Στον ΣΥΡΙΖΑ ας αφήσουν τους βυζαντινισμούς κι ας δουν τη μεγάλη εικόνα

Μετά την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριφέρονται είτε σαν φοβισμένα παιδιά είτε αναλώνονται σε βυζαντινισμούς, τουτέστιν σε πράγματα ανούσια. Δείχνουν να έχουν χάσει τον προστάτη τους (αυτό που τους πρόσφερε η προεδρία Τσίπρα) και να μην έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη τι συνέβη και τι καλούνται να κάνουν μέσα σε δύο μήνες.

Τα κόμματα δεν είναι μικρές ομάδες αναπαραγωγής εσωτερικών εξουσιών. Είναι και τέτοια, αλλά τα μικρά. Αυτά που επιδιώκουν να μπαίνουν στη Βουλή, να παίρνουν κρατική επιχορήγηση, να μοιράζονται μεταξύ τους οφίτσια και προνόμια. Όσο κρατήσουν.

Τα κόμματα εξουσίας, πέρα από αυτά, έχουν την υποχρέωση να κυβερνούν και, όταν είναι στην αντιπολίτευση, να ετοιμάζονται να κυβερνήσουν. Αλλιώς, αν το ξεχάσουν αυτό, η ζωή θα τα στείλει παρακάτω και κάτι άλλο θα πάρει τα θέση τους. Τα ιστορικά παραδείγματα αφθονούν.

Αν στον ΣΥΡΙΖΑ νομίζουν ότι έχουν άφθονο χρόνο να σπαταλήσουν σε βυζαντινισμούς και εσωκομματικές διευθετήσεις, είναι μακριά νυχτωμένοι. Επίσης, αν νομίζουν ότι αρκεί να βγάλουν αρχηγό με «συνεννόηση» των τάσεων, των συνιστωσών ή όπως αλλιώς λένε τις φράξιες και όλα θα είναι καλά, καλύτερα να αλλάξουν πλευρό.

Ούτε καν ο στενός πυρήνας των ψηφοφόρων ενδιαφέρεται αν θα είναι αριστερός ή ΠΑΣΟΚογενής, προεδρικός ή εσωκομματικο-αντιπολιτευόμενος ή προϊόν σύμπραξης φατριών. Αν είναι τέτοιος (ή τέτοια), θα έχει δεμένα τα χέρια του και θα είναι προκαταβολικά καμένο χαρτί.

Στις αλλαγές αρχηγών ισχύουν μερικοί απλοί κανόνες:

• 1. Ο νέος αρχηγός δεν θα εκλεγεί για να συνεχίσει αυτό που απέτυχε. Πρέπει να κάνει αλλαγές. Αυτονόητο.
• 2. Αν χρειαστεί, πρέπει να συγκρουστεί με όσα και όσους θεωρεί ότι θα τον εμποδίσουν. Αυτό το «όλοι μαζί» και το «κανείς δεν περισσεύει» είναι συνταγή αποτυχίας. Ουδείς πετυχημένος αρχηγός τα πήγε με όλους καλά. Ο Τσίπρας δεν τόλμησε και το αποτέλεσμα το είδαμε.
• 3. Όλοι έχουν δικαίωμα να είναι υποψήφιοι. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι κάνουν για τον πρώτο ρόλο. Δεν μπορούν να γίνουν αρχηγοί πρόσωπα εκτεθειμένα, που έχουν δικαστικές εκκρεμότητες , που η συμπεριφορά τους έχει προκαλέσει αυταπόδεικτα ζημιά στο κόμμα τους.
• Και για να μην τα λέμε «περί διαγραμμάτου»: δεν μπορεί να γίνει αρχηγός ο Νίκος Παππάς ή η Ρένα Δούρου ή ο Παύλος Πολάκης. Διότι θα είναι εύκολη λεία για τους πολιτικούς αντιπάλους τους, επειδή κουβαλάνε «αμαρτίες». Επίσης, χωρίς το ηλικιακό κριτήριο να είναι το πρώτο, δεν θα είναι χρήσιμο να γίνει αρχηγός κάποιος που είναι μεγαλύτερος από τον 55χρονο Κυριάκο Μητσοτάκη. Δεν θα είναι καλή η σύγκριση.
• 4. Ο νέος αρχηγός θα έχει τη δύσκολη αποστολή να εκφράσει όσους δεν εκφράζει η πλειοψηφούσα σήμερα ΝΔ. Και να αποσπάσει από τη ΝΔ όσους την ψήφισαν για συγκυριακούς λόγους.

Εν κατακλείδι, η ανάδειξη νέου αρχηγού στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι εσωτερικό τους θέμα. Αν το κάνουν τέτοιο, θα γυρίσουν εκεί που κάποτε ήταν, στο ρόλο ενός μικρού κόμματος με μονοψήφια ποσοστά. Είναι θέμα που αφορά τους ψηφοφόρους συνολικά, διότι το κόμμα αυτό (πρέπει να) έχει το ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από τον οποίο εξαρτάται η ισορροπία του πολιτεύματος. Αφορά όσους δεν θέλουν οι κυβερνήσεις να είναι παντοδύναμες και να γίνονται αλαζονικές. Αφορά, πρωτίστως, τους ψηφοφόρους όλου του προοδευτικού χώρου, ανεξαρτήτως των σκοπιμοτήτων των επιμέρους ηγεσιών του.

Στη σημερινή πολύ αρνητική συγκυρία, ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ θα χρειαστεί να αποδείξει ότι διαθέτει αυτό που λέει η ανώνυμη ρήση: «Ηγετική ικανότητα είναι η δυνατότητα να επηρεάζεις αυτό που δεν ελέγχεις»…

Γιώργος Καρελιάς

news247.gr