Η Ν.Δ αναζητά τον “Κακό Λύκο”, αλλά δεν τον βρίσκει

Ένα από τα βασικά προβλήματα της Νέας Δημοκρατίας στην προεκλογική περίοδο, θα είναι το να βρεί τρόπο για να “βγεί” από την παγίδα που ή ίδια έστησε και μόνη της έπεσε μέσα. Αυτή δεν είναι άλλη από την θεσμική υποτίμηση της επερχόμενης κάλπης εξαιτίας του συστήματος με το οποίο θα διεξαχθεί η εκλογική διαδικασία.

Η τακτική χαράχθηκε και διατυμπανίστηκε δημόσια από τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Εδώ και πολύ καιρό ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει προδιαγράψει ότι θα υπάρξουν δύο – τουλάχιστον- εκλογικές αναμετρήσεις. Αναθεματίζει μάλιστα με κάθε ευκαιρία τον νόμο που ψηφίστηκε το 2016 και προβλέπει ένα αναλογικό σύστημα ανάδειξης της νέας Βουλής.

Όπως εύλογα αντιλαμβάνεται κανείς η Νέα Δημοκρατία στις επόμενες εκλογές κινδυνεύει από την “χαλαρή ψήφο” της εκλογικής της βάσης. Αυτή είναι πρωτίστως που έχει “εισπράξει” το μήνυμα που λέει πως η επόμενη κάλπη δεν έχει νόημα. “Στα δεξιά” της Νέας Δημοκρατίας, το πρόβλημα αναμένεται να είναι πιο έντονο.

Εκεί βρίσκεται το πολιτικό κοινό που το κυβερνητικό κόμμα προώθησε την ατζέντα της αντίθεσης στην συμφωνία των Πρεσπών, την “σκληρών συνόρων” στο προσφυγικό, του δόγματος “νομος και τάξη”. Μια πολιτική υποδομή δηλαδή που ευνοεί τον ακροδεξιό λόγο, δίχως όμως ταυτόχρονα η κυβέρνητική πολιτική να μπορεί να ικανοποιήσει τις προσδοκίες που καλλιέργησε προεκλογικά. Για πολλούς λογους, που δεν ειναι του παρόντος.

Στις τελευταίες του συνεντεύξεις και δημόσιες τοποθετήσεις ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπαθεί να διορθώσει. Αποκαλεί τις επερχόμενες εκλογές “καθοριστικές” για το εκλογικό αποτέλεσμα της δεύτερης πολιτικής αναμέτρησης. Όμως δεν φαίνεται ότι αυτή η ρητορική μπορεί να ανασχέσει τις συνθήκες απαξίας της επόμενης κάλπης που έχουν δημιουργηθεί.

Έτσι η προεκλογική τακτική της Ν.Δ ψάχνει επειγόντως μία αναβάθμιση. Πιο συγκεκριμένα επιχειρεί να κατασκευάσει ένα “φόβητρο” προκειμένου αυτό να λειτουργησει στην κατεύθυνση της συσπείρωσης των ψηφοφόρων της. Όμως δεν φαίνεται και αυτό να είναι εύκολο εγχείρημα. Δεν είναι εύκολο να βρεί τον “Κακό Λύκο”.

Η λογική του “έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ που θα καταστρέψει την χώρα όπως το 2015” δεν “περπατάει”. Αυτό οφείλεται σε σημαντικό βαθμό και στον προεκλογικό λόγο της αξιωματικής αντιπολίτευσης που δεν “δίνει δικαιώματα”. Οι εξαγγελίες του Αλέξη Τσίπρα στην Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκής ήταν κοστολογημένες στο ίδιο ποσό με τις αντίστοιχες του Κυριάκου Μητσοτάκη, αν και είχαν διαφορετικές προτεραιότητες. Η κριτική που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ για την ακρίβεαι στηρίζεται στην υιοθέτηση πολιτικών που προτείνονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και εφαρμόζονται ήδη σε χώρες της Ε.Ε.

“Κερασάκι στην Τούρτα” ήταν και η πρόφατη συνάντηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, που έγινε σε πολύ καλό κλίμα. Στα μάτια του μέσου πολίτη ο Γιάννης Στουρνάρας ειναι “υπεράνω υποψίας” για πολιτικές που μπορεί να βγούν “εκτός ορίων” στο οικονομικό πεδίο, αντιθέτως ταυτίζεται με πολιτικές σκληρής λιτότητας. Ώς εκ τούτου λοιπόν είναι αδύνατον να κάθεται και να συζητά, έστω διαφωνώντας, με μια πολιτική δύναμη που σκοπεύει να “ρίξει την χώρα στα βράχια”.

Η τελευταία “εφεύρεση” του Μεγάρου Μαξίμου είναι τα “ύποπτα σχέδια” του ΣΥΡΙΖΑ να στήσει κυβέρνηση συνεργασίας απο την πρώτη Κυριακή ανεξαρτήτως του αν θα ειναι πρώτο κόμμα. Σε αυτά επιχειρήθηκε να εμπλακεί ο Γιώργος Παπανδρέου, ενώ αξιοποιήθηκαν και δηλώσεις στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Το πρόβλημα εδώ όμως είναι πως απλά περιγράφεται μια δυνατότητα που δίνει το αναλογικό σύστημα. Ενώ ταυτόχρονα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κρύβει την πρόθεση του να σχηματίσει κυβέρνηση την επόμενη των εκλογών εφόσον πρωτεύσει. Επι της ουσίας είναι πολύ πιθανόν η Ν.Δ δίχως να το θέλει να ενισχύει την “παράσταση νίκης” του ΣΥΡΙΖΑ πολύ λιγότερο από όσο συσπειρώνει τους οπαδούς της.

Γεράσιμος Λιβιτσάνος

news247.gr

eurokinissi