Μετά τους Ράμα, Σκόπια και Τουρκία, πλάκωσαν και οι Λίβυοι

Η εικόνα γύμνιας, μηδενικού έργου, ασυνάρτητης και δίχως σχεδιασμό εξωτερικής πολιτικής, που χρόνια τώρα ήταν γνωστή στους παροικούντες στην διπλωματική Ιερουσαλήμ, αλλά όχι στο ευρύ κοινό, αποκαλύπτεται πλέον εξόφθαλμα.
Μετά την προκλητική εμφάνιση Ράμα μέσα στην Αθήνα, τα περί «Μακεδονίας» νέτο – σκέτο της νέας εθνικίστριας προέδρου στα Σκόπια, την «επίθεση αγάπης» προς τον Ταγίπ Ερντογάν εκ μέρους κυβερνητικών παραγόντων, τώρα ήλθε να προστεθεί μια ακόμη προσβλητική κίνηση.

Η «κυβέρνηση» της Τρίπολης, η οποία ελέγχει -κι’ αν- μόνο τη Δυτική Λιβύη, και βρίσκεται σε σύγκρουση με την Ανατολική που ελέγχει ο «στρατάρχης» Χάφταρ, προέβη την προηγούμενη εβδομάδα, όπως γράφει η ιστοσελίδα, «Πρώτο Θέμα», σε διάβημα διαμαρτυρίας στον Έλληνα πρέσβη στην Τρίπολη, Ν. Γαριλίδη, για τις τρισδιάστατες σεισμογραφικές έρευνες που είχε ολοκληρώσει λίγο πριν το νορβηγικό σκάφος, Ramform Hyperion, νοτιοδυτικά της Κρήτης.

Εκεί, εκτιμάται ότι υπάρχουν ενδιαφέροντα κοιτάσματα φυσικού αερίου. Γι’ αυτό έχουν παραχωρηθεί στην κοινοπραξία ExxonMobil-Hellenic Energy δύο περιοχές δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης. Από τη μεριά του, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών διέρρευσε ότι «θα απαντήσει».

Τουρκολιβυκό μνημόνιο

Ετσι, η «κυβέρνηση» του γνωστού για τις φιλοτουρκικές θέσεις του, «πρωθυπουργού» της Τρίπολης, Αμπντέλ Χαμίντ Ντμπεϊμπά, αμφισβήτησε το δικαίωμα της Ελλάδας για έρευνες στην περιοχή.

Να σημειωθεί ότι στο τέλος του 2019, η προηγούμενη «κυβέρνηση» της Τρίπολης είχε υπογράψει με την Αγκυρα οριοθέτηση κοινής ΑΟΖ Τουρκίας – Λιβύης, «εμβολιζοντας» κατ’ αυτό τον τρόπο την ελληνική ΑΟΖ, Υφαλοκρηπίδα, ακόμα και χωρικά ύδατα στην Κρήτη. Οριοθέτηση πέραν πάσης γεωγραφικής λογικής, η οποία εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Αγκυρας.

Τόσο η επόμενη -νυν- «κυβέρνηση» της Τρίπολης, του Ντμπεϊμπά, όσο και η Αγκυρα επιμένουν στο τουρκολιβυκό «σύμφωνο». Μάλιστα, ο Ντμπεϊμπά προέβη σε νέα συμφωνία με την Αγκυρα για έρευνες στη θαλάσσια περιοχή του τουρκολιβυκού «συμφώνου» από τουρκικές εταιρείες. Κι’ όλα αυτά, παρά τις «επιθέσεις φιλίας» μεταξύ Αθήνας και Αγκυρας και την ελληνοτουρκική «προσέγγιση» το τελευταίο διάστημα.

Πολιτική άρτσι μπούτσι και λουλάς

Το 2019, η «συμφωνία» Τουρκίας – Τρίπολης έπιασε στον ύπνο την τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη. Στη συνέχεια, παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις τόσο του πρωθυπουργού, όσο και του τότε υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Δένδια, ότι η Αθήνα θα αναστρέψει την κατάσταση και μάλιστα ότι θα αναβαθμίσει τη θέση και την -χαμένη- επιρροή της Ελλάδας στη Λιβύη, το αποτέλεσμα ήταν μηδενικό.

Είναι ενδεικτικό ότι τα τελευταία χρόνια ούτε καν πρέσβη είχε τοποθετήσει η Αθήνα στη Λιβύη, με εξαίρεση τους τελευταίους μήνες. Παρά τις διακηρύξεις Δένδια ότι ανοίγει την πρεσβεία, η ελληνική εκπροσώπηση ήταν υποβαθμισμένη. Συνέβη, δε, το απίστευτο ότι αποφασίστηκε να σταλεί πρέσβης, αλλά ουδέποτε εστάλη.

Γενικότερα, η πολιτική της Αθήνας ως προς τη Λιβύη -εάν υπήρξε ποτέ- ήταν παντελώς αποτυχημένη. Το 2019, μάλιστα, έφτασε στο σημείο να διώξει από την Ελλάδα τον Λίβυο (και φίλο της Ελλάδας) πρέσβη, ο οποίος στη συνέχεια έγινε πρόεδρος της Λιβύης. Για να μην μιλήσει κανείς για την πρόσκληση, και υποδοχή στην Αθήνα, στην αρχή του 2020, με τιμές «προέδρου» και συνομιλίες με τον Κ. Μητσοτάκη του -δήθεν- «στρατάρχη» Χάφταρ, ο οποίος κατόπιν έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του την Ελλάδα.

Στη συνέχεια, δε, ο Ν. Δένδιας έπινε νερό στο όνομα της υπουργού Εξωτερικών της Λιβύης, της «κυβέρνησης» της Τρίπολης, της νεαράς, Ν. Μανγκούς, αλλά μετά δεν ήθελε ούτε να την βλέπει. Ετσι, όταν το 2022 ήταν να επισκεφθεί την Τρίπολη και έμαθε ότι τον περιμένει στο αεροδρόμιο για να τον υποδεχτεί η Μανγκούς, ούτε καν κατέβηκε από το αεροπλάνο, και έφυγε. Η Μανγκούς σήμερα φέρεται να έχει βρει καταφύγιο στην Τουρκία.

Με βάρκα την … ελπίδα

Τόσο ασυνάρτητη και αλλοπρόσαλλη είναι η ελληνική πολιτική ως προς τη Λιβύη. Η κυβέρνηση, ουσιαστικά, εδώ και καιρό, έχει εναποθέσει όλες της τις «ελπίδες» της στην Αίγυπτο, η οποία, ωστόσο, κοιτάζει να εξυπηρετήσει τα δικά της συμφέροντα στη Λιβύη. Κι’ όλα αυτά, ενώ αυξανόταν συνεχώς η τουρκική παρουσία και επιρροή στη Λιβύη, κυρίως στη Δυτική. Κοντολογίς, η κυβέρνηση κινείται με βάρκα την ελπίδα στα βαθιά νερά του Λιβυκού Πελάγους.

Ως γνωστόν, το 2011 ανατράπηκε ο Καντάφι και κατόπιν ακολούθησε εμφύλιος πόλεμος. Αν και η ένοπλη αντιπαράθεση ανάμεσα στην Ανατολική και τη Δυτική Λιβύη έχει μειωθεί, η χώρα είναι πολυδιασπασμένη, δεν έχει κυβέρνηση κοινής αποδοχής, δεν έχουν γίνει εκλογές, και γενικότερα βρίσκεται ακόμα σε κατάσταση αναταραχής, όπου βασιλεύουν τα εγχώρια καπετανάτα, οι φυλετικές φατρίες και οι ιδιωτικοί στρατοί τους, που εκμεταλλεύονται τους πλούσιους ενεργειακούς πόρους της και γεμίζουν τα ταμεία τους από το εμπόριο και το λαθρεμπόριο.

neostrategy.gr

Ramform Hyperion