Aπάντηση του Γ.Λακόπουλου στην Δ.Αυγέρη: Τίποτε από όσα ισχυρίζεται δεν υπάρχει στο κείμενο

Ενα άρθρο του Γ.Λακόπουλου για την Θ.Τζάκρη, ήταν αυτό που προκάλεσε το παραλήρημα της εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ βάζοντας στο στόχαστρό της τον δημοσιογράφο Γιώργο Λακόπουλο.

Η ίδια κατηγόρησε τον δημοσιογράφο για «ακατάσχετο αναμάσημα στερεοτύπων και μια κραυγή υπαρξιακής υπενθύμισης» με τον Γ.Λακόπουλο να της απαντά «Χάλια» μέσα από την στήλη του Φωτοσκιάσεις και να της υπενθυμίζει ότι «…πολιτικοί θυμώνουν με όσα τους λένε ή τους γράφουν τα Μέσα Ενημέρωσης και οι δημοσιογράφοι. Δουλειά τους και δουλειά μας… ».

Αναλυτικά η απάντηση του Γ.Λακόπουλου:

Κάποιους ανθρώπους δεν θα μπορούσες να τους φανταστείς αν δεν υπήρχαν. Συμβαίνει, σε ό,τι αφορά στη στήλη τουλάχιστον, με την κυρία Δώρα Αυγέρη.

Ως δημοσιογράφος που μεταπήδησε στην πολιτική ανήκει σε μια κατηγορία νέων στελεχών που έβαλε στη Βουλή ο Τσίπρας και μετά τους εγκατάλειψε. Ούτε ένα υφυπουργείο.

Καθόλου καλό για κάποια που πολιτεύεται στην ίδια εκλογική περιφέρεια με τον πληθωρικό Σωκράτη Φάμελο – που πήρε τη μοναδική έδρα του κόμματος στη Β΄ Θεσσαλονίκης.

Τελικά η ορμητική εμφάνιση του Στέφανου Κασσελάκη στο προσκήνιο την έφερε στο πιο απαιτητικό αξίωμα του νέου ΣΥΡΙΖΑ: πορτ – παρόλ του.

Μια από πιο άχαρες δουλειές στη χώρα – αν λάβουμε υπόψη τα δημοσκοπικά ευρήματα για το αφεντικό της.

Πιστεύει ωστόσο ότι λόγω Κασσελάκη «εμπλουτίστηκε το ενδιαφέρον για τον ΣΥΡΙΖΑ». Αλλά της διαφεύγει ότι εμπλουτίσθηκε αρνητικά για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η «άποψή» της ότι ως την υποψηφιότητα Κασσελάκη ο ΣΥΡΙΖΑ «ήταν ένα πεθαμένο λικέρ», μπορεί να είναι και σωστή.

Μόνο που με τον Κασσελάκη πάει να γίνει ξεθυμασμένη τσικουδιά.

Εν πάση περιπτώσει η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ τη δουλειά της προσπαθεί να κάνει.

Απλώς την κάνει κάπως ανορθόδοξα για δημοσιογράφο, αν λάβουμε υπόψη και το «περιστατικό» στον Γιώργο Παπαδάκη.

Τώρα βρήκε «πιασάρικο» ως θέμα το χθεσινό σημείωμα της στήλης για τη γραμματέα της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ και κάνει τη δικηγόρο σε μια νομικό.

Με τίτλο «Μαθήματα κακής δημοσιογραφίας» έβαλε σε 57 λέξεις ξινισμένης επίδειξης εξυπνάδας, περισσότερους χαρακτηρισμούς από όσους μπορεί να κατανοήσει, ως δημοσιογραφική κριτική – ακόμη και άδικη – σε δημόσιο πρόσωπο.

-«Ο διάχυτος κοινωνικός ρατσισμός, ο εξόφθαλμος σεξισμός, η χυδαία στοχοποίηση και η εμμονή σε προσωπικές επιθέσεις – προς άγραν δημοσιότητας – που καμώνονται το δημοσιογραφικό λόγο και την πολιτική ανάλυση, δεν είναι τίποτα περισσότερο από θλιβερό παραλήρημα. Ένα ακατάσχετο αναμάσημα στερεοτύπων και μια κραυγή υπαρξιακής υπενθύμισης, που δεν αντέχει ούτε στην ρήση «α, αυτός τα λέει; Δεν έχει σημασία».

Δικαίωμά της. Αλλά κακό δρόμο παίρνει.

Το υφάκι με τον βερμπαλιστικό παροξυσμό του συρμού, μάλλον προσβάλει το πρόσωπο που ανέλαβε να υπερασπιστεί με στόμφο.

Τίποτε από όσα ισχυρίζεται δεν υπάρχει στο κείμενο.

Προφανώς αγνοεί ότι στο «δημοσιογραφικό λόγο» υπάρχουν αναφορές σε πραγματικά περιστατικά – που πρέπει να διορθώνονται, αν είναι λάθος – και κρίσεις, που είναι δικαίωμα όποιου τις υπογράφει.

Για να μιλήσω σε πρώτο πρόσωπο: από την πλευρά μου δεν υπάρχει κάτι άξιο απάντησης στο «παραλήρημα» της εκπροσώπου – για να δανειστώ μια διατύπωσή της.

Οι απαντήσεις βρίσκονται στο κείμενό της. Και από αυτή την άποψη προσφέρεται για την αυτοκριτική της: είναι χάλια!

Η Πολάκεια χρήση του πληκτρολογίου, δεν κάνει καλό στο κόμμα της. Ας διαβάσει την τοποθέτηση του διευθυντή του iΕidiseis.gr, Θανάση Τσεκούρα, επί του θέματος.

Μάλλον δεν θα καταλάβει, αν της επισημάνω ότι η αρθρογραφία μου έχει προσφέρει περισσότερο στην υπόθεση του ΣΥΡΙΖΑ – με τον οποίο δεν έχω καμιά σχέση – από κάποιους συγκατοίκους της, στο ρετιρέ της Κουμουνδούρου.

Κατά τα λοιπά θυμάμαι μια φράση του Μάνου Χατζηδάκι: «Μερικοί κύριοι – κυρία εν προκειμένω – νομίζουν ότι είμαστε συνάδελφοι».

ΥΓ. Δεν έχω να πω κάτι για την αξιοπρεπή – και έξυπνη – απάντηση της Θεοδώρας Τζάκρη, στο σχολιασμό μου. Εκτός από τη διαβεβαίωση ότι η αναφορά στο «ψεύδισμα» δεν είχε καθόλου μειωτική διάθεση από την πλευρά μου.

ieidiseis.gr