Νίκος Ανδρουλάκης: Η ηγεσία του παγιδεύει το ΠΑΣΟΚ στην αφάνεια

Του Ζαφείρη Χατζηδήμου

Την ερχόμενη Κυριακή είναι ο πρώτος γύρος των εσωκομματικών εκλογών στο ΠΑΣΟΚ για την ανάδειξη ηγεσίας. Εχουμε γράψει για – σχεδόν – όλους τους υποψήφιους προέδρους, πλην ενός που σαν πρόεδρο τον αφήσαμε τελευταίο: Τον Νίκο Ανδρουλάκη.
Σε μια εποχή όπου η Ελλάδα έχει ανάγκη από ισχυρή και σαφή ηγεσία, ο Νίκος Ανδρουλάκης αποδεικνύεται πως δεν διαθέτει το «ειδικό βάρος» για  να προσφέρει το όραμα και τη δυναμική που χρειάζεται το ΠΑΣΟΚ για να θεωρηθεί πολιτική ως εν δυνάμει αξιωματική αντιπολίτευση στο πολιτικό σκηνικό και κυρίως στους ψηφοφόρους. Η ηγεσία του Ανδρουλάκη είναι ξεκάθαρο πως έχει παγιδεύσει το κόμμα σε μια ατέρμονη αναζήτηση ταυτότητας, οδηγώντας το σε στασιμότητα και απαξίωση, με τις εσωκομματικές εκλογές της επόμενης Κυριακής να κρίνουν το μέλλον του ίδιου αλλά και του ΠΑΣΟΚ.

Ανεπαρκής Πολιτικός Σχεδιασμός

Από την ημέρα που ανέλαβε τα ηνία του κόμματος, ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει δείξει αδυναμία να διαμορφώσει ένα σαφές πολιτικό σχέδιο. Αντί να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες και τις πολιτικές εξελίξεις για να αναδείξει το ΠΑΣΟΚ ως εναλλακτική λύση στην αδύναμη Νέα Δημοκρατία και τον αλληλοσπαρασσόμενο και εξασθενημένο ΣΥΡΙΖΑ, προτίμησε να υιοθετήσει μια επιφανειακή πολιτική ουδετερότητα, που μόνο σύγχυση προκάλεσε στον παραδοσιακό ψηφοφόρο του κόμματος. Οι ασαφείς θέσεις του σε καίρια ζητήματα όπως η οικονομία, το κοινωνικό κράτος και την εξωτερική πολιτική, έχουν αποξενώσει τους υποστηρικτές του και έχουν καταστήσει το ΠΑΣΟΚ έναν πολιτικό θεατή.

Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο ο πολιτικός του σχεδιασμός. Η ίδια η προσωπικότητα του Νίκου Ανδρουλάκη φαίνεται να στερείται των απαραίτητων ηγετικών χαρακτηριστικών για να καθοδηγήσει ένα κόμμα όπως το ΠΑΣΟΚ. Δεν διαθέτει το πολιτικό ένστικτο των μεγάλων ηγετικών φυσιογνωμιών του κόμματος όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου, ούτε την αποφασιστικότητα να συγκρουστεί με το κατεστημένο και να ανοίξει νέους δρόμους. Αντίθετα, κινείται αμήχανα ανάμεσα σε πολιτικές σκοπιμότητες, αποφεύγοντας τις τολμηρές κινήσεις που θα έδιναν πνοή στο κόμμα.

Η στάση του στο θέμα των υποκλοπών

Παρά το γεγονός ότι ο ίδιος ήταν θύμα παρακολούθησης, η αντίδρασή του ήταν αρκετά περιορισμένη. Αντί να πάρει επιθετική θέση και να διεκδικήσει με ένταση την αποκάλυψη των υπευθύνων και των πραγματικών σκοπών πίσω από την παρακολούθηση, ο Ανδρουλάκης διατήρησε μια σχετικά συγκρατημένη στάση. Δεν προχώρησε σε δυναμικές ενέργειες ή δηλώσεις που θα μπορούσαν να προκαλέσουν πολιτική πίεση ή ακόμα και πολιτικές συνέπειες για τους υπεύθυνους.
Ενώ είχε κάθε δικαίωμα να απαιτήσει σαφείς απαντήσεις από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και να τοποθετηθεί σκληρά απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο Ανδρουλάκης προτίμησε να κρατήσει αποστάσεις.

Ο λαός ζητά έναν ηγέτη με όραμα και αποφασιστικότητα, αλλά ο Ανδρουλάκης απλώς ανακυκλώνει τετριμμένες απόψεις, χωρίς να προτείνει ριζοσπαστικές λύσεις ή να εμπνέει ελπίδα για το μέλλον.

Παρόλο που εξέφρασε τη δυσαρέσκειά του, απέφυγε να κατηγορήσει ευθέως συγκεκριμένα άτομα ή φορείς για το σκάνδαλο, κάτι που δημιούργησε την εντύπωση ότι δεν θέλει να έρθει σε ανοιχτή σύγκρουση.

«Προβληματικός» πολιτικός λόγος

Ο πολιτικός λόγος του Ανδρουλάκη είναι υποτονικός και χωρίς ουσία. Οι δημόσιες τοποθετήσεις του είναι γεμάτες κλισέ και κενές υποσχέσεις, ενώ αποφεύγει να πάρει ξεκάθαρες θέσεις για τα μεγάλα ζητήματα της χώρας. Ο λαός ζητά έναν ηγέτη με όραμα και αποφασιστικότητα, αλλά ο Ανδρουλάκης απλώς ανακυκλώνει τετριμμένες απόψεις, χωρίς να προτείνει ριζοσπαστικές λύσεις ή να εμπνέει ελπίδα για το μέλλον.
Ένα ακόμα σοβαρό λάθος της ηγεσίας Ανδρουλάκη είναι η άνευρη στάση του απέναντι στους παραδοσιακούς πολιτικούς αντιπάλους του ΠΑΣΟΚ. Αντί να χτίσει μια σκληρή αντιπολίτευση απέναντι στη Νέα Δημοκρατία, προσπαθεί να βρει ισορροπίες και συμμαχίες, που μόνο σύγχυση προκαλούν στους ψηφοφόρους. Ο ίδιος φαίνεται περισσότερο να ενδιαφέρεται για τον προσωπικό του πολιτικό ρόλο παρά για την ανάδειξη του κόμματος ως ισχυρής αντιπολίτευσης.

Με τις εσωκομματικές εκλογές να πλησιάζουν, το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Η ηγεσία του Νίκου Ανδρουλάκη έχει αποδείξει ότι δεν μπορεί να οδηγήσει το κόμμα σε μια νέα εποχή αναγέννησης. Αν το κόμμα θέλει να επιβιώσει και να παίξει καθοριστικό ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις, οι ψηφοφόροι πρέπει να αναλογιστούν σοβαρά αν ο Ανδρουλάκης είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να το εκπροσωπήσει.

Η απάντηση φαίνεται να είναι ξεκάθαρη: το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται μια νέα ηγεσία, με όραμα, τόλμη και αποφασιστικότητα.
Οι εσωκομματικές εκλογές της επόμενης Κυριακής αποτελούν μια μοναδική ευκαιρία για τα μέλη του κόμματος να αλλάξουν την στρατηγική και την πολιτική κατεύθυνση του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ.
Ο Ν. Ανδρουλάκης μπορεί να έχει το προφίλ ενός ευγενικού πολιτικού, αλλά το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου χρειάζεται κάτι περισσότερο από ευγένεια: Χρειάζεται ηγέτη με όραμα και δύναμη.