Παιχνίδια επικοινωνίας με φόντο το Αιγαίο

Παρά τις μεγάλες προσδοκίες που καλλιεργούνται από την ηγεσία του ΥΠΕΞ και παρά τη διαβεβαίωση του Ρ. Τ. Ερντογάν, σε συνομιλία του με Τούρκους δημοσιογράφους, ότι στην προσεχή Συνεδρίαση του Ανώτατου Συμβουλίου Στρατηγικής Συνεργασία, πιθανόν τον Ιανουάριο, «θα τεθούν τα προβλήματα στο Αιγαίο» τίποτα δεν δείχνει ότι οι πολιτικές συνθήκες είναι ώριμες για έναν συμβιβασμό.

Αλλωστε, δεν σηματοδοτεί σοβαρή προετοιμασία η ελαφρότητα με την οποία ο Τούρκος πρόεδρος είπε ότι στη συνάντησή του με τον Κ. Μητσοτάκη «δώσαμε βάρος σε ορισμένες γνωστές δυσκολίες στο Αιγαίο». Πρόσθεσε, μάλιστα, ότι «ο πρωθυπουργός μάς δήλωσε ότι θα θέσει αυτά τα θέματα στο τραπέζι και ότι θα λύσει αυτό το πρόβλημα».

Ποτέ δεν ήταν τόσο απλά τα πράγματα στα ελληνοτουρκικά και ποτέ δεν θα είναι. Σίγουρα όχι σε μια συγκυρία στην οποία η κυβέρνηση Μητσοτάκη πιέζεται από δεξιά με τους πρώην πρωθυπουργούς Αντ. Σαμαρά και Κ. Καραμανλή να «φυλάττουν Θερμοπύλες» για να αποτρέψουν τυχόν «εθνικές υποχωρήσεις», όπως είναι για τη δεξιά της δεξιάς οποιοδήποτε βήμα για την άρση της ακινησίας.

Το εύλογο ερώτημα είναι γιατί ο Ερντογάν καλλιεργεί αισιοδοξία για κινητικότητα στα ελληνοτουρκικά; Διπλωματικές πηγές εξηγούν ότι απευθύνεται, κυρίως, στο εξωτερικό ακροατήριο, γιατί στο εσωτερικό ο πατριωτισμός του είναι από όλους παραδεκτός και δεν κινδυνεύει με κριτική για υπερβολική διαλλακτικότητα.

Σε διεθνές επίπεδο, όμως, λόγω της σύγκρουσής του με το Ισραήλ για τη σφαγή στη Γάζα, έχει ανάγκη να δώσει διαπιστευτήρια συστημικότητας στην ΕΕ και στις ΗΠΑ. Και όπως προβάλλει ότι συνομιλεί με τον Ασαντ στη Συρία, μεσολαβεί μεταξύ Αρμενίων και Αζέρων, προσπαθεί να επηρεάσει το Ιράν, έτσι προβάλλει και την καλή του διάθεση για συνεννόηση με την Ελλάδα.

Στην Κάσο η Αγκυρα έδειξε πώς αντιλαμβάνεται το δόγμα των «ήρεμων νερών» στο Αιγαίο. Μπορεί στον αέρα η τουρκική στρατιωτική αεροπορία να διανύει περίοδο αδράνειας αλλά στη θάλασσα δεν επιτρέπουν καμία δραστηριότητα που επιβεβαιώνει την αποκλειστικότητα της ελληνικής κυριαρχίας.

Μητσοτάκης και Ερντογάν έχουν πραγματοποιήσει ήδη 11 κατ ιδίαν συναντήσεις. Θα ήταν υπεραρκετές για να φτάσουμε στο συνυποσχετικό που χρειάζεται για την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ή του Αμβούργου που έχει δικαιοδοσία μόνο για τις θαλάσσιες ζώνες και ακούγεται όλο και συχνότερα τα τελευταία χρόνια.

Δεν χρειάζονται άλλες τεχνικές συζητήσεις αλλά ισχυρή πολιτική βούληση, συναίνεση στο εσωτερικό και προετοιμασία της κοινής γνώμης στις δύο πλευρές του Αιγαίου. Αυτά λείπουν.

Αγγελική Σπανού

dnews.gr