Οι Ισραηλινοί εκπαιδεύονται από την ελληνική πολεμική αεροπορία για να χτυπήσουν την Χεζμπολάχ!

Πέρασε στα ψιλά των ελληνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης ως μια προγραμματισμένη τυπική άσκηση μεταξύ της πολεμικής αεροπορίας του Ισραήλ και της πολεμικής αεροπορίας της Ελλάδος.
Από το γεγονός και μόνο ότι το Ισραήλ βρίσκεται σε πόλεμο με τη Χαμάς το οποίο το μεγαλύτερο βάρος πέρα από το στρατό ξηράς τον έχει αναλάβει και η αεροπορία θα ήταν λογικό η άσκηση αυτή να ακυρωθεί από την πλευρά του Ισραήλ.

Όμως σε αυτή την άσκηση εκπαιδευόμενη δεν ήταν η ελληνική πολεμική αεροπορία αλλά η… Ισραηλινή!

Ας δούμε τα πράγματα λίγο αναλυτικότερα. Στην άσκηση αυτή συμμετείχαν 56 ελληνικά μαχητικά παντός τύπου όπου επί 48 ώρες πρωί μεσημέρι βράδυ ανεφοδιάστηκαν 160 φορές (!) από το ισραηλινά ιπτάμενα τάνκερ. Ως εδώ καλά. Γιατί όμως μόνο ελληνικά μαχητικά; Γιατί δεν υπήρξαν μαχητικά από άλλες χώρες του ΝΑΤΟ π.χ. ή της Αιγύπτου;

Επειδή πολύ απλά η άσκηση ήταν για τα πληρώματα των ισραηλινών αεροσκαφών ανεφοδιασμού. Να μπορούν ημέρα-νύχτα, υπό αντίξοες συνθήκες, υπό σωματική και ψυχική πίεση να ανεφοδιάζουν μέχρι τελευταίας σταγόνας τα ισραηλινά μαχητικά που θα πρέπει να βρίσκονται στον αέρα. Είτε σε ρόλους υποστήριξης χερσαίων δυνάμεων, είτε σε ρόλους δίωξης/αναχαίτισης, είτε σε ρόλους Search and Destroy υπό την καθοδήγηση ισραηλινών ειδικών δυνάμεων.

Όμως για να γίνουν όλα αυτά που περιγράφουμε από την ισραηλινή πολεμική αεροπορία, χρειάζεται χρόνος που οι συμβατικές δεξαμενές καυσίμων, δεν μπορούν να δώσουν.

Εδώ λοιπόν έρχεται η λύση: Ο Αεροπορικός ανεφοδιασμός.

Η σχέση της άσκησης με τις εξελίξεις στη Μ. Ανατολή

Το Ισραήλ θα χρησιμοποιήσει μαχητικά αεροσκάφη, όπως τα F-16 και F-15I, για ακριβείς και μη συμβατικές (με την έννοια του χρησιμοποιούμενου εκρηκτικού φόρτου) αεροπορικές επιδρομές. Και όπως φαίνεται η σιϊτική οργάνωση της Χεζμπολάχ αποτελεί πλέον “clear and present danger” για το κράτος του Ισραήλ όπως αυτολεξεί μας μεταφέρθηκε.

Το «πρώτο κύμα» σε μια τέτοια στρατιωτική εξέλιξη θα είναι η χρήση του ιπτάμενου πυροβολικού, δηλαδή των αεροσκαφών παντός αποστολών, που θα φέρουν πολύ μεγάλα φορτία βομβών και πυραύλους ώστε να επιτίθονται σε στρατηγικούς στόχους της Χεζμπολάχ, όπως αποθήκες όπλων, κέντρα διοίκησης και επικοινωνιών, και βάσεις εκτόξευσης πυραύλων.

Το βάρος τους όμως θα μειώσει ακόμη περισσότερο την επιχειρησιακή τους εμβέλεια. Και εδώ επανεμφανίζεται η τεχνηέντως «υποτιμημένη» λύση: Ο Αεροπορικός ανεφοδιασμός.

Η άσκηση αυτή δεν μπορούσε να κρυφτεί. Επρεπε όμως να υποτιμηθεί η αξία της. Ετσι ενεργοποιήθηκαν οι γνωστοί μηχανισμοί σε υπόγεια, τοίχους, ταράτσες: «να παιδιά εμείς να βοηθήσουμε θέλουμε, «Είναι φίλοι μας οι Ισραηλινοί» σε συνδυασμό με τα γνωστά διπλωματικά παίγνια: «σου δίνω, μου ανταποδίδεις».

Γιατί είναι τόσο αναγκαίος ο αεροπορικός ανεφοδιασμός;

-Παρέχει αυξημένη εμβέλεια και επιχειρησιακή ευελιξία: Ο εναέριος ανεφοδιασμός επιτρέπει στα μαχητικά αεροσκάφη να πετούν μεγαλύτερες αποστάσεις χωρίς την ανάγκη προσγείωσης για ανεφοδιασμό καυσίμων. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για αποστολές μεγάλης ακτίνας δράσης, όπου οι βάσεις ανεφοδιασμού είναι περιορισμένες ή ανύπαρκτες.

–Παρατεταμένος χρόνος αποστολής: Με τον εναέριο ανεφοδιασμό, τα μαχητικά μπορούν να παραμείνουν στον αέρα για περισσότερο χρόνο, παρέχοντας συνεχή υποστήριξη κατά τη διάρκεια μακροχρόνιων επιχειρήσεων ή παρακολούθησης στόχων.

–Βελτιωμένη αποτελεσματικότητα αποστολής: Τα μαχητικά αεροσκάφη μπορούν να φέρουν περισσότερα όπλα ή να εκτελέσουν αποστολές υψηλής προτεραιότητας χωρίς να περιορίζονται από την ανάγκη για καύσιμα. Αυτό αυξάνει την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα και την ικανότητα να ανταποκριθούν σε ξαφνικές απειλές ή αλλαγές στην αποστολή.

–Διατήρηση της μαχητικής ετοιμότητας: Ο εναέριος ανεφοδιασμός επιτρέπει τη διατήρηση της ετοιμότητας των μαχητικών αεροσκαφών, ειδικά σε κρίσιμες περιόδους ή κατά τη διάρκεια εντατικών στρατιωτικών επιχειρήσεων.

–Στρατηγική και τακτική πλεονεκτήματα: Ο εναέριος ανεφοδιασμός προσφέρει στα μαχητικά αεροσκάφη τη δυνατότητα να επιχειρούν από απομακρυσμένες ή ασφαλείς βάσεις, μειώνοντας τον κίνδυνο από επιθέσεις σε σταθμούς ανεφοδιασμού και παρέχοντας μεγαλύτερη ευελιξία στη στρατιωτική διοίκηση.

Συνολικά, ο εναέριος ανεφοδιασμός αυξάνει δραματικά τις επιχειρησιακές δυνατότητες των μαχητικών αεροσκαφών, επιτρέποντας τους να εκτελούν αποστολές με μεγαλύτερη ευελιξία, εμβέλεια και αποτελεσματικότητα.

Εν κατακλείδι για μια ακόμη φορά οι ασκούντες εξωτερική πολιτική είτε αυτοί είναι πολιτικοί ηγέτες είτε διπλωμάτες είτε στρατιωτικοί επέλεξαν τον λάθος δρόμο, που αντί να υποστηρίζουν μια πανευρωπαϊκή ειρηνευτική  – και γιατί όχι κι ελληνική – προσπάθεια κατάπαυσης του πυρός στη Γάζα, α αντίθετα έριξαν λάδι στη φωτιά εμπλέκοντας ακόμη περισσότερο μια μικρή χώρα σ ένα τεράστιο πεδίο σύγκρουσης που κανένας δεν ξέρει πώς θα εξελιχθεί.  Δεν γνωρίζουμε από που αντλεί την αισιοδοξία του ή έχει κάποιες πληροφορίες αυτή η κυβέρνηση ότι βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας γιατί οι μέχρι τώρα ενδείξεις μας δείχνουν πως μάλλον οδεύουμε προς τη λάθο,ς με ότι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον της χώρας και σε εξωτερικό επίπεδο.
Το εσωτερικό το ξέρουμε…

Του Ζαφείρη Χατζηδήμου

neostrategy.gr

photo: IAF