Γαλλία: Η στρατηγική του Λαϊκού Μετώπου και οι τρικλοποδιές Μακρόν – Τα επόμενα βήματα

Έτσι κι αλλιώς για την Αριστερά το ζήτημα της εξουσίας είναι πάντοτε περίπλοκο. Κι αυτό γιατί η Αριστερά καλείται να διαχειριστεί τη διακυβέρνηση υπέρ των λαϊκών στρωμάτων.

Η τελευταία περίοδος αριστερής διακυβέρνησης στη Γαλλία ήταν η Προεδρία του Φρανσουά Ολάντ από το 2012 έως το 2017 -να σημειώσουμε ότι στη Γαλλία οι Σοσιαλιστές λογίζονται ως μέρος της Αριστεράς (La Gauche). H διακυβέρνηση Ολάντ αποδείχτηκε ένα πραγματικό φιάσκο που κατέληξε στην ανατίναξη του Σοσιαλιστικού Κόμματος και την άνοδο του αποϊδεολογικοποιημένου Κέντρου του Εμανουέλ Μακρόν. Από την άλλη, οι μεγαλύτερες φιλεργατικές μεταρρυθμίσεις του 20ου αιώνα έγιναν από το Λαϊκό Μέτωπο του Λεόν Μπλουμ το 1936: οχτάωρο, πληρωμένη άδεια, συλλογικές συμβάσεις.

Μια Εθνοσυνέλευση στα τρία

Το πρόβλημα της διακυβέρνησης για το Νέο Λαϊκό Μέτωπο γίνεται πιο περίπλοκο από τρεις παράγοντες:

Ο πρώτος είναι ότι δεν υπάρχει απόλυτη πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση. Επί συνόλου 577 εδρών, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο έχει 182 έδρες, ο συνασπισμός «Μαζί για τη Δημοκρατία» του Μακρόν έχει 168 και η Εθνική Συσπείρωση της Λεπέν έχει 143 και οι δεξιοί Ρεπουμπλικάνοι 45.

Ο δεύτερος είναι ότι το ίδιο το Λαϊκό Μέτωπο αποτελείται από διαφορετικά κόμματα που πρέπει να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Στο μπλοκ του Μετώπου η Ανυπότακτη Γαλλία του Μελανσόν έχει 74 έδρες, το Σοσιαλιστικό Κόμμα 59, οι Οικολόγοι 28, το Κομμουνιστικό Κόμμα 9 και οι υπόλοιπε έδρες μοιράζονται σε άλλες οργανώσεις.

Ο τρίτος παράγοντας είναι η στάση του Μακρόν. Στη γαλλική Προεδρική Δημοκρατία ο Πρόεδρος είναι πανίσχυρος και έχει μια ελευθερία κινήσεων που θα ήταν αδιανόητη στο δικό μας θεσμικό πλαίσιο. Όπως είπε στο Dnews ο ανταποκριτής της Liberation στην Αθήνα Φαμπιέν Περιέ, «στόχος του Μακρόν είναι να διχάσει το Λαϊκό Μέτωπο. Γι’ αυτό το λόγο «παίζει καθυστερήσεις, προκειμένου να οξυνθούν οι εσωτερικές αντιθέσεις της αριστερής συμμαχίας». Κατά τον Περιέ, «αν το Λαϊκό Μέτωπο θέλει να κυβερνήσει, πρέπει να κάνει συμβιβασμούς».

Διατηρείται η ενότητα

«Το θετικό αυτή τη στιγμή είναι ότι η ενότητα του Νέου Λαϊκού Μετώπου φαίνεται να μην απειλείται», είπε στο Dnews ο συγγραφέας και ακτιβιστής Κριστόφ Αγκιτόν. Σε καλό κλίμα διεξήχθη και η πρώτη συνάντηση των ηγεσιών των κομμάτων που απαρτίζουν το Λαϊκό Μέτωπο, ήτοι οι Olivier Faure και Johanna Rolland από τους Σοσιαλιστές, Mathilde Panot και Manuel Bompard από την Ανυπότακτη Γαλλία, Fabien Roussel από το ΚΚ καθώς και οι Yannick Jadot, Marine Tondelier από τους Οικολόγους.

Κατά τον Αγκιτόν, είναι εξαιρετικά δύσκολο (αν όχι αδύνατο) να υπάρξει κάποιου είδους συμμαχία μεταξύ κάποιων από τα τρία μεγάλα μπλοκ της Εθνοσυνέλευσης (Λαϊκό Μέτωπο, Μακρονικοί, Ακροδεξιά). Φαίνεται ότι ο Μακρόν επιδιώκει μια κυβερνητική συμμαχία μεταξύ του κόμματος του, των Σοσιαλιστών και των Ρεπουμπλικάνων, δηλαδή μια συμμαχία Κέντρου, μετριοπαθούς Αριστεράς και Δεξιάς. Ωστόσο ο γραμματέας των Σοσιαλιστών Olivier Faure δήλωσε ότι «το κοινοβουλευτικό μπλοκ του Νέου Λαϊκού Μετώπου θα μείνει ενωμένο μέχρι το τέλος».

Βήμα-Βήμα

Ο Αγκιτόν θεωρεί πιθανό το σενάριο μιας κυβέρνησης μειοψηφίας του Νέου Λαϊκού Μετώπου η οποία θα συγκροτεί κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες ανά νομοσχέδιο. Στην ουσία το Λαϊκό Μέτωπο θα φέρνει προς ψήφιση εκείνα τα μέτρα του προγράμματός του που μπορούν να βρουν την υποστήριξη και από άλλες πτέρυγες της Εθνοσυνέλευσης.

Σε συνέντευξή της στο Mediapart η Clementine Autain εξήγησε πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει αυτή η στρατηγική βήμα-βήμα. «Μπορούν να ληφθούν πολύ σημαντικά μέτρα, ακόμα και με σχετική πλειοψηφία. Πρώτον, πρέπει να κυβερνήσουμε σε μια ξεκάθαρη βάση, αυτή του προγράμματος του Νέου Λαϊκού Μετώπου, και όχι στο πλαίσιο μιας συμμαχίας με την Αναγέννηση (ΣτΣ το κόμμα του Μακρόν), κάτι που θα ήταν η συναρμολόγηση δύο οραμάτων για την κοινωνία που δεν μπορούν να συνδεθούν.

Μπορούμε να επιτύχουμε την πλειοψηφία νόμο τον νόμο στην Εθνοσυνέλευση για ζητήματα που θα βελτιώσουν άμεσα τη ζωή των Γάλλων, όπως η κατάργηση της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης. Επιπλέον, ζητήματα πως το πλαφόν στις τιμές τιμών ή ο κατώτατος μισθός των 1.600 ευρώ δεν αφορούν νόμους αλλά διατάγματα,. Τέλος, η πλειονότητα της κοινωνίας υποστηρίζει ολόκληρα τμήματα του προγράμματός μας. Αυτή τη δύναμη πρέπει να δείξουμε αν κυβερνήσουμε.

Το 1936 εγκρίθηκε η άδεια μετ’ αποδοχών, επειδή μια τεράστια κινητοποίηση διεκδίκησε αυτό το μέτρο που δεν ήταν καν στο πρόγραμμα του Λαϊκού Μετώπου». Η Clemence Autain εκλέχτηκε βουλεύτρια με το Λαϊκό Μέτωπο στο Σεν Σαιν Ντενί από τον πρώτο γύρο με 62,65%.

Ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός;

Ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός όμως σε μια κυβέρνηση του Νέου Λαϊκού Μετώπου; Είναι γνωστό ότι η επιλογή των προσώπων για τις θέσεις εξουσίας είναι πολύ δύσκολο έργο κι ενίοτε αποδεικνύεται εκρηκτικό. Κανονικά ο επικεφαλής του πιο μεγάλου κόμματος του συνασπισμού θα έπρεπε να ηγηθεί της κυβέρνησης.

Ο Μελανσόν όμως που ηγείται της Ανυπότακτης Γαλλίας, δεν μπορεί να συγκεντρώσει τις αναγκαίες συναινέσεις από τους εταίρους του Μετώπου. Γνωρίζοντας τον συσχετισμό, ο Μελανσόν έκανε τη ρελάνς ρίχνοντας στο τραπέζι τρία ονόματα στενών συνεργατών του. Πρόκειται για τον Manuel Bompard και τις Mathilde Panot και Clémence Guetté. Οι Σοσιαλιστές προωθούν τον γραμματέα τους Olivier Faure, ενώ «παίζει» και η γραμματέας των Οικολόγων Marine Tondelier.

Όπως είναι προφανές, οι ζυμώσεις σε όλα τα επίπεδα θα συνεχιστούν σε εντατικό ρυθμό.

Γιάννης Αλμπάνης

dnews.gr