Με… πυξίδα τον εκσυγχρονισμό του Βενιζέλου, του Ανδρέα και του Σημίτη: Μαθήματα παραχάραξης της Ιστορίας

«Kομμένο και ραμμένο στα μέτρα του» είναι το σημητικό κοστούμι του εκσυγχρονισμού, υπό τον νέο του τίτλο του «πολυδιάστατου εκσυγχρονισμού», το οποίο ενδύεται από τις εκλογές και εντεύθεν ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και όσο ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει σε φάση ενδοσκόπησης, αδυνατώντας – τουλάχιστον μέχρι στιγμής – να επιδείξει ουσιαστικά αντιπολιτευτικά ανακλαστικά, τόσο θα επιδιώκει να εδραιώσει την ηγετική του εικόνα ως προοδευτικός και εκσυγχρονιστικός.

Η χθεσινή του δευτερολογία στη Βουλή, στο κλείσιμο της τριήμερης συζήτησης για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, απέδειξαν πέραν πάσης αμφιβολίας το νέο προφίλ που θα φιλοτεχνεί σταθερά το επιτελείο του για τον κ. Μητσοτάκη. Ήδη, άλλωστε, κάποιοι ανώνυμοι αρθρογράφοι υποστηρικτές του, τον εμφανίζουν ωσάν να έχει ήδη ανέβει στο βάθρο των μεγάλων της νεότερης ιστορίας της χώρας.

Τους διευκολύνει και η εντυπωσιακή ανοχή του τρίτου κόμματος, του ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ, που επί τρεις ημέρες, δεν βρήκε ούτε μία λέξη για να υπενθυμίσει στον κ. Μητσοτάκη ότι οι δύο μεγάλοι προοδευτικοί εκσυγχρονιστές της νεότερης Ελλάδας αναδύθηκαν από τον δικό του χώρο, την Κεντροαριστερά, και όχι από τη Ν.Δ.

Ούτε την πρώτη ημέρα των προγραμματικών δηλώσεων, που ο πρωθυπουργός έκανε ένα λογικό και ιστορικό άλμα, επιχειρώντας να αναλύσει τον όρο «εκσυγχρονισμό» από την εποχή του Ελευθερίου Βενιζέλου, του Κώστα Σημίτη, μέχρι και σήμερα.

«Χάρη στον ιδρυτή της παράταξής μας, στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, στέριωσε στον τόπο η Δημοκρατία, αλλά διασφαλίστηκε και η ευρωπαϊκή του προοπτική. Για να πλαισιωθεί, στη συνέχεια, και από σημαντικές προωθητικές απόπειρες και από πρωθυπουργούς του ΠΑΣΟΚ: Από τον Ανδρέα Παπανδρέου, τον Κώστα Σημίτη. Με την εθνική συμφιλίωση, την ίδρυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, την ένταξή μας στην ΟΝΕ», είπε ο κ. Μητσοτάκης.

Προφανώς, ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του γνωρίζουν καλά ότι μπορεί να πιστώνεται στον ιδρυτή της Ν.Δ. η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, αλλά σε όλη τη Μεταπολίτευση, η Δεξιά «πολέμησε» με ένταση τόσο τους προοδευτικούς νόμους που ψήφισε η πρώτη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, την τετραετία 1981-1985, για το ΕΣΥ, την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, τον πολιτικό γάμο, την αναβάθμιση της θέσης των γυναικών. Η Ν.Δ. δεν ψήφισε ούτε έναν από τους παραπάνω νόμους.

Το ίδιο έπραξε και όταν το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, κατά την τρίτη κυβερνητική θητεία, ψήφισε τον νόμο για το αδιάβλητο των προσλήψεων. Τον εμβληματικό νόμο Πεπονή για το ΑΣΕΠ. Η Ν.Δ. όχι μόνο τον καταψήφισε, αλλά τον αποκάλεσε «πολιτικό κακούργημα». Εννοείται ότι δεν τόλμησε ποτέ να τον καταργήσει.

Το αποκορύφωμα, ωστόσο, ήταν το 2018, όταν η τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Ν.Δ. έφτασαν στο σημείο να απειλούν ακόμα και με βέτο στην ένταξη της γειτονικής χώρας στην Ε.Ε., ενώ έκαναν λόγο για αδιανόητες υποχωρήσεις. Εννοείται ότι, κατά την πρώτη «γαλάζια» διακυβέρνηση, δεν αναφέρθηκαν ποτέ ξανά στο θέμα. Το αντιμετώπισαν ως μη γενόμενο.

Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω; Ότι μπορεί ο κ. Μητσοτάκης να ονειρεύεται για τον εαυτό του μία πολιτική σφραγίδα ανάλογη του Ελευθερίου Βενιζέλου αλλά, τόσο ο ίδιος όσο και το κόμμα του, πόρρω απέχουν από την κατακτήσουν κιόλας…

ieidiseis.gr