Κωστής Χατζηδάκης: «Εμπιστοσύνη»

Τέτοια μέρα πριν από δυο χρόνια, ο Κώστας Καραμανλής μίλησε για τις υποκλοπές. Πρακτική «αντιδημοκρατική και παράνομη, πέρα από κάθε όριο νοσηρής φαντασίας και πολιτικής ανοησίας».

Τονίζοντας ότι «η επίκληση του απορρήτου σε τέτοιες περιπτώσεις υποτάσσεται στην ανάγκη κάθαρσης του δημόσιου βίου», ζήτησε «άπλετο φως», για να ξεκαθαριστεί «ποιοι και με ποια δικαιολογία» ζήτησαν τις παρακολουθήσεις και «ποιοι και πώς τις ενέκριναν».

Παρένθεση. Ο τρόπος που έθεσε το θέμα επέτρεπε στην τότε αξιωματική αντιπολίτευση, να κάνει μεγάλη πολιτική κίνηση: πλήρης αποχώρηση από τη Βουλή, μέχρι να ανατεθεί η έρευνα σε ανεξάρτητη Επιτροπή.

Διστακτικός πάντα ο Αλέξης Τσίπρας, προτίμησε μια… α λα καρτ αποχώρηση, την οποία διαχειρίστηκε εύκολα η κυβέρνηση – με την κατάληψη μιντιακή συνδρομή. Κλείνει η παρένθεση.

Το μέγαρο Μαξίμου θορυβήθηκε από την παρέμβαση Καραμανλή. Αλλά ο ίδιος ήταν σαν την καλαμιά στον κάμπο. Οι υποκλοπές είχαν πλέον επίδρασή αυτοεκπληρούμενης προφητείας: η έκταση τους προκαλούσε τη σιωπή του φόβου.

Η κυβέρνηση – του – απάντησε ότι περιμένει να διαλευκάνει την υπόθεση η Δικαιοσύνη και εννοούσε την Εισαγγελικά του Αρείου Πάγου. Κάτι ήξερε. Η διαλεύκανση ήταν αυτή που ήθελε η κυβέρνηση.

Ο φάκελος αφαιρέθηκε από τους αρμόδιους εισαγγελείς. Ο «έμπειρος» αντιεισαγγελέας του Άρειου Πάγου που τον παρέλαβε, δεν παρατήρησε καν ότι η κυβέρνηση αχρήστεψε την ΑΔΑΕ – για να μην επιβάλει κυρώσεις στην ΕΥΠ. Και ξέχασε να καλέσει ως μάρτυρες τους παρακολουθουμένους.

Με την ίδια «εμπειρία», η πρώτη εισαγγελέας της χώρας κοινοποίησε το πόρισμά του παραμονές 15αυγουστου. Ανάμεσα στα συμπεράσματα είναι και το ανατριχιαστικό: η – υπαγόμενη στον Πρωθυπουργό – εθνική αντικατασκοπία δυτικής Δημοκρατίας κατέγραφε τον διωκτικό βίο των υπουργών του.

Αλλά «νομίμως». Υπήρχε εισαγγελική εντολή, επειδή υπήρχαν λόγοι εθνικής ασφάλειας, ή διάπραξης εγκλήματος. Ο Καραμανλής πήρε «απάντηση».

Ο Θεός των «επισυνδέσεων» αγαπάει τους υποκλοπείς, αλλά όχι και τα θύματά τους. Το πόρισμα απαλλάσσει την κυβέρνηση, αλλά «καταδικάζει» όσα μέλη της είχαν τεθεί υπό παρακολούθηση.

Ορισμένοι έχουν ήδη υιοθετήσει τη γνωστή, ελεεινή θεωρία περί βιασμού. Πχ ο Άδωνις είπε κάποια στιγμή: «τι σας νοιάζει εσάς – εμένα παρακολουθούσαν…».

Με τα ονόματά τους κρεμασμένα στα μανταλάκια, συνεχίζουν να παριστάνουν τους υπουργούς.

Στην πιο δραματική θέση βρίσκεται ο υπουργός στόχος 5046c – κατά κόσμον Κωστής Χατζηδάκης. ‘Ηλθε στη Βουλή αντιμέτωπος με την «επισύνδεσή» του – και ψέλλισε ότι «δεν ξέρει» γιατί δεν κλήθηκε από τη Δικαιοσύνη.

Όπως κανείς δεν ξέρει γιατί η προσωπική ζωή του πιο έμπιστου της οικογένειας Μητσοτάκη έμπαινε σε «στικάκια» υπό την… εποπτεία της.

Ο υπουργός περίμενε, λέει, το πόρισμα. Αλλά τώρα που έχει τη στάμπα του Αρείου Πάγου, ως – πρώην έστω – ύποπτος για εθνικούς ή ποινικούς λόγους, αντί να το κάνει κεραμιδαριό, «επιφυλάσσεται».

Αν για πολιτικό – και άνθρωπο – είναι εξευτελισμός, ο κάποτε συμπαθής Χατζηδάκης, φρόντισε να τον κάνει τέλειο: «Εφόσον σας μιλάω από τα κυβερνητικά έδρανα, ο Πρωθυπουργός με εμπιστεύεται απολύτως» .

– Ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων;

Είναι η εμπιστοσύνη του τρόμου. Πόσους ακόμη – πλην των αποκαλυφθέντων – τέτοιους εμπίστους, έχει στην κυβέρνησή του ο Μητσοτάκης;

Γιώργος Λακόπουλος

ieidiseis.gr

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ/EUROKINISSI