Η εγκληματικότητα στο ζενίθ αλλά το Μαξίμου ζει στις Βερσαλλίες (Α’ Μέρος)

Ξεκαθάρισμα λογαριασμών ή μη, η βία είναι βία. Χθες το βράδυ για είχαμε τη δολοφονία ενός 32χρονου αλλοδαπού και τον τραυματισμό της συντρόφου του μέσα στο αυτοκίνητό του στον Βύρωνα. Και όπως διαρρέουν αστυνομικές πηγές πρόκειται για εσωτερικό ξεκαθάρισμα της Αλβανικής μαφίας. Όμως το γεγονός ότι ιδιαίτερα τα τελευταία πέντε χρόνια η βία «έχει χτυπήσει κόκκινο», μας δείχνει πως κάτι δεν πάει (καθόλου) καλά. Και από πλευρά αστυνόμευσης – και από πλευρά πρόληψης. Στην καταστολή η Αστυνομία τα «πάει μια χαρά» – ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ηλικιωμένους – αλλά αυτό είναι μεγάλο θέμα από μόνο του και δεν αφορά το παρόν άρθρο.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η Ελλάδα έχει γίνει σταυροδρόμι των διαφόρων εθνικών και πολυεθνικών εγκληματικών οργανώσεων. Αυτό επιφέρει μοιραία αλλαγές στην ιεραρχία, στις περιοχές δράσης, ακόμη και στον τρόπο μεταφοράς της οποιαδήποτε δραστηριότητας του υποκόσμου. Αυτές οι αλλαγές δεν γίνονται, ούτε με συζητήσεις αβρότητας, ούτε με όρους διπλωματίας. Αυτές οι αλλαγές, γίνονται με τη φυσική εξόντωση των αντιπάλων ή την τρομοκράτησή τους.
Δηλαδή, μέσω εκτελέσεων, εκρήξεων βομβών και «ατυχημάτων».
Για παράδειγμα τα τελευταία 7 χρόνια ο πόλεμος μεταξύ της Greek Mafia (Ελληνικής Μαφίας) έχει στοιχήσει αποδεδειγμένα τη ζωή, σε 17 «στελέχη» του υποκόσμου με τελευταία, αυτή τον Γενάρη του 2024  όπου εκτελέστηκε ο Βαγγέλης Ζαμπούνης γνωστός στον κόσμο της νύχτας με το ψευδώνυμο «Ζαμπόν».

Τα… “μεγάλα συμβόλαια”

Στις 29 Οκτωβρίου 2019: Η δολοφονία Δημήτρη Μάλαμα. Σε φανάρι της Λεωφόρου Αθηνών στο Χαϊδάρι δολοφονήθηκε ο φερόμενος ως ταμίας της Greek Mafia, Δημήτρης Μάλαμας. Επαγγελματίες εκτελεστές πάνω σε δίκυκλο τον πλησίασαν από το αντίθετο ρεύμα και άδειασαν τη γεμιστήρα του καλάσνικοφ πάνω του αδιαφορώντας για την ένοπλη φρουρά που είχε το θύμα σε κοντινή απόσταση.

Στις 9 Δεκεμβρίου 2020: Η δολοφονία του Δημήτρη Καπετανάκη. Ο επονομαζόμενος «Νονός των Νονών» και εχθρός του Βασίλη Στεφανάκου, Δημήτρης Καπετανάκης εκτελέστηκε με 28 σφαίρες από καλάσνικοφ έξω από το σπίτι του στα Βριλήσσια. Ο Καπετανάκης φέρεται να είχε εμπλακεί σε συνολικά 11 δολοφονίες, ληστείες και εκβιασμούς ενώ είχε κατηγορηθεί ως σημαίνων στέλεχος του «συνδικάτου του εγκλήματος».

Στις 25 Απριλίου 2022: Η δολοφονία του Γιάννη Σκαφτούρου. Ήταν Δευτέρα του Πάσχα όταν σημειώθηκε η πρώτη εκτέλεση μπροστά στην οικογένεια του θύματος. Σαν να ήθελε ο φυσικός αυτουργός να δώσει ένα σαφές μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση.
Ο «Θείος Τζο» εκτελέστηκε με δέκα σφαίρες στο εξοχικό του στα Δερβενοχώρια με τους 4 δράστες να επιβαίνουν και πάλι σε μηχανές με τη μία να παθαίνει μηχανική βλάβη και να εγκαταλείπεται από τους εκτελεστές.

Στις 7 Ιουνίου του 2023, τουλάχιστον 4 εκτελεστές, έστησαν καρτέρι θανάτου στο Βασίλη Ρουμπέτη και τον κουνιάδου του Διονύση Μουζακίτη στον Κορυδαλλό. Μόλις τους βλέπουν να φτάνουν έξω από το σπίτι του Ρουμπέτη, ανοίγουν πυρ με καλάσνικοφ και τους πυροβολούν 55 φορές. Στην συνέχεια, απομακρύνονται με ένα κλεμμένο SUV, το οποίο πυρπολούν στον Σκαραμαγκά.

Η κατάρρευση της πλαστής ευμάρειας και το κοινωνικό αδιέξοδο

Ένα άλλο κομμάτι που χρίζει επίσης ειδικής μνείας και έρευνας είναι ότι η ελληνική κοινωνία βρίσκεται υπό ασφυκτική οικονομική πίεση και ψυχολογική κατάρρευση, με δέκα χρόνια μνημονίων και δύο χρόνια εγκλεισμού λόγω της πανδημίας.
Η σύνδεση των οπαδών της βίας με φαινόμενα χουλιγκανισμού, επιθέσεις κατά της αστυνομίας από εγκληματικές οργανώσεις και κατά δημοσιογράφων, δεν είναι τυχαίες. Είναι πολλές φορές φορές συγκοινωνούντα  δοχεία με διαπλεκόμενα συμφέροντα.
Η νεολαία στην κοινωνία της – πλαστής – ευμάρειας των «ανάλαφρων» μέσων κοινωνικής δικτύωσης είναι πλέον επιστημονικά αποδεκτό πως νιώθει απομόνωση. Ενίοτε απαξίωση και έλλειψη προοπτικής. Η κοινωνία δεν δίνει περιθώρια  άμεσης κοινωνικής ένταξης στους νέους .
Με χαλαρούς τους θεσμούς και με αμφισβήτηση των κοινωνικών θεσμών και της συγκολλητικής ουσίας (ας μας επιτραπεί η έκφραση) της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης οι νέοι οδηγούνται εύκολα στην παραβατικότητα και στη βία.
Η βία στην εποχή της ψηφιακής εποχής αναπαράγεται εύκολα. Πολύ περισσότερο στη νεολαία που δε συνειδητοποιεί τον κίνδυνο της τιμωρίας  και  του κοινωνικού αποκλεισμού.
Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ασχολούνται επιφανειακά με τη βία. Στο σύνολό τους δεν ασχολούνται με το βάθος του κοινωνικού αυτού φαινομένου.
Η επαγγελματική αποκατάσταση των νέων και τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα αποτελούν και αυτά αιτία βίας.
Κοντολογίς, μία κοινωνία χωρίς αξίες και έλλειψη ουσιαστικού κοινωνικού νοήματος της ζωής, με μεγάλα οικονομικά προβλήματα, με έλλειψη κοινωνικής και εργασιακής προοπτικής – ιδιαίτερα στους νέους – με απαξιωμένους πολιτικούς θεσμούς και με ανεξέλεγκτη ψηφιακή κουλτούρα, οδηγεί εύκολα τους νέους  σε αμφισβήτηση θεσμών, αξιών και με έντονη τη διάθεση για βία που αναπαράγεται γρήγορα και ανεξέλεγκτα.

(Τέλος Α’ μέρους. Η συνέχεια αύριο 11/05/2024)

Του Ζαφείρη Χατζηδήμου

neostrategy.gr