Εξωτερική και εσωτερική πολιτική στη Σαμοθράκη

Το νησί της Σαμοθράκης συγκαταλέγεται μεταξύ των τουριστικών προορισμών εναλλακτικού ενδιαφέροντος. Αυθύπαρκτη παρουσία στο βόρειο Αιγαίο, διαγράφει μία διαδρομή μέσα από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι και τη σημερινή εποχή των τεχνολογικών εξελίξεων.

Στο εξαιρετικό μουσείο, που απαιτήθηκε μία δεκαετία για να λειτουργήσει, πολλές οι μαρτυρίες της ενδιαφέρουσας διαδρομής στον χρόνο. Η κίνηση των τουριστών και αυτή τη χρονιά με τις εναλλαγές της και τις ιδιαιτερότητες, που γίνονται πιο έντονες από μία πολύ περίεργη και με πολλά ερωτηματικά επιδοτούμενη ακτοπλοϊκή σύνδεση, η οποία δεν βοηθά ούτε στην τουριστική ανάπτυξη, αλλά ούτε και στην εξυπηρέτηση των μονίμων κατοίκων, χειμώνα – καλοκαίρι.

Την καθημερινότητα των κατοίκων επιβαρύνει αυτή την περίοδο η απόφαση των αρμόδιων υπουργείων και υπηρεσιών να δημιουργηθεί στη βορεινή πλευρά του νησιού θαλάσσιο πιλοτικό αιολικό πάρκο για παραγωγή ενέργειας. Το πιλοτικό πάρκο αποτελεί μία προκλητική απόφαση, κατά τα λεγόμενα των κατοίκων, την οποία εκλαμβάνουν ως επιτακτική εντολή καταδίκης της αλιείας και του περιβάλλοντος, της μορφής «αποφασίζουμε και διατάσσουμε».

Οι κάτοικοι των ακριτικών περιοχών αντιλαμβάνονται πολύ καλύτερα από τον καθένα τις ανάγκες της Ελλάδας και θεωρούν τιμή τους τον ρόλο που έχουν αναλάβει στις εσχατιές της χώρας μας. Όμως παραμένει ανεξήγητη η σπουδή αποφάσεων, που αναγκάζει κυρίως όσους βιοπορίζονται από τον πρωτογενή τομέα, στον οποίον ανήκει και η αλιεία, να αποστερηθούν περιοχές στις οποίες θα εγκατασταθούν τεράστιες πακτωμένες ανεμογεννήτριες, περιορίζοντας τις περιοχές αλιείας σε μία έκταση ίση με την έκταση του νησιού.

Επίσης, από την πιλοτική πρόταση θίγεται άμεσα ο τουρισμός της ευρύτερης περιοχής, αλλά προσβάλλεται κατάφωρα και κάθε περιοχή NATURA στη Σαμοθράκη και στις παράκτιες περιοχές από την Καβάλα μέχρι και την Αλεξανδρούπολη. Η ευρύτατη θαλάσσια περιοχή από την οριογραμμή με την Τουρκία μέχρι και τον Πλαταμώνα είναι πασίγνωστη για τη σημασία της στην αλιεία, για τον πλούτο των αλιευμάτων, την ποικιλία των κητοειδών και το πλαγκτόν, που αναπαράγει και διατηρεί την περιβαλλοντική ισορροπία στις θάλασσές μας.

Ερωτήματα και προβληματισμοί

Ενδιαφέρον έχει το ότι στην εν εξελίξει κοινωνική συζήτηση με τα πλείστα όσα ερωτήματα επικρατεί ηρεμία, πέρα από κάθε ιδεολογική διαφοροποίηση, με προφανείς πολιτικές προεκτάσεις και αναφυόμενα ερωτήματα που σχετίζονται με την εξωτερική πολιτική της χώρας μας.

Παρά τα ερωτήματα που απευθύνονται από το σύνολο της δημοτικής αρχής, συμπολίτευση και αντιπολίτευση σε μία ελάχιστη κοινή γραμμή συμπόρευσης, ίσως με σχετική καθυστέρηση επειδή απαιτήθηκε χρόνος για να αντιληφθεί ο πολίτης την πολυπλοκότατη σημασία της πιλοτικής αναπτυξιακής πρότασης, ουδεμία απάντηση περιέρχεται από το αρμόδιο υπουργείο και τις υπηρεσίες, αλλά ούτε και από τους πιθανολογούμενους επενδυτές, που παραμένουν στη σκιά και αφανείς.

Οι προβληματισμοί εντείνονται ακόμη περισσότερο από τη φημολογία που εξαπλώνεται ταχύτατα στον Έβρο, επειδή αφορά τη βιομηχανική επεξεργασία μεταφοράς του φυσικού αερίου που αποθηκεύεται στην πλωτή εγκατάσταση έξω από το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, περίπου στα 4 ναυτικά μίλια.

Κατά την ενημέρωση που περιέρχεται από εξειδικευμένες πηγές και όχι από το αρμόδιο υπουργείο, με εξαιρετική πυκνότητα και εμπεριστατωμένη ανάλυση, η εταιρεία εκμετάλλευσης, παραβιάζοντας τους όρους της συμφωνίας, αποκλίνει από τις συμβατικές υποχρεώσεις της και προχωρά σε διαδικασίες μικρότερου κόστους και ιδιαίτερα επιβαρυντικές για το περιβάλλον, αντί να περιοριστεί στην κλειστή διαδικασία αεριοποίησης του φυσικού αερίου και όχι στη χρήση θαλασσινού νερού και καταλυτών χλωρίου, που καταστρέφουν τη θαλάσσια ζωή και το πλαγκτόν, παγώνοντας στιγμιαία και την περιοχή αγκυροβολίας του εργοστασίου φυσικού αερίου.

Επιπροσθέτως αφαιρείται από την παράκτια και μεσαία αλιεία η περιοχή που είναι απαραίτητη για την ασφάλεια του αγωγού που μεταφέρει το φυσικό αέριο στη Μαρώνεια προκειμένου να μεταφερθεί το προϊόν στους καταναλωτές του.

Και όλα συμβαίνουν στην ακριτική Ελλάδα, όταν, όπως αποδέχονται οι ανησυχούντες πολίτες, ο κόσμος αλλάζει, η τεχνολογία εξελίσσεται, οι ενεργειακές ανάγκες αυξάνονται, αλλά μόνο στην περιοχή τους υπάρχει απόλυτη αδιαφορία για το περιβάλλον, τον σεβασμό προς τις επιταγές NATURA, την απώλεια πλούτου από την υποβάθμιση του θαλασσίου περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας, κυρίως όμως για τις ανησυχίες των πολιτών, που δικαίως ή αδίκως, όσο δεν ενημερώνονται, θεωρούν ότι απειλείται το επίπεδο της ζωής τους και σκέφτονται τη φυγή από τον ακριτικό τους τόπο.

Κίνδυνος φυγής

Η αγωνία της φυγής και εγκατάλειψης των παραδοσιακών τους δραστηριοτήτων περιπλέκεται ακόμη περισσότερο από όσα διακινούνται σε σχέση με την αλιευτική δραστηριότητα των Τούρκων ψαράδων όχι μόνο γύρω από τη Ζουράφα / «Λαδόξερα», αλλά και στον θαλάσσιο διάδρομο μεταξύ Αλεξανδρούπολης – Σαμοθράκης, όπου παραβιάζονται τα όρια των χωρικών υδάτων κατά την αλιευτική δραστηριότητα των γειτόνων αλιέων, χωρίς αντίδραση όσων έχουν ευθύνη προστασίας της εθνικής κυριαρχίας, όχι επειδή δεν μπορούν, αλλά επειδή, όπως διακινείται, δεν έχουν σαφείς κανόνες εμπλοκής.

Η επιλογή να «ξεκαλοκαιριάσεις» σε περιοχές διαφορετικές από όσες προτιμούμε για να βρεθούμε πλησιέστερα στον τρόπο ζωής που μας δείχνει η τηλεόραση και το lifestyle σε υποχρεώνει να μοιραστείς την καθημερινότητα και τις ανησυχίες των συμπολιτών που μοχθούν για να παράγουν τα αγαθά που καταναλώνει η υπόλοιπη οικονομία της χώρας.

Συνδυάζεις την ενημέρωση που λαμβάνεις καθημερινά, σε έναν τόπο της παραμεθορίου στον οποίο κυριαρχούν τα τουρκικά τηλεφωνικά δίκτυα, οι γειτονικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί, ο ημερήσιος Τύπος φθάνει στα χέρια του αναγνώστη αργά το βράδυ και ο κυριακάτικος Τύπος εμφανίζεται στα «μανταλάκια» τη Δευτέρα, με τις αγωνίες της καθημερινότητας και την κατευθυνόμενη πληροφόρηση, από στόμα σε στόμα ή με ράδιο «αρβύλα», και απορείς γιατί δεν επιλέγεται η συχνότερη ενημέρωση των πολιτών για ό,τι εξελίσσεται στη χώρα μας και διεθνώς.

Κανείς να μην παραμερίζεται

Εδώ, σε ένα από τα καφενεία της Χώρας Σαμοθράκης, γίνεται μία συζήτηση για τα διεθνή και το Κυπριακό. Οι συνομιλητές ενδιαφέρονται πολύ για την απόφαση της Κυπριακής Δημοκρατίας να αποδεχθεί τη συμμετοχή της Τουρκίας στο ερχόμενο Άτυπο Συμβούλιο. Η συζήτηση έχει εντάσεις, αλλά εξελίσσεται με πολύ ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις. Το σημαντικότερο σε όλη την ανταλλαγή απόψεων αναδεικνύεται η σημασία της ορθής επιλογής του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας να λειτουργήσει στο απολύτως ευρωπαϊκό πλαίσιο, που έχει επιλέξει για την έναρξη συνομιλιών προκειμένου να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα της κατοχής σύμφωνα με τις επιταγές της Ε.Ε., όπως αποφασίστηκε σε προηγούμενο Συμβούλιο Κορυφής, σύμφωνα με τις οποίες η Τουρκία προσέρχεται στο Άτυπο Συμβούλιο της Ε.Ε.

Η στάση της Ρωσίας στο Ουκρανικό, η προώθηση των ουκρανικών δυνάμεων στη ρωσική επικράτεια, η συνεργασία Λιβύης – Τουρκίας αποτελούν επίσης θέματα που απασχολούν την καθημερινότητα στο καφενείο μαζί με την ενδιαφέρουσα κίνηση τουριστών ανά την Ελλάδα, είτε Αράβων που απολαμβάνουν τις διακοπές τους σε σημαντικούς προορισμούς της χώρας μας είτε Τούρκων με διπλή υπηκοότητα, κάποια ευρωπαϊκή και τουρκική, που αγοράζουν γη και ακίνητα στις παραμεθόριες περιοχές, όπως η Σαμοθράκη και η Λέρος, στην οποία μέλη της οικογένειας Σαμπαντζή σώθηκαν ύστερα από ένα τρομερό θαλάσσιο δυστύχημα που προκάλεσαν από έλλειψη ναυτοσύνης, χάριν της ετοιμότητας και της φροντίδας των Ελλήνων θεραπόντων ιατρών.

Οι κυβερνώντες, τα κόμματα και όσοι με υπευθυνότητα ενημερώνουν την κοινή γνώμη οφείλουν να καλύπτουν ισότιμα και με συνέπεια όλη την Ελλάδα, διαβεβαιώνοντας ότι η πολιτική και η ανάπτυξη συμπεριλαμβάνει κάθε πολίτη, κάθε πτυχή της οικονομίας και κανένας δεν παραμερίζεται από τους συνολικούς σχεδιασμούς, που επιδιώκουν να φέρουν τη χώρα ένα βήμα πιο μπροστά στην εξέλιξη και στη διεθνή της παρουσία: πολιτική, γεωστρατηγική, ενεργειακή, περιβαλλοντική.

Δημοσιεύτηκε στο ΠΟΝΤΙΚΙ

* Ο Θεόδωρος Ι. Θεοδώρου είναι πρέσβης ε.τ.