Διεργασίες για την αντικατάσταση του Μητσοτάκη

Διεργασίες στη Ν.Δ. για αντικατάσταση του Μητσοτάκη από τον Δένδια – Πού συμφωνούν και πού διαφωνούν Κώστας Καραμανλής και Αντώνης Σαμαράς – Τι γνωρίζει ο πρωθυπουργός και πώς θα αντιδράσει -Την ερώτηση των έντεκα βουλευτών της Ν.Δ. για τα κόκκινα δάνεια θα ακολουθήσουν κι άλλες ερωτήσεις και κινήσεις αμφισβήτησης

Στην πρώτη συνέντευξη που είχε δώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον Ιούλιο του 2023 μετά το θριαμβευτικό 40,5%, στον ΣΚΑΪ, στην ερώτηση του Παύλου Τσίμα αν θα διεκδικήσει τρίτη τετραετία είχε απαντήσει: «Να μου κάνετε αυτή την ερώτηση σε δύο χρόνια».

Προφανώς, όταν με την αλαζονεία της νίκης άνοιγε μόνος του το θέμα της μελλοντικής διαδοχής του, δεν μπορούσε να προβλέψει τις ραγδαίες εξελίξεις. Έναν χρόνο μετά η Ν.Δ. κατέγραψε 28% στις ευρωεκλογές και συνεχίζει να κατρακυλά, με τις δημοσκοπήσεις να τη δείχνουν στο 22% (πιο πρόσφατη, της MRB). Είναι αμφίβολο αν τον Ιούλιο του 2025 ο Κυριάκος θα είναι πρωθυπουργός ώστε να του υποβληθεί η ίδια ερώτηση. Η πρωτοβουλία των έντεκα βουλευτών την εβδομάδα που πέρασε είναι μόνο η αρχή.

Δύο πρώην και ένας δελφίνος

Η πτωτική πορεία της κυβέρνησης Μητσοτάκη πυροδοτεί κινήσεις αμφισβήτησης στο εσωτερικό της Ν.Δ. και προκαλεί διεργασίες για αλλαγή πρωθυπουργού εν κινήσει, πριν από τη λήξη της συνταγματικής θητείας. Στις ζυμώσεις πρωτοστατούν οι δύο πρώην πρωθυπουργοί της Ν.Δ., ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς, που επανειλημμένα έχουν εκφράσει την ανησυχία τους για την πορεία της γαλάζιας παράταξης και της χώρας υπό τη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Ενώ οι δύο συμφωνούν για την ανάγκη αλλαγής πρωθυπουργού και συνολικά ακολουθούμενης πολιτικής, δεν συμπίπτουν στο πρόσωπο. Ο Κ. Καραμανλής, σύμφωνα με πληροφορίες, συμφωνεί με την αντικατάσταση του Κ. Μητσοτάκη από τον Νίκο Δένδια. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, έχει κάνει και ραντεβού μαζί του παρουσία και τρίτου προσώπου. Φυσικά, όλα αυτά τα γνωρίζει ο Κ. Μητσοτάκης.

Ο Αντ. Σαμαράς, πάλι, έχει τη δική του οπτική των πραγμάτων και, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δεν έχει υπάρξει συμφωνία στο πρόσωπο. Πιθανόν να βλέπει τον εαυτό του σε έναν μεταβατικό ρόλο μέχρι να επανέλθουν η χώρα και η γαλάζια παράταξη.

Σε ελεύθερη πτώση

Η δημοσκοπική εικόνα της κυβέρνησης δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για το σύστημα Μαξίμου. Το περιβόητο «restart» του Κ. Μητσοτάκη με αφετηρία τη ΔΕΘ «κάηκε». Τα χειρότερα όμως για την κυβέρνηση είναι μπροστά. Οι προβλέψεις για την οικονομία είναι δυσμενείς, στα εθνικά θέματα προμηνύονται εξελίξεις, η ακρίβεια επιμένει. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της καθημερινότητας. Η αφαίμαξη των πολιτών προς ενίσχυση μιας δράκας μεγάλων συμφερόντων -τράπεζες, ενεργειακός τομέας- αλλά και η σκόπιμη αποδόμηση του κοινωνικού κράτους αυξάνουν εκθετικά την κοινωνική δυσφορία. Ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών δεν έχει ξεχαστεί και το ρήγμα της μητσοτακικής ηγεσίας με τη δεξιά βάση και την Εκκλησία είναι υπαρκτό.

Αν με την καχεξία της αντιπολίτευσης, και ενώ παίζει μόνος του στο πολιτικό τερέν, ο Κ. Μητσοτάκης είναι στο 22%, πού θα είναι έπειτα από μερικούς μήνες, όταν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο η Κεντροαριστερά ανασυγκροτηθεί; Σε κάθε περίπτωση, η πολιτική Ιστορία έχει δείξει ότι από τη στιγμή που μια κυβέρνηση περάσει το σημείο καμπής, δεν επανέρχεται.

Ένα μέρος του βαθέος συστήματος, δε, ανησυχεί από τις διαφαινόμενες εξελίξεις στην οικονομία, οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν κοινωνικούς κραδασμούς και ανεξέλεγκτες πολιτικές μετατοπίσεις – δεν έχουν ξεπεράσει τον εφιάλτη του 2015. Μέσα από το ευρύτερο πρίσμα, στην αντικατάσταση του Κ. Μητσοτάκη συγκλίνουν ετερόκλητοι παράγοντες με διαφορετικές αφετηρίες, αλλά με κοινή στόχευση: Να μείνουν τα πράγματα υπό έλεγχο και να αποτραπούν εκπλήξεις είτε από την Κεντροαριστερά είτε από μία εκτός ελέγχου ενίσχυση και αναδιάταξη της πέραν της Ν.Δ. Δεξιάς.

Δεν είναι δίχως σημασία ότι πολλοί ανησυχούν πως με τον Κ. Μητσοτάκη η Ν.Δ. θα συνεχίσει να φυλλορροεί προς περαιτέρω ενίσχυση της Ακροδεξιάς, που θα αναμένει πια μια Ελληνίδα Μελόνι ή Λεπέν για να την εκφράσει.

Για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά

Η Ελλάδα δεν είναι Βρετανία και δεν έχει παράδοση σε ανατροπή πρωθυπουργών εν κινήσει, όπως είδαμε να γίνεται στο Συντηρητικό Κόμμα τα τελευταία χρόνια. Το μόνο προηγούμενο που υπάρχει στην Ελλάδα είναι η διαδοχή του Ανδρέα Παπανδρέου από τον Κώστα Σημίτη, αλλά τότε υπήρχαν οι ιδιαίτερες συνθήκες της ασθένειας. ΟΚ. Σημίτης ανέπτυξε τη θεωρία των δύο θητειών, κάτι που υιοθέτησε -μαζί με πολλά ακόμη- ο Κ. Μητσοτάκης, ο οποίος τον θεωρεί μέντορά του.

Για όλα όμως υπάρχει μια πρώτη φορά. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο Κ. Μητσοτάκης θα συναινέσει ή ότι μια κίνηση αντικατάστασης θα τελεσφορήσει. Σε κάθε περίπτωση, θα θέλει να έχει ρόλο και λόγο στη διαδοχή. Βεβαίως, η δεξιά παράταξη έχει ένστικτο εξουσίας και δεκαετίες παράδοσης σε διαδικασίες παρασκηνίου και δεν θα υπάρξουν φαινόμενα όπως στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Για να τελεσφορήσει όμως η όποια κίνηση, θα πρέπει να υπάρξει συμφωνία στο πρόσωπο του διαδόχου. Ο Νίκος Δένδιας είναι ο αδιαφιλονίκητος υπ’ αριθμόν ένα δελφίνος, προκαλεί συναίνεση από διαφορετικές ομάδες του κόμματος και έχει αποδοχή στην Κεντροαριστερά και σε μέρος του επιχειρηματικού και του μιντιακού συστήματος.

Η Κοινοβουλευτική Ομάδα

Χαρακτηριστική του κλίματος αποσταθεροποίησης του πρωθυπουργού είναι η ερώτηση των έντεκα βουλευτών της Ν.Δ. για τα κόκκινα δάνεια. Θα ακολουθήσουν κι άλλες ερωτήσεις και ευφάνταστες κινήσεις αμφισβήτησης, ενώ θα αυξηθούν οι «κριτικές παρουσίες» των βουλευτών στα τηλεοπτικά παράθυρα.

Δεν είναι δίχως σημασία ότι οι περισσότεροι βουλευτές που υπέγραψαν εγγράφονται στην «κοινωνική Δεξιά» και στην καραμανλική πτέρυγα, όπως ο Ευριπίδης Στυλιανίδης και ο Μάξιμος Χαρακόπουλος. Επίσης ότι, παράλληλα με την αποδόμηση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, στο στόχαστρο μπήκε ο Κωστής Χατζηδάκης, ένας από τους υπουργούς του κύκλου Μητσοτάκη, τον οποίο θα ήθελε για διάδοχό του ο πρωθυπουργός.

Του Σπύρου Γκουτζάνη *

* Δημοσιογράφος

Πηγή: Αυγή

neostrategy.grv

Eurokinissi