Ο «μεγάλος (καταστροφικός) περίπατος» του Κυριάκου…

Τι πραγματικά σημαίνει κράτος; Το κράτος είναι ένας κοινωνικός οργανισμός που δρα με βάση μια γεωγραφικά καθορισμένη επικράτεια. Σκοπός ενός κράτους είναι να εγκαθιδρύουν, να διατηρούν και να υπερασπίζονται βασικές κοινωνικές συνθήκες και αξίες, με πιο σημαντικές από αυτές: Την ασφάλεια, την ελευθερία, την τάξη, την δικαιοσύνη και την ευημερία των πολιτών (σε επίπεδο οικονομίας, παροχών, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, κοινωνικών υπηρεσιών κ.τλ.).

Τα τελευταία χρόνια ζούμε την κατάρρευση επί της ουσίας όλων των θεμελιωδών πυλώνων ενός κράτους και ιδιαίτερα αυτού της οικονομίας.
Η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει αφήσει τα πάντα στο έλεος της ελεύθερης αγοράς. Δεν επεμβαίνει, δεν ορίζει, δεν ασχολείται. «Η αγορά θα αυτορυθμιστεί» λένε και ξαναλένε τόσο ο ίδιος ο πρόεδρος της κυβέρνησης, όσο και οι υπουργοί του. Όμως όχι μόνο δεν αυτορυθμίζεται, αλλά τα τελευταία δύο χρόνια έχει ξεφύγει από τον έλεγχο και οι επιχειρηματίες ή οι πολυεθνικές κάνουν «πάρτυ».
Καρτέλ, ανίερες συμμαχίες και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί το μυαλό μας έχουν πέσει με τα μούτρα στο «βάζο με το μέλι» μεγαλώνοντας κατά πολύ τις ήδη τερατώδεις καταθέσεις τους από το υστέρημα των ελλήνων πολιτών, δρώντας ανεξέλεγκτοι και μη φοβούμενοι.

Και η κυβέρνηση; Που είναι η κυβέρνηση που είναι υποχρεωμένη να υποστηρίξει τους πολίτες της και να τους βγάλει από τα σαγόνια του κροκόδειλου της αισχρής υπερκερδοφορίας; Η απάντηση είναι φαεινότερη του ήλιου. Πουθενά!

Τα νοικοκυριά αναστενάζουν με τις καθημερινές ανατιμήσεις στα βασικά προϊόντα ανάγκης, οι τιμές στα καύσιμα ανεβοκατεβαίνουν καθημερινά κατά όπως το θέλουν οι εταιρίες, το κρατικό σύστημα υγείας έχει γίνει πια ημι-ιδιωτικό, δεν υπάρχει πλαφόν στα χρήματα που θα ζητήσει ο καθένας ιδιοκτήτης για την ενοικίαση του ακινήτου που στην καλύτερη περίπτωση χρειάζεσαι ένα μισθό. Για ηλεκτρικό, τηλεφωνία δεν το συζητάμε.

Όλα αυτά λοιπόν τι μας δείχνουν εν τάχει; Ότι το ελληνικό κράτος υπάρχει-δεν υπάρχει και η ελληνική κυβέρνηση δεν τελεί τα καθήκοντά της.

Ελα όμως που η εν λόγω κυβέρνηση με κινήσεις εντυπωσιασμού, δίνοντας καθρεπτάκια και τσατσάρες μαζί με φύκια για μεταξωτές κορδέλες, προσπαθεί να κρύψει αυτή την ανικανότητά της ή αν θέλετε το χάσιμο του ελέγχου από την επέλαση της ελεύθερης αγοράς και τι κάνει; Αυτό που δεν έχει προηγούμενο: Στέλνει επιστολή στην πρόεδρο της Κομισιόν και άκουσον-άκουσον της ζητά να παρέμβει στις πολυεθνικές για να μειώσουν τις τιμές στα προϊόντα τους στην ελληνική αγορά!

Αυτό δηλαδή που έχουν κάνει δεκάδες κυβερνήσεις μόνες τους μέσω της κρατικής επεμβάσεως και του ελέγχου των τιμών ο έλληνας πρωθυπουργός το ζητάει από την Κομισιόν.

Χαρακτηριστικό είναι αυτό το απόσπασμα της επιστολής: «Η πρόσφατη πληθωριστική κρίση, που οδήγησε σε σημαντική διάβρωση της αγοραστικής δύναμης των ευρωπαίων πολιτών, ανέδειξε τόσο την ασύμμετρη δύναμη που έχουν πολυεθνικοί κολοσσοί ως προς την διαφοροποιημένη τιμολογιακή πολιτική που ακολουθούν έναντι μεμονωμένων κρατών μελών, όσο και την αναξιοποίητη συλλογική της ένωσής μας».  Δηλαδή τι μας λέει; Ότι οι πολυεθνικές σαρώνουν ότι βρουν στο πέρασμά τους, αποσπούν υπερκέρδη και πρέπει να τους σταματήσει η Κομισόν! Δηλαδή πλήρη αποδοχή της αποτυχίας αποστολής της κυβέρνησης απέναντι στον λαό.

Και η κυβέρνηση; Που είναι η κυβέρνηση που είναι υποχρεωμένη να υποστηρίξει τους πολίτες της και να τους βγάλει από τα σαγόνια του κροκόδειλου της αισχρής υπερκερδοφορίας;
Η απάντηση είναι φαεινότερη του ήλιου. Πουθενά!

Όμως παράλληλα, μέσα σε αυτή την επιστολή υπάρχει και η κουτοπονηριά που προαναφέραμε έτσι ώστε να μπορέσει να πει ο Κυριάκος Μητσοτάκης λίγο πριν της Ευρωεκλογές: «να, δεν φταίμε, φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από εμάς και γι΄αυτό πήγαμε και στην Κομισιόν να ΣΑΣ βοηθήσει». Διαβάστε προσεκτικά και αυτό το απόσπασμα από την επιστολή για να σας λυθούν πλήρως οι απορίες: «Γι’ αυτό είναι κρίσιμο πολιτικά, ενόψει και των επερχόμενων ευρωεκλογών, η ΕΕ να αποδείξει ότι μπορεί όχι μόνο να ιεραρχεί και να θέτει τις σωστές προτεραιότητες με βάση τα προβλήματα που απασχολούν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες -και η ακρίβεια είναι αναμφίβολα ένα από αυτά- αλλά και να παρεμβαίνει με τρόπο αποφασιστικό, γρήγορο και αποτελεσματικό ώστε να τα επιλύει».

Και επισήμως πλέον, ο πρωθυπουργός παραδέχεται ότι είτε δεν γνωρίζει τι σημαίνει το κυβερνώ ικανά, είτε ότι είμαστε όλοι ηλίθιοι και θα τσιμπήσουμε το δόλωμα, συνεχίζοντας να δρα υπό ενός πέπλου καπνού που κρύβει τις κινήσεις του.

Επειδή όμως δείχνει και μια προκλητική «αναίδεια» ακόμη και σε αυτά που έχει σπουδάσει και διδαχθεί, προσβάλοντας και την επιστήμη του και τον άνθρωπο, θα του θυμίζουμε ένα απόσπασμα από τον «Πλούτο των Εθνών» του Ανταμ Σμιθ, της «βίβλου» των θεμελιωτών και υποστηρικτών της ελεύθερης οικονομίας, ένα απόσπασμα που εμπεριέχει μέσα τη σοβαρότερη προειδοποίηση:

«Στον παρόντα και στον παρελθόντα αιώνα ιδιότροπες φιλοδοξίες των βασιλιάδων και των υπουργών δεν ήταν τόσο μοιραίες για την ειρήνη της Ευρώπης όσο η αυθάδης ζηλοτυπία εμπόρων και βιομηχάνων.  Η βιαιότητα και η αδικία των ηγετών της ανθρωπότητας είναι παλαιό κακό αλλά η άθλια αρπακτικότητα, το μονοπωλιακό πνεύμα των εμπόρων και των βιομηχάνων οι οποίοι ούτε είναι ούτε θα έπρεπε να είναι ταγοί της ανθρωπότητας μπορεί εύκολα να προληφθεί ώστε να μη διαταράσσουν την ηρεμία κανενός άλλου, παρά μόνο του εαυτού τους»
(Adam Smith, “An Inquiry into The Nature and the Causes of the The Wealth of Nations”, 1776, Book 4, page 410)

Του Ζαφείρη Χατζηδήμου

neostrategy.gr