικών, το όνομα της οποίας αποσιωπάται για να αποφευχθεί η ταυτοποίηση του χώρου του εργοστασίου.
Μια επιχείρηση που αποδίδει «θανάσιμους καρπούς»
Ως αποτέλεσμα, η κοινωνία έχει παρέμβει. Πολλές ιδιωτικές εταιρείες έχουν αφήσει στην άκρη τις συνήθεις δραστηριότητές τους για να μπουν στο παιχνίδι της ανακατασκευής των δολοφονικών μηχανών: των αρμάτων μάχης, των τεθωρακισμένων οχημάτων, των πυραυλικών συστημάτων και του λοιπού φονικού υλικού που έχει απομείνει πίσω.
Οι επιχειρήσεις αυτές συχνά χρηματοδοτούνται από δωρεές. Το Ίδρυμα Prytula, μία από τις μεγαλύτερες οργανώσεις που χρηματοδοτούν μέσω crowdfunding την αγορά στρατιωτικού εξοπλισμού, έχει επενδύσει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε αυτή την εγκατάσταση. «Δεν είναι πολλά χρήματα», λέει ο Bohdan Ostapchuk, 30 ετών, ο οποίος είναι επικεφαλής στην επισκευή των αρμάτων για το Ίδρυμα Prytula.
Έχει, ωστόσο, αποδώσει θανάσιμους καρπούς: επτά άρματα μάχης που επέστρεψαν στη μάχη, ένα όχημα διοίκησης, ένα σύστημα πυραύλων Hurricane, ένα σύστημα πολλαπλών πυραύλων, ένα όχημα μεταφοράς πεζικού και ένα πλήθος τεθωρακισμένων οχημάτων, μέχρι στιγμής.
Οι προορισμοί τους είναι μια λίστα με τα πιο θανατηφόρα σημεία της Ουκρανίας: Μπαχμούτ, Κραματόρσκ, Λουχάνσκ, Σβάτοβο για να αναφερθούν μερικά.
Η απελευθέρωση της περιοχής του Χάρκοβο, στη βορειοανατολική Ουκρανία, τον περασμένο Μάιο ήταν το αποκορύφωμα στο κυνήγι του θησαυρού της μάχης, καθώς οι ρωσικές δυνάμεις πανικοβλήθηκαν υποχωρώντας. «Ήταν σαν να μπαίνεις σε ένα μεγάλο, μεγάλο μαγαζί όπου μπορείς να περάσεις και να πεις: «Θα πάρω αυτό και αυτό»», λέει ο Ostapchuk.
Το λάθος δεν επαναλήφθηκε όταν το Κρεμλίνο διέταξε την υποχώρηση στην περιοχή της νότιας Χερσώνας πριν από τα Χριστούγεννα, αλλά παραμένει μια υγιής προμήθεια οχημάτων που περνούν τις πόρτες. Είναι, ωστόσο, συχνά παλαιότερου μοντέλου, σημειώνουν οι μηχανικοί.
Δείχνοντας ένα πρώην όχημα μεταφοράς προσωπικού που έφερε η 46η αερομεταφερόμενη ταξιαρχία της Ουκρανίας από το Σολεντάρ, την πόλη της ανατολικής Ουκρανίας που κατέλαβε πρόσφατα η Ρωσία, ο Anatoly λέει ότι πιθανότατα κατασκευάστηκε κάπου μεταξύ 1982 και 1987.
Το ίδιο ισχύει και για ένα αντιαρματικό πυραυλοφόρο μοντέλο Shturm S της σοβιετικής εποχής που φέρει στο πλάι του το σήμα Ο των Ρώσων πεζοναυτών. Έπεσε πάνω σε νάρκη κοντά στο Vuhledar στην περιοχή του Ντονέτσκ και εγκαταλείφθηκε.
Στη συνέχεια, υπάρχει το σοβιετικό άρμα T62, πιθανότατα χρονολογούμενο από το 1970 περίπου, το οποίο έφερε πίσω η 128η ορεινή ταξιαρχία από τη Χερσώνα, πριν από τρεις μήνες, την εποχή της ουκρανικής αντεπίθεσης εκεί.
«Αυτό το παλιό άρμα δεν είναι καλό για πόλεμο», λέει ο Anatoly, «γι’ αυτό κόψαμε το πάνω μέρος του, τον πύργο και θα το μετατρέψουμε σε όχημα εκκένωσης που μπορεί να τραβήξει βαριά θωρακισμένα άρματα όταν κολλήσουν».
«Χαίρομαι που τα παίρνω δωρεάν»
Το Ίδρυμα Prytula έχει επαφές σε όλες τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις ως αποτέλεσμα του ότι είναι επίσης προμηθευτής μικρότερου εξοπλισμού, όπως γυαλιά θερμικής απεικόνισης, μη επανδρωμένα αεροσκάφη και ιατρικά πακέτα, και έτσι τα ανταλλακτικά μπορούν να βρεθούν σχετικά εύκολα. «Υπάρχει μια βάση δεδομένων στο κεφάλι του», λέει ο Sinicyn δείχνοντας τον Ostapchuk.
Ο θόρυβος από τις μεταλλικές πρέσες, τις συγκολλήσεις και τα σφυριά, μαζί με τη βαριά μυρωδιά των καυσαερίων των δεξαμενών, καθιστούν αυτό το μέρος δύσκολο για να εργαστεί κανείς. Είναι κρύο, βρώμικο. Υπάρχει η συνεχής απειλή ότι η Ρωσία θα το εντοπίσει και θα το καταστρέψει. Εδώ εργάζονται 30 έως 50 άτομα προσωπικό ανά πάσα στιγμή, επτά ημέρες την εβδομάδα, ανάμεσα σε κυλίνδρους, κανιβαλισμένους κινητήρες και σωρούς από ελαστικά και ερπύστριες.
Υπάρχει μια αίσθηση καθήκοντος. Μερικές φορές βρίσκουν μέσα στα οχήματα έγγραφα και προσωπικά αντικείμενα που ανήκαν στους πρώην Ρώσους ιδιοκτήτες. Τα πετάνε, χωρίς να τα σκεφτούν καθόλου. Πώς αισθάνεται ο Anatoly που εργάζεται γύρω από τα άρματα μάχης και τα τεθωρακισμένα οχήματα που έχουν σταλεί για να σκοτώσουν Ουκρανούς στρατιώτες; «Απλώς χαίρομαι που τα παίρνω δωρεάν».
ieidiseis.gr
Guardian
Ακολουθήστε το HappenedNow.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Διαβάστε ολες τις ειδήσεις μας στο Facebook Group και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
