Κυριάκος Μητσοτάκης: Θηλειές

Προβάλει διαρκώς μια παράλληλη πραγματικότητα που δεν υπάρχει. Ταχυδακτυλουργία; Όχι. Απλώς πολιτική εξαπάτηση, με μιντιακή συνενοχή.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πήγε στο νοσοκομείο από το οποίο προ ημερών δικός του βουλευτής καταγγείλει ότι «δεν υπάρχει ΕΣΥ» και μίλησε για αναβάθμιση της περίθαλψης, που μόνο ο ίδιος βλέπει.

Αξιοποίησε το τριτοκοσμικό «προνόμιο» να συνεντευξιάζεται με συγγενή του, για να αποφανθεί ότι «ο πληθωρισμός τον Μάρτιο έπεσε», όταν την προηγουμένη η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία και η Eurostat ανακοίνωσαν ότι ανέβηκε.

Εκεί που κρύβει μονίμως και με επικίνδυνο τρόπο την αλήθεια, είναι η εξωτερική πολιτική. Αυτοπροβάλλεται ως… ιστορικό πρόσωπο, ενώ έχει κατεδαφίσει την ελληνική διπλωματία δεκαετιών, χάριν ΙΧ επιλογών και επιθυμίες «φίλων και συμμάχων».

Στα ελληνοτουρκικά ο Ερντογάν θέτει ωμά πλέον, τους όρους της «ηρεμίας» και ο Μητσοτάκης την υπηρετεί με τον τρόπο του: ενταφιάζει το Κυπριακό, αδειάζει τις αποθήκες οπλισμού στα νησιά, συζητάει στο σκοτάδι σενάρια συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο, δέχεται να καθορίζει τις ζώνες επιρροής η Άγκυρα, καταπίνει τις τουρκικές θεωρίες για τη «τουρκική μειονότητα» της Θράκης, και αφήνει ελληνικής ταυτότητας μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομίας, στο έλεος του εξισλαμισμού της γειτονικής χώρας

Η τοποθέτηση Μητσοτάκη στη μετατροπή -μετά την Αγιά Σοφιά- σε τζαμί της Μονής της Χώρας -για τον αξιοθρήνητο Γεραπετρίτη που τη βρήκε «απογοητευτική» ας μην μιλάμε- υπήρξε τραγική: ότι θα «διαμαρτυρηθεί έντονα», δεν είναι συμπεριφορά Πρωθυπουργού χώρας που θίγεται άμεσα. Αυτό θα μπορούσε να το πει ο Πρωθυπουργός πχ της Ισπανίας.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός όφειλε να καταγγείλει, να αξιώσει ακύρωση της ανίερης πράξης, να προσφύγει στη διεθνή κοινότητα και τα όργανά της. Η αντίδραση Μητσοτάκη δίκην αγγαρείας, είναι κατευνασμός που επαναλαμβάνεται. Αποτέλεσμα; Η Ελλάδα ηττάται να υποχωρεί παντού.

Στα ελληνοτουρκικά η αναθεωρητική ατζέντα επεκτατισμού της Άγκυρας διαχέεται χωρίς δραστική ελληνική απάντηση. Στη Λιβύη η χώρα γνώρισε διπλωματική ήττα και στην Αίγυπτο εκλιπαρεί τον φασίστα Σίσι.

Στην Ουκρανία ο Μητσοτάκης είναι μαζί με την, ύποπτη για πολλά, Ούρσουλα φον Ντερ Λάιεν οι τελευταίοι φαν του διεφθαρμένου Ζελένσκι. Στη Γάζα μένει στο πλευρό του δολοφόνου Νετανιάχου. Στην αραβική χερσόνησο συμπράττει με αιμοσταγή μεσαιωνικά καθεστώτα.

Ισοπέδωσε τις σχέσεις αιώνων με τη Ρωσία, έκοψε τις γέφυρες με τη Σερβία, ήλθε σε ρήξη ακόμη και με την… Κυπριακή Δημοκρατία!.

Ο συνδυασμός καιροσκοπισμού, αδιαφανών επιδιώξεων και πολιτικής κουτοπονηριάς, αποθεώνεται στις σχέσεις με τη Βόρεια Μακεδονία και την Αλβανία.

Η πολιτική μεταβολή στα Σκόπια διευκολύνθηκε από την άρνηση Μητσοτάκη να ολοκληρώσει τη συμφωνία των Πρεσπών και οι χειρισμοί του στην Αλβανία, με τον Μπελέρη, αποδεικνύονται παιχνίδι με την ακροδεξιά και όχι τριβή με τον Ράμα.

Ο Αλβανός πρωθυπουργός εμφανίζεται ως θαυμαστής του -και οιονεί προστάτης του στην… ελληνική πολιτική σκηνή- αναγνωρίζοντας την ικανότητά του να βρίσκεται στην κυβέρνηση -ο Μητσοτάκης- όχι σαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης που τα θέλουν και τα παθαίνουν.

Όλα αυτά δεν είναι απλώς στοιχεία δραματικού απολογισμού ενός Πρωθυπουργού που ασκεί εξωτερική πολιτική ως προσωπική του υπόθεση, ανάμεσα στη μεγαλομανία, την ιδιοτέλεια και τις έξωθεν υποδείξεις. Είναι θηλειές στο λαιμό του. Αργά ή γρήγορα, κάποιος θα κλωτσήσει την καρέκλα.

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ/EUROKINISSI