Πρωταγωνιστές της προπαγάνδας

Επιχειρώντας να αποτιμήσουμε τη συνέντευξη του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Σταύρο Θεοδωράκη στον Alpha θα πρέπει να σταθούμε σε δύο πεδία. Το πρώτο είναι αυτό της δημοσιογραφικής αποτίμησης. Το δεύτερο έχει να κάνει με αυτές καθαυτές τις τοποθετήσεις του πρωθυπουργού.

Η δημοσιογραφική αποτίμηση

Ως προς τη δημοσιογραφική αποτίμηση της συνέντευξης, το προφανές συμπέρασμα είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν θα μπορούσε να ελπίσει σε πιο ευνοϊκή αντιμετώπιση. Δεν πιέστηκε καθόλου, οι ερωτήσεις δεν συγκεκριμενοποιήθηκαν, δεν έγιναν follow up ερωτήσεις οι οποίες είναι αυτές που στριμώχνουν τους πολιτικούς. Το κυριότερο όμως είναι ότι το πλαίσιο της συνέντευξης ήταν στην ουσία η κυβερνητική γραμμή της διάχυσης των ευθυνών και της προστασίας του κ. Μητσοτάκη.

Σε μια δραματική στιγμή που η δημοσιογραφία πρέπει να εκπροσωπεί την κοινωνία και να θέτει την εξουσία προ των ευθυνών της, οι Πρωταγωνιστές λειτούργησαν στην αντίθετη κατεύθυνση: εκπροσώπησαν ενώπιον της κοινωνίας την (δήθεν) αθωότητα της εξουσίας.

Οι ειδήσεις

Ως προς το περιεχόμενο των λόγων του κ. Μητσοτάκη, θα πρέπει να σταθούμε κατ’αρχάς στις δύο ειδήσεις που έδωσε. Η πρώτη ήταν ότι προσδιόρισε τον χρόνο των εκλογών για τον Μάη, χωρίς να δώσει συγκεκριμένη ημερομηνία. Η δεύτερη ήταν ότι άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην είναι ο Κώστας Καραμανλής υποψήφιος στις εκλογές.

Σε ό,τι αφορά τις εκλογές, είναι απαράδεκτο η ημερομηνία τους να ανακοινώνεται (στο περίπου δηλαδή) σε μια συνέντευξη και όχι με επίσημη δήλωση της κυβέρνησης. Η δημοσιοποίηση της ημερομηνίας των εκλογών είναι απαραίτητη για να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο και να μπορέσουν οι πολίτες να προγραμματίσουν τις δουλειές τους. Σε ό,τι αφορά τον Κώστα Καραμανλή, το να μένει απλώς ανοιχτό το ενδεχόμενο της υποψηφιότητας και να μην δίνεται σαφής απάντηση, δείχνει ότι αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη ένα παζάρι μεταξύ Μαξίμου και καραμανλικών.

Τόσο στο χρόνο των εκλογών όσο και στην υποψηφιότητα Καραμανλή, η στάση του πρωθυπουργού απηχεί τις χειρότερες παραδόσεις του παλαιοκομματισμού, θυσιάζοντας τη δημοκρατική δεοντολογία στο βωμό της κομματικής σκοπιμότητας.

Φταίνε όλοι οι άλλοι

Όσα είπε ο κ. Μητσοτάκης για την τραγωδία στα Τέμπη, επιβεβαίωσαν ότι η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης από τον ίδιο ήταν προσχηματική. Επρόκειτο δηλαδή για ένα επικοινωνιακό στρατήγημα προκειμένου να διαχειριστεί η κυβέρνηση το θυμό της κοινωνίας.

Στη συνέντευξη στην πραγματικότητα είπε ότι φταίνε όλοι οι άλλο εκτός από τον εαυτό του. Φταίνε ο σταθμάρχης, ο ΟΣΕ, οι ΔΕΚΟ, το Δημόσιο, οι Ιταλοί, το κομματικό κράτος, ο Τσίπρας, ακόμα και η Νέα Δημοκρατία. Μόνο ο ίδιος δεν φταίει, αφού προσπαθεί (ολομόναχος κατά τα φαινόμενα) να διορθώσει τα κακώς κείμενα και απλώς δεν πρόλαβε να καταπιαστεί με τα τρένα. Λες και ο πρωθυπουργός δεν φέρει κατεξοχήν την ευθύνη της διακυβέρνησης. Λες και δεν ευθύνεται η κυβέρνηση για τα χάλια των σιδηροδρόμων, καθώς και για τις συμβάσεις που η ίδια υπέγραψε με τους Ιταλούς. Ο Μητσοτάκης έχει φτάσει στην πιο ακραία εκδοχή του ο «πρωθυπουργός απλώς προεδρεύει».

Από τη στιγμή όμως που δεν θεωρεί ότι ο ίδιος δεν φταίει σε τίποτα, το εύλογο συμπέρασμα είναι θα συνεχίσει να πολιτεύεται με τον ίδιο τρόπο, παρά τους 57 αδικοχαμένους. Σε μια στιγμή δηλαδή που τραγωδία των Τεμπών καθιστά αδήριτη την ανάγκη για αλλαγή πορείας της χώρας, ο κ. Μητσοτάκης εμφανίζεται αλαζονικά προσκολλημένος σε μια πολιτική που μας βυθίζει σε ένα καταστροφικό τέλμα.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει επιλέξει να είναι ο πρωταγωνιστής της προπαγάνδας και όχι της αλλαγής πορείας.

Γιάννης Αλμπάνης

news247.gr

EUROKINISSI