Άρειος Πάγος για την καταγγελία βιασμού στη Μύκονο: Παραπληροφόρηση και δημιουργία εντυπώσεων στην κοινή γνώμη από τις διαρροές

Οι εκπρόσωποι Τύπου τόσο του Αρείου Πάγου όσο και της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου με κοινή ανακοίνωσή τους επικρίνουν δημοσιεύματα του ηλεκτρονικού Τύπου τα οποία σχολίασαν αρνητικά το γεγονός ότι αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς περιοριστικούς όρους οι Πακιστανοί οι οποίοι καταγγέλθηκαν από τουρίστρια ότι την βίασαν στη Μύκονο.

Στην υπόθεση αυτή, οι Πακιστανοί αφέθηκαν ελεύθεροι καθώς από τα βίντεο τα οποία ήταν στην δικογραφία προέκυψε ότι σεξουαλική συνεύρεση ήταν με την απόλυτη συναίνεση της καταγγέλλουσας τουρίστριας.

Την ανακοίνωση υπογράφουν ο αρεοπαγίτης Παναγιώτης Λυμπερόπουλος και ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνος Τζαβέλλας.

Η ανακοίνωση έχεις ως εξής:

«Με αφορμή δημοσιεύματα του ηλεκτρονικού τύπου αναφορικά με καταγγελία για την τέλεση του κακουργήματος του βιασμού σε τουριστικό θέρετρο, επισημαίνουμε τα ακόλουθα: Η μυστικότητα της προανάκρισης είναι βασική αρχή της δίκαιης δίκης. Η συχνότατη δυστυχώς και οπωσδήποτε παράνομη τακτική της επιλεκτικής διαρροής πληροφοριών για το περιεχόμενο ποινικών δικογραφιών, που βρίσκονται μάλιστα στο στάδιο της προκαταρτικής εξέτασης, όπως η προκείμενη υπόθεση και η προβολή ως δεδομένων πραγματικών περιστατικών τα οποία όμως δεν αποτελούν περιεχόμενο της δικογραφίας, έχει ως συνέπεια την παραπληροφόρηση και την δημιουργία εντυπώσεων στην κοινή γνώμη.

Αυτή η τακτική έχει προφανή στόχο την δημιουργία αισθήματος ανασφάλειας στους πολίτες, την προσβολή της αποτελεσματικότητας της ελληνικής δικαιοσύνης και συνακόλουθα τη δυσφήμιση της Χώρας.

Θα συμβουλεύαμε τους αυτόκλητους «δικαστές» και «εισαγγελείς», που αρέσκονται με οποιαδήποτε ιδιότητα στην έκθεση γεγονότων, πράξεων, ή παραλείψεων ιδίως σε υποθέσεις ποινικού ενδιαφέροντος, χωρίς να γνωρίζουν τα στοιχεία μιας δικογραφίας, μη έχοντες άλλωστε προς τούτο δικαίωμα σύμφωνα με το νομικό μας πολιτισμό, να προσφέρουν μια βασική υπηρεσία στο κοινωνικό σύνολο: Να αποδεχθούν τις βασικές αρχές του κράτους δικαίου και ιδίως να αναγνωρίσουν ότι οι μόνοι αρμόδιοι να κρίνουν, κατά το Σύνταγμα και τους Νόμους, είναι οι δικαστές και οι εισαγγελείς της Χώρας.

Αυτοί που ελεγχόμενοι καθημερινά από τα αρμόδια θεσμικά τους όργανα, υπερασπίζονται τα δικαιώματα και καταλογίζουν τις υποχρεώσεις των πολιτών κατά την εξέταση κάθε υπόθεσης ενώπιον τους. Αν αυτό είναι εκτός των προθέσεων τους, ας αναλογιστούν το κόστος της τρώσης της αξιοπιστίας τους, όταν, δυστυχώς για αυτούς, πολύ συχνά διαψεύδονται».