Πέντε σχηματισμοί αναζητούν ρόλο στην επόμενη μέρα

Η ολοκλήρωση των εσωκομματικών εκλογών στον ΣΥΡΙΖΑ, διαμορφώνει ένα νέο τοπίο στον πολιτικό χώρο που κινείται από την Αριστερά έως τη λεγόμενη Κεντροαριστερά. ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Πλεύση Ελευθερίας, Νέα Αριστερά και Κίνημα Δημοκρατίας, αποτελούν πέντε σχηματισμούς που δυνητικά απευθύνονται στο ίδιο ακροατήριο. Το ερώτημα είναι, υπάρχει χώρος για όλους;

Η άνεση του ΠΑΣΟΚ

Αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις, στην καλύτερη μοίρα μεταξύ των πέντε βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ. Με φρέσκια την ανανέωση της εντολής στον Νίκο Ανδρουλάκη, ατενίζει το μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία, ευρισκόμενο στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η τελευταία δημοσκόπηση της GPO τον δίνει δεύτερο στις προτιμήσεις των ερωτηθέντων, με απόσταση μικρότερη των 8 μονάδων από τη Νέα Δημοκρατία.

Το rebrading του ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά τις περιπέτειες 14 μηνών καλείται να επανεφεύρει τον εαυτό του. Κυρίως, καλείται να κάνει αυτό που εύστοχα ανέφερε ο Γιάννης Ραγκούσης, σε τηλεοπτική εκπομπή: rebranding. Αυτό βέβαια δεν μπορεί να γίνει μόνο με όρους πολιτικής επικοινωνίας και μάρκετινγκ. Το μεγάλο ζητούμενο για τη νέα ηγεσία της Κουμουνδούρου είναι να επαναφέρει την εμπιστοσύνη στη σχέση της με τον κόσμο.

Κάτι τέτοιο δεν μπορεί σίγουρα να συμβεί όταν τα στελέχη του επικαλούνται γενικά και αόριστα «σχέδια της διαπλοκής» για συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία τελικά αποφεύχθηκε. Με την αυτοκριτική απούσα όλο αυτό δείχνει σαν μια προσπάθεια να «ξεχαστεί» η περίοδος Κασσελάκη, αλλά και οι προσωπικές ευθύνες στελεχών το προηγούμενο διάστημα. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει μια γενναία αυτοκριτική προς αυτή την κατεύθυνση, ο πυρήνας του προβλήματος θα παραμένει ενεργός.

Όλα τα ανωτέρω έχουν άμεση σχέση με τη φημολογία για ενδεχόμενη επιστροφή στελεχών από τη Νέα Αριστερά στην Κουμουνδούρου: με λίγα λόγια ένα είδος reunion που θα έχει αναφορές στην εποχή Τσίπρα. Μπορεί να είναι αρκετοί που έχουν στο μυαλό τους αυτό το σενάριο, ουδείς φαίνεται να γνωρίζει πως θα εφαρμοστεί στην πράξη.

Ερωτήματα

Πώς για παράδειγμα θα μπορούσαν να συνυπάρξουν κάτω από την ίδια πολιτική στέγη ο Παύλος Πολάκης με την Έφη Ατχτσιόγλου; Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος με τον Παύλο Πολάκη; Ο Νίκος Παππάς με τον Δημήτρη Τζανακόπουλο κλπ.;

Προφανώς ισχύει παντού η ρήση «ποτέ μην λες ποτέ», ειδικά στην πολιτική, ωστόσο ένα τέτοιο σενάριο, τουλάχιστον στην παρούσα συγκυρία μοιάζει με επιστημονική φαντασία. Πόσο μάλλον όταν το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ με τους «πρώην» συντρόφους είναι πλέον διπλό.

Ο λόγος για το «Κίνημα Δημοκρατίας», του Στέφανου Κασσελάκη, του κόμματος, που όπως ανέφερε ο ίδιος, κινείται αριστερότερα από την αριστερά και περισσότερο στο κέντρο από το… κέντρο. Προς το παρόν το κόμμα δεν φαίνεται να μπορεί να συγκροτήσει κοινοβουλευτική ομάδα και να έχει ξεχωριστή παρουσία στη Βουλή.

Στην περίπτωση που το καταφέρει θα έχουν ενδιαφέρον οι αντιπαραθέσεις εντός κι εκτός Βουλής. Το σκηνικό θα μοιάζει ως επανάληψη όλων όσων είδαμε κατ’ επανάληψη να συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα. Τα στελέχη του κόμματος Κασσελάκη να επιτίθενται σε εκείνα του ΣΥΡΙΖΑ κατηγορώντας τα για «πραξικόπημα» και δυσανεξία στις δημοκρατικές διαδικασίες και τούμπαλιν. Η παραπολιτική στο μεγαλείο της.

Σάρκα από τη σάρκα του ΣΥΡΙΖΑ

Στο ίδιο μοτίβο φαίνεται να κινείται και η Νέα Αριστερά. Στο μυαλό της πλειονότητας της κοινωνίας εξακολουθεί να παραμένει σάρκα από τη σάρκα του ΣΥΡΙΖΑ. Σίγουρα αυτό δεν την βοηθά, την ώρα που δείχνει να μην έχει προσπαθήσει αρκετά να αφήσει πίσω της το πολιτικό της παρελθόν και να δημιουργήσει ένα νέο, και κυρίως ελκυστικό αφήγημα. Οι προθέσεις μπορεί να είναι καλές, ωστόσο το μόνο που μπορούν να επιφέρουν είναι συμπάθεια και τίποτε περισσότερο.

Αυτό που οφείλουν να συνειδητοποιήσουν όλοι είναι πως ο κόσμος έχει βαρεθεί την εσωστρέφεια και τις εσωκομματικές αντιπαλότητες, εκτός ίσως από όσους αποτελούν το στενό πυρήνα του κάθε κόμματος. Με κάποιες χιλιάδες μόνο, είναι γνωστό ότι δεν πας πουθενά, εάν κι εφόσον επιθυμείς να έχεις ουσιαστικό πολιτικό ρόλο την επόμενη μέρα.

Η τάση

Η δημοσκόπηση της GPO ήρθε να επιβεβαιώσει μια τάση που φαίνεται όλο και πιο έντονη από τις ευρωεκλογές και μετά. Ο κόσμος δεν επιθυμεί αυτοδύναμη κυβέρνηση, αλλά σχήματα συνεργασίας. Με τη ΝΔ που έρχεται πρώτη να κινείται σε ποσοστά γύρω από το 25%, δύσκολα θα υπάρξει αυτοδύναμο σχήμα στις επόμενες εθνικές εκλογές. Κατά συνέπεια οι συμμαχίες είτε πριν, είτε μετά τις κάλπες, θεωρούνται δεδομένες.

Τι έχει να πει η προοδευτική αντιπολίτευση σε αυτή τη διαμορφούμενη πραγματικότητα; Τί έχει να προτάξει και κυρίως τί μπορεί να κάνει προκειμένου να προσελκύσει περισσότερο -απογοητευμένο- κόσμο στις τάξεις της; Αυτό μοιάζει με το ερώτημα του ενός εκατομμύριου και τους αφορά όλους. Όποιος το απαντήσει, θα είναι κερδισμένος.

in.gr