Παρακολούθηση Ανδρουλάκη – Δέκα εκκρεμότητες που αφήνει, ή δημιουργεί ο… ίδιος

Σε πανευρωπαϊκό ακροατήριο ο Αλέξης Τσίπρας, ως απλός βουλευτής πλέον, έθεσε το θέμα των παρακολουθήσεων στην Ελλάδα – και της συγκάλυψης του εγκλήματος από το σύστημα Μητσοτάκη. Τα ελληνικά ΜΜΕ δεν έδειξαν ενδιαφέρον, αλλά αυτός τουλάχιστον – σε αντίθεση με τον Κ. Βαξεβάνη – τη γλύτωσε: δεν έβγαλε ανακοίνωση εναντίον του το …ΠΑΣΟΚ.

Η ανακίνηση του σκανδάλου της προηγουμένης κυβέρνησης Μητσοτάκη που το διέπραξε και της σημερινής που φροντίζει για την εξαφάνιση του- φέρνει ξανά στο προσκήνιο και μια από τις πιο παράδοξες πλευρές του: τη στάση που τηρεί ο Νίκος Ανδρουλάκης, ως ένα από τα θύματα των παρακολουθήσεων.

Ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, τον οποίο «άκουγε» η ΕΥΠ για τρεις μήνες όταν ήταν ευρωβουλευτής – αλλά ενδιαφερόμενος για την ηγεσία του κόμματός του – σηκώνει σκόνη γύρω από το όνομα του, αλλά δεν κλιμακώνει ότι μπορεί να οδηγήσει στην πλευρά του σκανδάλου που τον αφορά προσωπικά.

Κάποιες επιλογές του μάλιστα δημιουργούν στους καχύποπτους την εντύπωση ότι, από τη μια πλευρά προσπαθεί να επωφεληθεί πολιτικά ως θύμα, αλλά από την άλλη, δεν θα τον ενοχλούσε και πολύ η συγκάλυψη.

Σε κάθε περίπτωση, το χειρίζεται με τρόπο που δεν αγγίζει πραγματικά του Κυριάκο Μητσοτάκη- πέρα από τις αόριστες, πολιτικές, ευθύνες που του αποδίδει με άσφαιρες καταγγελίες.

Υπάρχουν περιπτώσεις με εκκρεμότητες, τις οποίες είτε έχει δημιουργήσει ο ίδιος, είτε δεν εκμεταλλεύθηκε στην ώρα τους, είτε στρέφει αλλού το ενδιαφέρον.

Πρώτη. Δεν έσπευσε να επιβάλει μήνυση προσωπικά κατά Δημητριάδη και Κοντολέων. Το αδίκημα ήταν ομολογημένο, και οι δράστες είχαν κατονομαστεί. Αλλά αντί να στραφεί εναντίον τους, έκανε μηνυτήριες αναφορές, εναντίον …όλων των εμπλεκομένων. Πιο απλά, δεν υποχρέωσε τη Δικαιοσύνη να αρχίσει ανάκριση επί του θέματος για συγκεκριμένο ποινικό αδίκημα, από συγκεκριμένα πρόσωπα.

Δεύτερη. Δεν αντέδρασε όταν ο Μητσοτάκης άφησε ανοιχτό να τον παρακολουθούσε η ΕΥΠ για λόγους που δεν έχουν σχέση με τα εθνικά θέματα. Η απαλλαγή του ως «εθνικού κινδύνου», που ανακοίνωσε στο debate του Μαΐου ο Πρωθυπουργός, προσθέτοντας ότι «δεν ήταν απαραίτητή η παρακολούθηση »- ενώ όσο υπέρ το ενδεχόμενο της καταμήνυσης Δημητριάδη Κοντολέων προτιμούσε να τη λέει «νόμιμη»- δεν έκλεισε το θέμα. Η ΕΥΠ μπορεί να κάνει επισυνδέσεις και για θέμα που αφορούν εθνικές υποθέσεις. Αυτό δεν καλύφθηκε από την τοποθέτηση από την Μητσοτάκη…

Τρίτη. Όταν ο Πρωθυπουργός, ως πολιτικός προϊστάμενος της ΕΥΠ, επιβεβαίωσε τη συγκεκριμένη παρακολούθηση – επιβεβαίωσε εκ των πραγμάτων και το περιεχόμενό της. Ο ότι «παρήχθη» ως «υλικό», επί τρίμηνο. Ποτέ ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν αξίωσε να πληροφορηθεί σε ποιων τα χέρια περιήλθε αυτό το «υλικό».

Τέταρτη. Ηδη ο ίδιος δεν άρπαξε την ευκαιρία να ενημερωθεί από την ΕΥΠ, για την παρακολούθηση, όταν τον καλούσε να το κάνει ο Γ. Γεραπετρίτης. Προτάσσοντας ότι , … «δεν είναι προσωπική υπόθεση, αλλά θέμα Δημοκρατίας». Προς θεού: όταν ακούνε τα τηλεφωνά σου, μέρα και νύχτα επί τρεις μήνες, πρωτίστως είναι προσωπική υπόθεση.

Πέμπτη. Δεν έχει θέσει ακόμη θέμα για την απίστευτη καθυστέρηση της έρευνας από τη Δικαιοσύνη ,που είχε αναλάβει ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ως ..κατεπείγουσα. Αφού την κατάτμισε, δεν έχει κληθεί ως τώρα κανένας μάρτυρας και δεν έγινε καμιά ανακριτική πράξη. Αν με τον Ντογιάκο ήταν αναμενόμενο, ο Ανδρουλάκης δεν έκανε καμιά παράσταση στη διάδοχό του και σχολιάζει απλώς την καθυστέρηση.

Έκτο. Πολύ συχνά ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ περιπλέκει την επιβεβαιωμένη παρακολούθησή του από την ΕΥΠ, με την απόπειρα παρακολούθησής του από το λογισμικό Predator- που δεν συνέβη ποτέ, αφού δεν απάντησε στις κλήσεις που θα το ενεργοποιούσαν. Ετσι αντί να εστιάσει στην ΕΥΠ απλώνει την υπόθεση και θόλωνε τις ευθύνες της.

Εβδόμη. Υπήρξαν δηλώσεις του πριν τις εκλογές, με τις οποίες προσπαθούσε να βάλει στο κάδρο των ευθυνών για τις παρακολουθήσεις και τον ΣΥΡΙΖΑ, αν όχι προσωπικά τον Αλέξη Τσίπρα, αναφερόμενος σε παράνομα λογισμικά … επί των ημερών του.. Προφανής εξίσωση με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, με ότι σημάνει αυτό.

Ογδόη. Προβάλει ότι είναι το βασικό θύμα των παρακολουθήσεων για να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον, ενώ υπήρξαν σημαντικότεροι “στόχοι”, όπως ο στρατηγός Φλώρος και ο υπουργός Χατζηδάκης -εκτός του δημοσιογράφου Θαν. Κουκάκη- για να μείνουμε σε όσους έχουν επιβεβαιωθεί και από την κυβέρνηση.

Ένατο. Ενώ κάποια στιγμή ο ίδιος είπε ότι ο Μητσοτάκης «τον παρακολουθούσε για να τον εκβιάσει», ποτέ δεν στράφηκε νομικά εναντίον του και στην πορεία εγκατέλειπε και την καταγγελία.

Δέκατο. Μόλις πρόσφατα δεν αξιοποίησε την αποκάλυψη του Κώστα Βαξεβάνη για παρακολούθηση λόγω Κίνας,- με αφορμή τα δημοσιεύματα για τον Γεωργιάδη. Αντίθετα στράφηκε εναντίον του και κατηγορούσε τον…Τσίπρα. Αντί να ζητήσει εξηγήσεις από την κυβέρνηση και να απαιτήσει διάψευση, στοχοποίησε την εφημερίδα Documento, το ρεπορτάζ της οποίας πλησίαζε περισσότερο από οτιδήποτε άλλον ως τώρα την αφορμή της παρακολούθησής του από την ΕΥΠ.

Συμπέρασμα. Όλα αυτά δείχνουν ότι κάτι δεν πάει καλά από την πλευρά του Νίκου Ανδρουλάκη με την παρακολούθηση του, εκτός από την ίδια την παρακολούθηση: ολοκληρώθηκε και συγκαλύπτεται «κανονικά». Ο ενδιαφερόμενος, αντί να μην αφήσει λίθον επί λίθου, την αντιμετωπίζει, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη ως παρατηρητής! Ως …υπερασπιστής της Δημοκρατίας, αλλά όχι του προσωπικού βίου του.

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr