Όλα στον Ζελένσκι, τσαμπουκάς με Ράμα και οι αντιφάσεις μιας διπλωματίας των εντυπώσεων…

Λόγω των πύρινων μετώπων που κατακαίνε τη χώρα, η συνάντηση στην Αθήνα των ηγετών (όχι όλων) των δυτικών Βαλκανίων μάλλον είχε μικρότερη προβολή από όση επιδίωκε η κυβέρνηση και προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Αλλά η «ατραξιόν» της συνάντησης, η επίσκεψη του «ειδικού προσκεκλημένου» προέδρου της Ουκρανίας, είχε μεγάλη προβολή. Και αυτό δεν μπορεί παρά να χαροποιεί τον πρωθυπουργό.

Οι ενστάσεις για «ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή» της Ελλάδας στον πόλεμο της Ουκρανίας δεν τον απασχολούν. Ούτε η νέα αποκάλυψη (από τον Ζελένσκι, όχι από τον Μητσοτάκη) για εκπαίδευση Ουκρανών πιλότων από Έλληνες συναδέλφους τους στα αεροπλάνα F-16, που εκ των πραγμάτων αποτελεί μέγιστη πρόκληση έναντι της Ρωσίας. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη παίζει εξαρχής τον «καθαρό» ρόλο της «σωστής πλευράς της ιστορίας» στο Ουκρανικό. Είναι απόλυτα ταυτισμένη με τις επιδιώξεις Αμερικανών και Ευρωπαίων – και ορισμένες φορές υπερακοντίζει. Αδιαφορεί για το ενδεχόμενο η Ρωσία να αντιδράσει «ακραία», για παράδειγμα να αναγνωρίσει το τουρκικό κρατίδιο των Κατεχομένων στην Κύπρο.

Υπό αυτό το πρίσμα η πρόσκληση Ζελένσκι είναι φυσιολογική πολιτική και διπλωματική πράξη, στο πλαίσιο του «υπερακοντισμού» που προαναφέραμε, έστω κι αν ουδεμία σχέση έχει με την ευρωπαϊκή πορεία των χωρών των δυτικών Βαλκανίων, που διαρκεί ήδη πέραν της εικοσαετίας.

Όμως, η πρωτοβουλία Μητσοτάκη είχε και αντιφατικές πλευρές.

Πρώτον, δεν πήρε μέρος η Αλβανία. Προσκλήθηκε ο πρόεδρός της (δεν ήλθε) και όχι ο πρωθυπουργός Έντι Ράμα, προφανώς στο πλαίσιο κάποιου είδους «αντιποίνων» για την υπόθεση Μπελέρη. Εδώ, όμως, έχουμε τα εξής αντιφατικά. Πότε κατάλαβε η κυβέρνηση Μητσοτάκη και προσωπικά ο πρωθυπουργός ότι ο Ράμα ασκεί «ανθελληνική» πολιτική; Πάντως, μέχρι πριν από λίγους μήνες περιδιάβαινε μαζί του χωριά της ελληνικής μειονότητας και άκουγε από το στόμα του «συγγνώμη» για μια «παρεξήγηση» που είχε συμβεί. Μάλιστα, ο Μητσοτάκης διαβεβαίωνε ότι με τον Ράμα «έχουμε μια πολύ στενή συνεργασία» και «μπορούμε να επιλύσουμε τα προβλήματα που σας απασχολούν». Αλήθεια, η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε καταλάβει τίποτα για τις προθέσεις του Ράμα «να αρπάξει τις περιουσίες της μειονότητας» και σε αυτό αποσκοπεί, όπως καταγγέλλεται, η σύλληψη και φυλάκιση του Μπελέρη;

Δεύτερον, στη συνάντηση εκλήθη η Κροατία. Πολύ σωστά. Όμως, το τελευταίο διάστημα ο πρόεδρός της κατηγορεί ανοιχτά την Ελλάδα ότι παραβιάζει κανόνες δικαίου σχετικά στην υπόθεση των Κροατών χούλιγκαν. Η κυβέρνση απαντά ότι «η δικαιοσύνη στην Ελλάδα είναι ανεξάρτητη». Είναι μια βολική απάντηση. Όμως, πόσο πειστική είναι όταν οι ανακριτές αποφασίζουν ομοιόμορφα ομαδικές προφυλακίσεις ανεξαρτήτως κατηγοριών που τους βαρύνουν; Για παράδειγμα, αν είναι δίκαιη και επιβεβλημένη η προφυλάκιση όσων βαρύνονται με κακουργήματα, γιατί είναι το ίδιο κα η προφυλάκιση όσων (φέρονται να) έχουν διαπράξει πλημμελήματα; Μήπως έχει δίκιο ο πρόεδρος της Κροατίας ότι αυτοί απλώς έπρεπε να απελαθούν; Επιπλέον, πόσο πειστικό είναι το επιχείρημα ότι «η ελληνική δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη», όταν στην περίπτωση Μπελέρη η Ελλάδα κάνει ευθεία πολιτική παρέμβαση και η κυβέρνηση Ράμα οχυρώνεται- και αυτή- πίσω από την «ανεξαρτησία» της αλβανικής δικαιοσύνης; Μπερδεμένα και αντιφατικά πράγματα, τα οποία στην Ελλάδα αποκρύπτονται. Πολύ περισσότερο που σχεδόν έχουν εξαφανιστεί ορισμένες σκοτεινές πλευρές της νεανικής (ακραίας εθνικιστικής) δράσης του Μπελέρη, που είχε καταδικαστεί από ελληνικό δικαστήριο.

Τρίτον, στη συνάντηση των Αθηνών προσκλήθηκε και η Βόρεια Μακεδονία. Πολύ σωστά, επίσης. Όμως, τι γίνεται με τις καθυστερήσεις που παίζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη στην ολοκλήρωση της αποκατάστασης των σχέσεων με τη γειτονική χώρα; Γιατί δεν κυρώνει τις περιβόητες «τεχνικές συμφωνίες», που εκκρεμούν από το 2019; Εντάξει, δεν το έκανε μέχρι τις πρόσφατες εκλογές για να μην «ερεθίζει» τους «μακεδονομάχους» ψηφοφόρους της ΝΔ. Αλήθεια, ισχύει ακόμη η βαρύγδουπη» απειλή του κ. Μητσοτάκη ότι θα εμπόδιζε την ευρωπαϊκή πορεία της Βόρειας Μακεδονίας; Όχι, δεν ισχύει. Και ευτυχώς. Αυτά ήταν λόγια του αέρα τότε που ο νυν πρωθυπουργός κατακεραύνωνε την «επιζήμια» Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία μια χαρά εφαρμόζει έκτοτε. Προφανώς, ήταν «επιζήμια» επειδή την είχε υπογράψει ο Τσίπρας και δεν την άντεχαν οι ούλτρα εθνικοπατριώτες της ΝΔ…

Τέταρτον, στη συνάντηση των Αθηνών προσκλήθηκε και το Κόσοβο, το οποίο δεν έχει αναγνωριστεί επίσημα από την Ελλάδα. Την πρόσκληση δεν είδε με καλό μάτι η Σερβία, ο πρωθυπουργός της οποίας ήρθε, επίσης, στην Αθήνα.

Κάπως έτσι εξελίχθηκε η συνάντηση των ηγετών των δυτικών Βαλκανίων στην Αθήνα. Με αγκάθια και αντιφάσεις ως προς τις επιδιώξεις της ελληνικής πλευράς. Σύντομα θα φανεί αν θα έχει και κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα ή αν απλώς ήταν ενταγμένη στη «διπλωματία των εντυπώσεων», την οποία ασκεί ο κ. Μητσοτάκης…